pdvd

Veel vragen die je stelt kunnen hoogstwaarschijnlijk ook beantwoord worden door mensen die een ander type smallframe hebben aangezien veel hetzelfde is.

Natuurlijk ook geheel afhankelijk van welke onderdelen er in het blok tegen worden gekomen die vervangen moeten worden. Als je alleen de kabels wilt vernieuwen hoeft het blok niet uit elkaar.

Haha gaat nog wel even duren denk ik. In mei ook al een tripje gedaan. Niet op de Vespa maar op de Strom. Mocht je interesse hebben dat is hier (waar dit reisverslag ook staat) terug te vinden: https://www.motor-forum.nl/forum/list_messages/435913/0-5-daagjes-Frankrijk-Hemelvaart-2018

Dag 28 – Vrijdag 3 augustus 2018 Na een vertrouwd en erg goed ontbijt bij Baton Rouge pompte ik mijn bandjes een beetje extra op. Deze waren langzaamaan wat leeg gelopen en dat slijt in je rijgedrag waardoor je het eigenlijk niet merkt. De tassen werden even extra aangespannen en ik kon, na afscheid genomen te hebben bij Baton Rouge aan mijn laatste rit van de vakantie beginnen. De weg was voor mij bekend terrein. Het eerste gedeelte van de route zou door de Ardennen gaan en vervolgens een stuk door Vlaanderen wat eigenlijk totaal niet spannend is om te rijden. Maar je moet wat om thuis te komen. Door de droogte begonnen, nu begin augustus, vele bomen al te verschieten van kleur of zelfs hun bladeren te verliezen. Een erg vreemd fenomeen zo in de zomer. Eenmaal op het saaie stuk van de route aangekomen stopte ik nog een keer om te tanken en om daarna nog een broodje Martino te eten bij een lunchroom langs de weg. Daarna was het doorkachelen tot aan de Nederlandse grens. Dit ging op het laatste stuk niet zo goed. Op de weg tussen Turnhout en Baarle Nassau zat er een of andere verrekte kutvrachtwagen uit Letland voor me die al het verkeer ophield door niet harder dan 40 te rijden op deze weg. Net voor Baarle Nassau, waar ik eigenlijk nog wilde tanken, zag ik een momentje om er voorbij te schieten. Met een bijna lege tank kwam ik thuis aan. Moe maar voldaan na 4 weken vakantie. De Vespa had de 4011 kilometer lange trip weer overleefd!

Dag 27 – Donderdag 2 augustus 2018 Ik pakte mijn tentje voor de laatste keer in en reed vanaf het campingterrein naar de bar van La Mouche toe. Hier stond het ontbijtbuffetje al te wachten. Na een goede bodem gelegd te hebben rekende ik af en begon aan mijn een na laatste route van de vakantie. Mijn tank had ik een paar kilometer voor aankomst bij La Mouche nog gevuld dus ik kon gelijk beginnen met meters maken. Volgens de GPS had ik vandaag zo’n 385 kilometer te gaan wat best een eind is op een oude Vespa. De wegen door de Lorraine schoten goed op en de Vespa deed het voortreffelijk. De Garmin daarentegen deed het een heel stuk minder goed. Ondanks dat ik zowel bij het maken van de route als bij het instellen van de Garmin aangegeven had geen onverharde wegen te willen nemen èn niet de snelweg of een Tolweg op te willen gaan werd ik een onverhard pad opgestuurd. Ik dacht slim te zijn door er omheen te rijden. De Garmin zou de boel wel herberekenen, dacht ik. Tot de weg waar ik plots op reed overging in de bredere N57 en daarna in een snelweg, de A330. Help! Hier zat ik niet op te wachten. De vrachtwagens raasden om me heen en ik wist dan ook niet hoe snel ik van deze weg af moest komen. Ik nam de eerst de beste afrit echter de Garmin stuurde me linea recta weer terug de A330 op. De hier op volgende afslag ging ik maar weer gelijk van de snelweg af en ik zag in de verte een paal staan met een grote gele M er op. Ik bestelde een kop koffie met een donut en ging eens rustig kijken waar ik mezelf precies bevond. Ik stopte de route op mijn Garmin, zette herberekenen geheel uit en laadde de route opnieuw in. Zo te zien zat ik dus best een eind van de oorspronkelijke route af. Ik zag in ieder geval dat er nog wat tussenliggende plaatsjes waren. Deze stelde ik steeds in als eindbestemming en zo kwam ik uit eindelijk weer aan in Saint-Nicolas-de-Port waar de oorspronkelijke route doorheen zou lopen. Er kwamen dus nog behoorlijk wat kilometers extra op de toch al erg lange route. De tank van de Vespa was ook leeg aan het raken en ik gokte er op dat de supermarktbenzine het nu deze keer wel goed zou doen. Er was immers geen ander station in de omgeving te bekennen zonder weer de snelweg op gestuurd te worden. Nu de Garmin zich wel aan mijn oorspronkelijke route moest houden schoot alles een heel stuk beter op. In Schengen, waar duidelijk heel veel EU subsidiegeld in gepompt was, was de tank weer bijna leeg. Hier vulde ik ‘m weer bij de lokale Total met 98. Ik vervolgde mijn weg, na een snelle lunch bij een hamburgertent, langs de Moezel tot aan Reisdorf. Aangezien de weg zo lekker liep vergat ik op mijn Garmin te kijken en zat plots op de weg naar Diekirch. In dit gebied kan ik de weg dromen dus ik volgde de bordjes Vianden en zat weer netjes op mijn route. Bij Dasburg vervolgde ik de weg naar Marnach welke echt met het jaar slechter en slechter aan het worden is. Ik stuiterde letterlijk alle kanten uit op dit stuk. In Wemperhardt gooide ik de Vespa nog een laatste keer vol bij de lokale Shell maar nu met 98 V-Power. Ik kon duidelijk merken dat de Vespa hier vele malen lekkerder op reed dan op welke andere benzine dan ook. Net iets duurder maar zo veel meer fun. En dat duurder… het blijven Luxemburgse prijzen die een lachertje zijn met de bedragen die men in Nederland durft te vragen voor een liter peut. Ik vervolgde de N68 tot aan Vielsalm waar het voor mij altijd een soort van thuis komen is bij Motorherberg Baton Rouge. Heerlijke speciaalbiertjes van de tap, goede bedden, een goede douche en een heerlijke maaltijd. Na en gezellige avond sliep ik, misschien door de biertjes, dan ook heerlijk. Een keer niet in mijn tent maar in een goed bed.

In ieder geval waterdichte schoenen en zorg gewoond at je een regenoverall uit 1 stuk bij hebt om over je normale kleding aan te trekken. Daarnaast is een extra setje handschoenen wenselijk zodat als je nat aankomt op je werk je op de terugweg (mits het droog is) een droge set aan kunt trekken.

Dag 26 – Woensdag 1 augustus 2018 Ik werd wakker met een verrekte stramme linkerpoot. Ik was duidelijk door een of ander kutbeest in mijn linkerbovenbeen gestoken. Op het moment kon ik er niets aan doen dus ik ging lekker douchen en pakte daarna mijn tentje maar weer in. De laatste koffie uit mijn blik ging in de Bialetti en ik zette de laatste kop zelfgemaakte koffie van de vakantie. Ik had wel broodjes besteld maar de receptie was te ver lopen waar ik geen zin in had dus ik pakte maar weer een peperkoekreep. Na afgerekend en mijn broodjes opgehaald te hebben begon de twee-na-laatste etappe van mijn vakantie. Het eerste stuk van de route door de Jura was erg mooi maar toen ik eenmaal de grens met Zwitserland gepasseerd was werd het nog vele malen mooier. Mooie wegen, mooie uitzichten alleen wat rijden die Zwitsers traag. Zelfs met mijn Vespa moest ik menig automobilist inhalen. Net in Zwitserland tikte mijn teller de 55555 aan wat voor mij natuurlijk een reden was hier even een foto van te maken. Ik vervolgde mijn weg langs het Lac de Joux en stopte aan het eind van het meer om daar mijn broodjes op te eten. Dit uitzicht was te mooi om er niet even voor te stoppen. Iets later kwam ik weer aan bij de Franse grens. Waar het bij de vorige grensovergang rustig was en je zo door kon rijden was hier een strenge controle en werden diverse mensen er uit geplukt zodat ze hun hele hebben en houden uit konden pakken. Ik waande me in de jaren 80. Ik reed langs de rij met auto’s en net voor de overgang propte ik mezelf er weer tussen en reed Frankrijk weer in. Ik was beland in de regio de Doubs. Ik was echter op zoek naar een apotheek maar die was onvindbaar. Of ze waren er wel maar compleet gesloten. In Pontarlier was het druk en de route stuurde me langs de stad, echter ik moest wel tanken en stelde de Total in zodat ik mijn Vespa weer van goede peut kon voorzien. Jammer maar helaas, mijn route werd ineens een paar honderd kilometer verlengd. Er klopte niets meer van. Bij het tankstation werd de route maar weer opnieuw ingeladen en ik kon mijn weg van de volgens de GPS nog 700 kilometers tellende route vervolgen. Ik had herberekenen maar uit gezet en reed naar de route toe. Waar de Garmin zei dat ik rechts moest om een heel stuk van de route nog een keer te rijden ging ik links en plots klopte alles weer. De weg door het dal van de rivier de Doubs schoot lekker op. Ook dit weggetje behoort tot een van mijn favorieten. Leuke doordraaiers en alles lekker overzichtelijk zodat je lekker tempo kunt houden. Echter lunchgelegenheden kon ik er niet vinden. Pas vele kilometers later vond ik een Boulangerie/Pattiserie/Sandwicherie waar ik een belegd broodje kon krijgen. Het was behoorlijk heet geworden dus deze lunchgelegenheid met airco was een goede keus. Het laatste gedeelte van de route bestond uit eigenlijk veel te brede N wegen. Het schoot goed op maar echt leuk rijden was het niet, zeker niet aangezien het ook nog eens flink was gaan waaien. In de verte zag ik al regenbuien vallen maar deze raakten mij gelukkig niet. Eenmaal aangekomen bij La Mouche in Le Clerjus zette ik na 2 biertjes mijn tentje op. Aangezien het was gaan donderen zette ik eerst mijn tent op en wilde ik daarna pas de rest van de Vespa halen. Dat lukte dus al niet meer want het onweer barstte los. Ik dook mijn tent in met alle spullen die in dezelfde tas als mijn tent zaten. Ik pompte rustig mijn bedje op en hoorde het buiten tekeer gaan. De Vespa stond in de stromende regen met daarop nog mijn tas met kleren. Gelukkig was alles mooi waterdicht verpakt dus dat hoefde niet uit te maken. Toen het onweer was gaan liggen haalde ik de rest van mijn spullen van de Vespa af, gooide ze in mijn tent en ging terug naar de bar. Gelukkig had Jos wel iets tegen de insectenbeet zodat deze een stuk minder vervelend werd. Of waren het nou de vele biertjes die hier vloeiden die hier voor gezorgd hadden… Het was gezellig aan de bar en de biertjes bleven rijkelijk vloeien. Ik probeerde wijs te zijn en ging redelijk op tijd terug naar mijn tent aangezien ik de volgende dag zo’n 385 te gaan had. Ik sliep weer voortreffelijk deze laatste nacht in mijn tentje.

Gewoon de bout die de veer aan het blok verbind er uit halen. dan scharniert het blok vanzelf op de voorste verbinding naar beneden toe.

Haha bekend probleem, hier liep ik een paar weken terug ook tegen aan. Ik kreeg de oude niet eens los maar had wel een nieuwe liggen... Ik ben er verder nog niet aan toe gekomen (heb eerst de voorvork gereviseerd) maar als je de veer loshaalt en je maakt je velg los dan kan het blok een stukje zakken wat voor de ruimte zal zorgen (hoop ik dan maar)

Dag 22 – Zaterdag 28 juli 2018 Om 6 uur ging de wekker. Erg vroeg maar zowel ik als mijn vriendin wilde vroeg vertrekken. Ik had mijn route iets aangepast en deze was nu 25 kilometer langer geworden dan ik in eerste instantie gepland had. Ik had echter tijd zat en ik wilde het kustweggetje tussen Tossa en St. Feliu nog even rijden. Vanuit Le Creu de Lloret reed ik naar Lloret de Mar waar ik de tank van mijn Vespa nog even volgooide. De bagagerol welke op mijn zadel ligt moet altijd even van de Vespa gehaald worden als ik moet tanken dus dit duurde zoals gebruikelijk even. Achter mij stond iemand met minder geduld die maar gebaarde dat ik op moest schieten. Er waren zat andere pompen maar ook daar stonden mensen. Hij was gewoon niet slim genoeg bezig door achter mij te gaan staan. Knop om en negeren (toepasselijk woord in dit geval maar dan met een andere klemtoon kijkend naar de persoon) is hetgeen ik dan doe. Hier was deze persoon niet echt van gediend… maar ach.. lekker boeiend, ik ga niet haasten voor een ander. Vanuit Lloret reed ik naar Tossa wat al een leuke weg is. Vanuit Tossa schoot ik het meest geweldige weggetje op wat ik ken. Schitterende uitzichten over de Costa Brava en bochten, bochten en nog eens bochten. 370 stuks in 17 kilometer. Niet voor niets dat de Yamaha R1 op deze weg geïntroduceerd is voor de pers. Hierna hebben vele persintroducties van motoren gevolgd op dit bochtenparadijsje. Een waar motorwalhalla dus waar het zelfs met een volgepakte 36 jaar oude Vespa een genot is om te mogen rijden. Filmpje van deze geweldige weg: https://www.youtube.com/watch?v=uZVXjA4BcG0 Na een aantal fotostops kam ik aan in St. Feliu en mijn GPS stuurde me vervolgens dwars over de strip van Platja D’Aro heen. Vanuit Platja D’Aro reed ik naar Calonge en zo naar La Bisbal. Ik kreeg echter weer een zeer leuke verrassing voor mijn kiezen... wederom een waar bochtenwalhalla. Die GI-660 Tussen Calonge en La Bisbal bleek echt geweldig te zijn. En die zat niet eens oorspronkelijk in mijn route. Video van de weg tussen Calonge en La Bisbal: https://www.youtube.com/watch?v=plMhFT0n5rc Na La Bisbal begon de route weer saaier te worden en bij Le Jonquera was het gewoon echt druk. Dat dacht ik tot ik in Le Perthus beland was. Daar was het pas ècht heel druk. Wat een kermis is dit grensplaatsje zeg. Ik slingerde door en om de auto’s heen om zo snel mogelijk door deze toeristenkermis heen te zijn. Eenmaal in Frankrijk aangekomen was het gelijk weer een stuk rustiger op de wegen. Ik slingerde door de gebieden om Perpignan heen welke ik specifiek zo in de route had gezet om maar niet door die stad heen te hoeven. De weggetjes door de Haute Languedoc waren ondanks dat het tempo er echt niet hoog kon liggen werkelijk schitterend! De wind had echter wel wat minder mogen zijn, maar ach, altijd beter dan regen. Video van het rijden in de Haute Languedoc: https://www.youtube.com/watch?v=baW9Ux5suQ8 Mijn buik was al weer flink aan het knorren en ook de Vespa was erg dorstig aan het worden. Als eerste zag ik een barretje genaamd Le P’Tit Motard in Thezan-des-Corbières. De Vespa moest dus nog even wachten. Op de oprit stonden meerdere motoren dus daar paste mijn Vespa perfect tussen. Op het terras bestelde ik een pizza met een cola welke er goed in gingen. De eigenaar van het restaurantje welke gezien de naam en inrichting van het restaurant een fanatiek motorliefhebber is, moest natuurlijk alles horen hoe ik gereden was en hoe lang ik al onderweg was. Ik vervolgde mijn route naar Lézignan-Corbières waar ik bij het eerste tankstation wat ik zag maar gelijk stopte. Er ging 7,05 liter in de tank en daar moest de olie dan nog bij. Echt zo goed als leeg dus! Bij het tankstation ontmoette ik nog een Waal welke zelf ook een Vespa had en ook hij was onder de indruk van mijn tripje. Altijd leuk om te horen zulke dingen! Als eindbestemming van de dag had ik Camping Rendez-Vous in Lunas gepland staan. Een van de bekendere motorcampings in Frankrijk. Echter 20 kilometer voor ik er was begon de Vespa te horten en te stoten. Ik gaf gas en de Vespa leek uit te vallen. Help wat is dit nu weer dacht ik. Gelukkig was daar een tankstation wat ik net haalde en hier zou ik in de de schaduw kunnen sleutelen. Bij het stilzetten van de Vespa bleef deze wel netjes lopen alleen het geluid klonk totaal anders dan hoe het hoorde te klinken. Ik zette ‘m maar snel uit. Valbeugel er af, zijkap er af en als eerste de cdi checken of alle draadjes daar wel goed aan zaten. Dat was dus het geval. Wat nu? Carburateur open, sproeiers er uit, doorblazen met WD40 en weer terug er in. Bougie er uit, welke wel een beetje licht zag, maar echt nog niet wit. Deze verving ik door een ander exemplaar wat ik bij had. Ik checkte de vonk en die was gewoon goed. Ik had niets geks gevonden. Ik zette de Vespa maar weer in elkaar en zou wel zien of ik Lunas zou halen. Tijdens het in elkaar zetten van de Vespa kwam er een Guzzi California aangereden. Ik vroeg of hij, ook een Nederlander, toevallig ook op weg was naar Lunas en dat bleek het geval te zijn en of ik achter hem aan kon rijden voor het geval ik weer met stukken zou komen te staan. De Vespa was inmiddels aan beetje afgekoeld en startte gelijk weer. Ik hobbelde in een rustig tempo de laatste 20 kilometer achter Bob, de guzzipiloot, aan en kwam zo veilig aan op camping Rendez Vous in Lunas. Rijden deed de Vespa wel, maar goed oppakken bij gas geven zat er niet echt in. Op de camping haalde ik, na mijn tent opgezet te hebben, de Vespa nogmaals uit elkaar om alles nog maar een keer te controleren. Helaas, ik kon echt niets geks vinden. De Vespa startte weer mooi dus het was tijd om enkele biertjes te gaan drinken. De camping was gezellig en het eten was goed en ik sliep als een roosje! Dag 23 – Zondag 29 juli 2018 Op camping Rendez Vous is er de mogelijkheid tot ontbijten. Ik had dus een keer een lekker ontbijtje in plaats van de ontbijtkoekrepen welke inmiddels wel een beetje mijn neus uit begonnen te komen. Alle spullen werden alweer ingepakt, wel onder het genot van een vers op de Bialetti gezet bakkie kofie, en ik schoof daarna aan bij Bob die ook aan het ontbijten was. Hij zou vandaag ook naar Le Camping Moto nabij Crest rijden. We wisselden telefoonnummers uit voor het geval ik weer met stukken zou komen te staan. De Vespa startte netjes en ik begon aan mijn route. Al snel merkte ik dat het oppakken van het gas weer niet lekker ging. Aangezien ik al een kilometer of 80 gereden had liet ik mijn GPS naar een tankstation zoeken in Lodève. Tussen alle Intermarchés en Super U’s stond ook een Avia welke ik maar koos aangezien hier de benzine vast van een betere kwaliteit zou zijn. De Vespa begon steeds meer te horten en te stoten en ik wist niet of het een goed idee was om verder te rijden. Maarja zo eigenwijs als ik ben… Bij het tankstation kon ik er immers ook niets aan veranderen en gooide de Vespa vol met 98. Ik startte ‘m weer en vervolgde mijn route weer. De eerste kilometers pakte de Vespa nog steeds niet lekker op en toen was het plots over. Ze liep weer als een zonnetje en pakte weer goed op! Zou het dan echt aan de goedkope benzine gelegen hebben? Ik vervolgde mijn route tot aan Saint-Maurice-de-Navacelles waarna er een aantal heerlijke bochten volgden. Wat was het weer fijn rijden met de Vespa die gewoon weer goed liep en ook goed bleef lopen. Ik had mijn lesje wel geleerd. Voortaan gewoon de betere tankstations opzoeken om dit soort gezeik te voorkomen. Mijn V-Strom liep altijd wel okay op de supermarktbenzine, echter ik merkte wel dat ik veel minder kilometers met een tank kon doen dan met merkbenzine. De Vespa weigert dus gewoon dienst op deze goedkope rommel. En dan was dit nog niet eens de E10 variant welke in überhaupt nooit in de Vespa gooi. Om het mengsel zo optimaal mogelijk te krijgen, er zat immers nog een beetje goedkope benzine door de Avia heen, stopte ik in Anduze weer bij de Avia om de tank te vullen. Een van mijn vrienden uit Oosterhout zat nabij Anduze op de camping dus ik besloot hem maar eens te bellen om een bakkie te doen. Echter de telefoon werd niet opgenomen. Ik besloot bij de Pizzeria vlakbij het tankstation maar even te lunchen en bestelde een kleine salade… klein was groot genoeg in dit geval. Na de salade gegeten te hebben ging mijn telefoon over. Feiko belde en ik vertelde dat ik in de buurt was. Het zou nog zo’n 5 kilometer zijn naar hun camping. Eenmaal op de camping, met erg leuke steile weggetjes, deden we gezellig een bakkie koffie en vervolgens reed ik terug naar Anduze om daar mijn route weer te vervolgen. Aangezien ik best een stuk van mijn route was afgeweken door Anduze in te gaan liet ik mijn GPS maar een nieuwe route berekenen. De route schoot redelijk op maar op sommige punten werd ik door mijn GPS op smalle paralelweggetjes gestuurd die dan misschien net 1 meter korter waren maar wel vele malen langzamer te berijden waren. Ik zag nu een keer totaal andere wegen dan ik gewend was en alles schoot weer lekker op. De Vespa liep als een zonnetje en ik kwam mooi op tijd aan op Le Camping Moto. Ik werd gelijk aangesproken door Hans, wat een vriend van Bob bleek te zijn. Bob was net voor mij aangekomen en was zijn tent aan het opzetten. Na een welkomstbiertje zette ik mijn tent op, deze keer niet op mijn vaste stekkie maar op het veld voor de bar aan het water. Dit bleek een erg goede keus te zijn. ’s avonds volgden er na een goede maaltijd een aantal biertjes en al snel was het laat en ik viel als een blok in slaap. Dag 24 – Maandag 30 juli 2018 Op Le Camping Moto had ik een extra rustdag ingelast. Een heerlijk dagje niksen zou het worden. Na een bak koffie met een ontbijtkoekreep bij de tent nam ik bij het barretje van de camping nog een tosti met een perensap. Het enige wat ik van mezelf moest doen was de Vespa weer volgooien bij de Agip in Crest. Na de problemen met goedkope benzine van de dagen ervoor moest ik er per sé fatsoenlijke benzine in hebben. Ik had geen zin om mijn pak aan te trekken en geheel tegen mijn principes in reed ik lekker in korte broek, t-shirt en slippertjes op het gemakje naar Crest. Dit was een ritje van een kilometer of 8, maar wat was het heerlijk die wind, hier mocht ik geen gewoonte van maken. Na een bezoekje aan de Agip deed ik de pinautomaat in Crest aan en vervolgens het campingwinkeltje in Mirabel-et-Blacons. Ik kocht wat fruit zodat ik naast bier en snacks ook wat vitaminen binnen zou krijgen. Eenmaal terug op de camping at ik de helft van het fruit op, de rest zou voor de volgende ochtend zijn. Na nog enkele bakken thee bij de tent begon ik meer trek te krijgen. En hoe fout het ook klinkt, een broodje kroket zou er heel goed in gaan! En laten ze die nou net hebben op deze camping. Dit samen met een lekker koud glas Hoegaarden. Na deze zeer verantwoorde lunch plofte ik neer naast het zwembad met mijn boek en heb hier eigenlijk de hele verdere middag gelegen. ‘s Avonds at ik samen met Hans en Bob op de camping en de nodige biertjes gingen er weer goed in. Wederom viel ik als een blok in slaap. Dag 25 – Dinsdag 31 juli 2018 Na gedoucht te hebben werd voor de zoveelste keer alles weer ingepakt. Ook vandaag was mijn ontbijt weer een ontbijtkoekreep en wat fruit met een kop koffie. Ik rekende de camping af, zei gedag tegen Hans en Bob en reed vanuit de camping de Vercors in. De Vercors vind ik echt een van de mooiste stukjes van Frankrijk. De natuur is er schitterend, velden worden afgewisseld met stroompjes, grote rotspartijen en gorges. Daarnaast is het er relatief rustig omdat het een nationaal park is waar zich volgens mij geen industrie mag vestigen. Ik was al redelijk snel in Pont-en-Royans en reed daar de Gorges de la Bourne in. Natuurlijk was ik hier al veel vaker geweest maar het blijft een genot om hier te mogen rijden. Bij Rencurel volgde ik de weg naar het noorden de Col des Écouges op waarna de Canyon des Écouges volgde. De 500 meter lange onverlichte uit de rotsen gehakte tunnel is iedere keer weer zeer apart om doorheen te rijden. Downhill de col af stopte ik nog even bij de waterval om een fotootje te maken, ik kon er echter niet ver genoeg vandaan gaan staan om deze er in zijn geheel op te krijgen. Eenmaal beneden was het echt hoog tijd om te gaan tanken en ik liet mijn GPS voor de zekerheid maar even zoeken. Het tankstation zou slechts 3 kilometer rijden zijn, echter mijn route was een paar honderd kilometer langer geworden toen ik dit punt had toegevoegd. Dat werd dus weer op goed geluk een stukje terugrijden en op gevoel hopen weer op de goede route te komen. Volgens mijn GPS reed ik naar het noorden en ik zat op de route dus ik had het vermoeden dat ik wel weer goed zat. Ik reed langs diverse meertjes en bij Lac du lit au Roi stopte ik even om een fotootje te maken. Eenmaal bij Belley wist ik dat ik weer helemaal op de goede route zat. Hier stopte ik bij de vertrouwde Mac voor een verantwoorde lunch. Geen frietjes maar salade naast de dubbel zo grote Big Mac. Het vervolg van de route door de Jura schoot lekker op en de Vespa bleef het perfect doen! Rond de klok van 4 kwam ik aan op de camping in St. Claude waar ik ooit eerder geweest was. Toen ter tijd was dit een heel erg rustige camping. Ik was alleen even vergeten dat het toen voorseizoen was. Ondanks dat dit een municipalcamping was, was het er afgeladen vol. Ik had het laatste trekkersplekje wat vrij was. Niet groot, maar genoeg voor mijn tentje en mijn Vespa. In het sanitair gooide ik mijn Powerbank, welke nodig is om mijn GPS van prik te voorzien, aan de lader en wandelde zelf terug naar de receptie aangezien ze daar koud bier verkochten. Na 2 biertjes bij de tent was het ongeveer tijd om te gaan eten. Op de camping was de mogelijkheid tot het afhalen van pizza’s. Er zat echter ook een restaurantje en ik had onderhand wel weer eens zin in een echt goed stuk vlees en dat zou daar wel te krijgen zijn. Met mijn boek ging ik aan een tafeltje zitten, bestelde een biertje en een entrecote welke geweldig was. Er volgden nog enkele biertjes en ook toen ik eindelijk mijn boek uit had was het de hoogste tijd om te gaan slapen.

Zeer mooie scooter! Veel Vespa's zitten ongeveer wel hetzelfde in elkaar qua basisonderhoud. Bovenstaand youtube kanaal is dan wel in het Italiaans echter ik heb er ook veel van geleerd. gewoon kijken en snappen wat er gebeurt is voldoende om het zelf ook te kunnen. Ik ben zelf ook (een beetje) bezig met een (Spaanse) 125 Primavera (was ooit een 75). Veel verschil is er niet alleen een andere koplamp en net een andere kleurstelling. Maar door te doen leer je is mijn ervaring. Begin met de kleine klusjes en langzaamaan ga je steeds verder!

Dag 9 - Zondag 15 juli 2018 Ook op Isábena was ik behoorlijk vroeg wakker. Na even goed gedoucht te hebben werkte ik mijn standaardontbijt wat bestond uit een ontbijtkoekreep, een banaan en een kop koffie naar binnen. De spullen werden ingepakt, de camping werd betaald en ik kon vertrekken. Het eerst stuk van de route ging door het dal van het riviertje de Isábena. Een erg mooie, vast en zeker zwaar door de EU gesubsidieerde, weg met schitterende uitzichten. Alles schoot weer heerlijk op. Op de grens met Catalunya stopte ik even om Tim, de vice-president van de Gaylordz Scooterclub uit Antwerpen, te bellen dat ik in de buurt was. Hij was met zijn gezin in Tremp op vakantie en had zijn moderne GTS 300 meegenomen. We zouden elkaar tegenkomen op de Coll de Montllobar, in de buurt van de Figols de Tremp. Video van het eerste stukje weg na Isábena: https://www.youtube.com/watch?v=pdYutl5w6ds Video van de Figols de Tremp / Coll de Montllobar: https://www.youtube.com/watch?v=qucBScP2Ohs Bovenop deze col stopte ik nog even om wat plaatjes te schieten en tijdens de afdaling kwam ik Tim al tegemoet gereden. Toen we even stonden te kletsen kwamen er al snel tientallen vale gieren boven ons cirkelen. Helaas voor deze beesten waren wij nog in leven. In Tremp werd mijn tank volgegooid en deden we een terrasje waar ik gelijk een tosti naar binnen werkte want mijn maag begon weer te rommelen. Na even gepauzeerd te hebben was het weer tijd te gaan rijden. Tim zou nog een stukje met me mee rijden tot aan de kloof, dit werd uiteindelijk tot net na de kloof. En op dat punt begon mijn voorwiel te zwabberen en dat kon maar 1 ding betekenen, een lekke band. Gelukkig zat er bijna gelijk een parkeerplaats waar dit probleem verholpen kon worden. Het velgje werd losgehaald en vervangen door mijn reservevelg. Een klusje van niets bij een Vespa. Op de parking was een natuurlijke bron aanwezig die door vele locals gebruikt werd om hun privé drinkwatervoorraad aan te vullen. Oude 8 liter waterkannen uit de supermarkt werden hier hervuld. En ik moet zeggen, het water smaakte lekker voor zover water lekker kan smaken dan natuurlijk. Video van het stukje sturen met Tim: https://www.youtube.com/watch?v=G2_7YlXh1ts Tim reed terug naar zijn camping en ik vervolgde mijn route. Al snel had ik in de gaten dat mijn wegligging verre van optimaal was. Het euvel bleek ‘m te zitten in de goedkope prutsvelg van SIP. Deze trekken op den duur krom en sluiten niet mooi meer op elkaar aan. Ik had voor nu even geen andere oplossing dus ik moest het er maar mee doen. De weg door de Sierra del Montsec was heerlijk en het uitzicht over het stuwmeer was schitterend, maar gezien de velg deed ik het toch maar wat rustiger aan. Video van het rijden door de Sierra del Montsec: https://www.youtube.com/watch?v=-P72rOeaz9U Bij Camarasa werd ik een smal weggetje opgestuurd door mijn GPS. Duidelijk een foutje bij het maken van de route maar ik volgde het maar. Ik reed door bloedhete graanvelden en kwam uit bij het plaatsje Cubells. Aangezien het behoorlijk heet was, was ik maar wat blij dat ik hierna een iets bredere en snellere weg gekozen had. Zowel ikzelf als de Vespa koelden hierdoor iets beter af. In de buurt van Berga begon het drukker te worden en op het weggetje langs het stuwmeer naar het noorden toe was het gewoon echt druk. Na de energiecentrale die bij het stuwmeer hoorde sloeg ik een rustiger weggetje in richting de camping. Hier was gelukkig nog plek zat. Mijn tentje werd opgezet en ik ging naar het barretje van de camping om de WK finale te kijken onder het genot van enkele biertjes. Video van de C-26 naar Berga: https://www.youtube.com/watch?v=NAcdYqnDzHw Hierna was het tijd om de prutsSIPvelg van de Vespa af te halen en de lekke band te repareren. Gelukkig had ik een binnenbandje bij dus ik hoefde alleen de kapotte binnenband uit de velg te halen en er een nieuwe in te leggen. De compressor van de campingeigenaar deed de rest. Op het terras van het barretje bestelde ik een pizza en ik kreeg er een die vele malen beter was dan je in menig pizzeria kunt krijgen. Ik ging terug naar mijn tentje en viel als een blok in slaap. Dag 10 – Maandag 16 juli 2018 Ik werd wakker van het getik van de regen op mijn tent. Gadverdamme! Dat werd dus weer een natte tent inpakken in de voorlopig laatste etappe. Ondanks dat het nog lichtjes spetterde ging ik lekker douchen in het geweldige sanitair wat camping El Bergueda heeft. Na mezelf opgefrist te hebben liep ik terug naar de tent en ondanks dat het nog steeds een beetje drupte zette ik mijn gasbrander buiten om een bak koffie te maken. Terwijl de brander z’n best deed de bialetti heet genoeg te stoken pakte ik alvast mijn spulletjes in. Na alweer een ontbijtkoekreep genuttigd te hebben met de bijbehorende kop koffie pakte ik mijn natte tent maar in. Eenmaal op weg was het gelukkig droog echter aangekomen bij Berga keek ik even op een meteosite en zag dat er behoorlijk wat onweer boven de Pyreneeën hing. Het leek me geen goed idee hier doorheen te rijden, echter de weg naar het zuiden naar Manresa nemen was ook geen optie omdat dit dan een veel te lange omweg zou zijn. Ik besloot dus maar de origineel geplande route via Ripoll en Olot te volgen. De weg tussen Berga en Ripoll was iets meer dan 40 kilometer en daarna zou ik wel weer verder zien wat te doen. Het begon echter steeds donkerder te worden en toen er af en toe een druppel viel, tussen het donderen en bliksemen door, wist ik dat ik maar snel een plekje op moest zoeken waar ik droog kon staan om mijn regenoverall aan te trekken. Na enkele kilometers was daar eindelijk een boerderij met een stal die open stond. Ik reed de Vespa tot aan de ingang van de stal, haalde mijn voorste bagagerol er af en haalde hier de regenoverall uit tevoorschijn. Het spetterde een beetje maar nog niet dermate dat je niet meer door kon rijden dus mijn gedachte was gewoon weer verder doorrijden tot Ripoll. Ik reed het erf af en vanaf een balkonnetje stond een oud boertje me aan te kijken en wuifde me vriendelijk gedag. Ondanks dat het langzaamaan harder begon te regenen ging het rijden nog steeds goed. In Ripoll zat een Repsol waar ik de Vespa op een verse slok, kwalitatief goede, benzine trakteerde. Het was hier toch wel harder begonnen te regenen en naast het tankstation zat barretje. In mijn regenoverall ging ik daar maar naar binnen om samen met mijn gps om te kijken wat de slimste route zou zijn om te volgen. Na een kop koffie en een donut besloot ik dus lekker eigenwijs om toch maar de weg richting Olot te vervolgen. Ik mocht dus nog een mooi stukje door de Pyreneeën heen. Nu spetterde het slechts nog lichtjes dus wat kon er gebeuren. De weg naar Ripoll was schitterend. Overal hing laaghangende bewolking waar je dan op neer keek. Een schitterend gezicht, echter ik reed toch maar door en maakte er geen foto’s van. Hoe eerder ik in echt droog gebied was, des te beter. Iets na Olot werd de hemel geheel zwart, druppels ter grote van grindsteentjes vielen en ik wist niet hoe snel ik een schuilplaats moest zoeken. Bij het tankstation waar ik stond te schuilen kwamen zelfs auto’s schuilen omdat ze het niet veilig meer vonden de weg, die inmiddels geheel ondergelopen was, op te gaan. Maarja, je moet iets als je verder wilt. En ik was het wachten wel even beu. Dus maar weer verder rijden… Ik was toch al nat en de regen was zo hard over mij heen gekomen dat deze via mijn nek mijn jas in was gekomen en ik was al tot aan mijn onderbroek nat. De regen beukte als hagel in mijn gezicht maar ik wilde door en ik had nog slechts 70 kilometer te gaan vandaag. De weg was zeiknat en op rotondes stond soms zelfs meer dan 20 cm water maar de Vespa bleef braaf doorrijden. De C63 waar ik op reed ging op den duur over in een echte N weg. Volgens de GPS is dat geen snelweg echter in mijn ogen is een 4-baansweg met een vangrail in het midden waar je gewoon 120 mag echt wel een snelweg. Met een kilometer of 85 in het uur bleef ik netjes op de rechterbaan hangen. Ik werd op en neer gebeukt door de wind die ook nog eens met een kracht van ca 5 beaufort op mij in aan het beuken was. Dit gecombineerd met regendruppels ter grote van kiezels die nog steeds op mijn gezicht werden afgevuurd, had ik nu maar een integraal helm opgedaan… De afslag Vidreres kwam in zicht echter mijn GPS stuurde me er langs.. WTF… ik volgde ‘m braaf en ging er af bij Macanet del Selva waar ik op een rotonde om moest keren. Ik vervolgde weer braaf de C63 tot ik de afslag Lloret Blau zag staan. Wederom wilde mijn GPS me anders sturen. Echter vanaf hier kende ik de weg echt wel uit mijn hoofd. Bij het verlaten van de C63 stopte het spontaan met regenen. Ik reed door naar le Creu de Lloret en kwam aan bij het vakantiehuisje van de ouders van mijn vriendin waar zij en haar kinderen al aanwezig waren. Ik was toe aan wat eten en een warme douche… Dag 11 t/m 21 - Dinsdag 17 t/m vrijdag 27 juli 2018 Mijn Vespa heeft gedurende deze periode droog in de garage van het vakantiehuisje gestaan. Ik had even een totaal andere vakantie dan de periode ervoor. Lekker hangen op het strand, natuurlijk verder gaan in de boeken die ik aan het lezen was, een dagje Barcelona èn klussen aan de Vespa van mijn vriendin die ze al 20 jaar stil had staan in Spanje. Dit is een ongoing project waar ik aan klus wanneer ik in Spanje ben. Op de foto heb ik net de voorvork gereviseerd.

1e bout is dat degene waar een koperen of pakkingachtige ring achter zit? Zo ja, die moet je vervangen als je de carterolie vervangt (250 ml SAE30), hergebruik je die (zowel aan de kant waar je de olie er in gooit als aan de kant waar je deze aftapt), dan is de kans op lekkages groot. Ringetjes kosten niks... 2e plek op de foto is je carburateur. Grote kans dat dit je benzinekraan is die lekt (het stuk waar de groene slang je tank in gaat. Als dit nog de originele is een nieuwe kraan er in zetten (of laten zetten als je zelf geen sleutel hebt). Vraag wel een goede kraan en gen RMS rommel. BGM Fastflow is top! Ook gelijk even de benzineslang vervangen dan!

Zelf wil ik die gele van malossi een keer gaan proberen. Iemand ervaring ermee?: https://www.scooter-center.com/en/vespa/?p=1&followSearch=9900&o=1&n=12&f|type of item=brake-s-shoes%2Fpads

En dat schermpje trilt niet? En is deze (s)Tom(s)Tom waterdicht?