Onze eerste Vespa week....

[Dodi]

even getwijfeld of iemand iets zou hebben aan een verhaaltje over onze tuffer , maar enfin, waarom niet.

Reeds jaren keek ik elke keer op als ik es een scooter zag voorbij rijden. t Leek me een aangename en relaxe manier van verplaatsen in de stad. Als ik in Parijs of in Italie rondliep begon het telkens en opnieuw te kriebelen. Met de vroege lente dit jaar nog een beetje meer dan anders. Tja, geen garagebox, en zo'n ding op straat laten staan in centrum Gent is toch om moeilijkheden vragen: voor je het weet heb je enkel nog een olievlekje op de grond als herinnering aan je Vespa. Dus het werd alsmaar uitgesteld om er ook zelf es eentje aan te schaffen.

Nu toevallig, een paar weken geleden loop ik door de straat en zie daar een klein annonceke: "Garagebox te huur". Even diep adem gehaald, gebeld en vijf minuten later had ik stomweg een box gehuurd. De eerste horde genomen.

Nog een paar uur later al contact met een dealer van Vespa's. Toch maar even gaan kijken naar de winkel waar al dat moois uitgestald staat. Erg verleidelijk om er maar meteen eentje te bestellen... maar welke. Ik zou het bij god niet weten: automatisch, niet automatisch, viertakt, tweetakt, 50cc of 125cc, het leek allemaal teveel ineens om echt een goede beslissing te kunnen nemen. Mijn vriendin half gek door mijn gedram over Vespa's ("Kan je verdorie in Gent niet met ne velo rijden in plaats van met een brommer?").

Gezien het al dateerde uit de tijd dat Martens nog zijn regeringen aan het tellen was dat ik met een 50cc had gereden (een Honda Amigo of zowat), leek het me misschien niet onredelijk om te verwachten dat ik met een nieuwe Vespa wel es tegen de vlakte zou kunnen gaan - zonde van de lak natuurlijk. De beste manier om die frustratie te vermijden leek me om toch maar tweedehands te gaan zoeken. Maar hoe begin je daar als leek aan, ook niet zo vanzelfsprekend... Ben dan maar alles beginnen lezen wat er te lezen viel, en uiteindelijk via Internet een erg mooi uitziende 50cc gevonden ergens uit de jaren 80. Doe dan maar de meest geavanceerde versie bedacht ik: met versnellingen - hoogste vorm van complexiteit per uitgelekt gewicht. Bleek de verkoper ook nog zo vriendelijk om hem thuis te brengen op een aanhangwagentje. Tweede horde genomen.

De belangrijkste horde moest echter nog komen: er mee rijden is niet echt een sinecure: versnellingen horen bij mij van een pook te komen, en een koppeling is een pedaal. Bleek bij die slome scooter de pedaal eerder een remmende functie te hebben. Op zich niet zo erg, want rijden deed het ding toch niet echt - het startte zelfs niet. Enkele buren sloten denkelijk - en ondanks een oplopende lentetemperatuur - de ramen om mijn gesakker niet langer te hoeven aanhoren. Of was dat misschien eerder omwille van het mensonterend gebrul toen de kickstart keihard terug kickte tegen mijn enkel?

Nu, ik durf van mezelf te zeggen dat ik niet *echt* dom ben, dus ik begon naar logica te zoeken in het niet starten van de nieuwe aanwinst. Het was me al opgevallen dat ie meer zin had als ik de benzinekraan afsloot (zijn Vespa's vrouwelijk - is alle logica hen vreemd?). Een email naar de verkoper met mijn vermoeden of ie wel es de kraan verkeerd zou kunnen gemonteerd hebben, werd bevestigend geantwoord. Wat een geruststelling: als iemand mijn Vespa zou proberen stelen viel ie toch stil, want open is toe en toe is open - een anti-diefstal slot op mensenmaat. Was verkoper even vergeten te vermelden. Mijn blauwe enkel kon er niet mee lachen, de rest van mij nog wel.

Na, onder het goedkeurend oog van de buren de kraan in de juiste stand te hebben gebracht ("Oef, we zijn bijna af van dat kabaal" hoor ik ze denken), bleek het Vespaatje toch aanstalten te willen maken om te vertrekken. t Viel weliswaar een paar keer erg stil, maar goed, de volgende horde was genomen. Inmiddels ook een verzekering genomen tegen calamiteiten en we konden de hort op. Tenminste - als Vespa niet te koud had, want de choke houdt het voorlopig niet (een plastic haarspeldje brengt soelaas tot een meer definitieve oplossing).

Ondertussen was vriendin - ooit passagier geweest op een veel zwaarder caliber van motorfiets - toch een beetje beginnen smelten voor de Vespa. In het begin reed ze nog plechtig ACHTER de motor met de fiets (niet TE dicht), en dit tot het sportief trappen langs de ringvaart het wel af moest leggen tegen de tweetakt. Het is weliswaar ergens een historisch gegroeide plicht om je vriendin af en toe te laten hijgen en kreunen, maar ik durf te betwijfelen of dit wel degelijk langs de ringvaart en op dergelijke manier dient te worden bekomen. Met andere woorden, ondanks mijn huivering om met een niet getemde Vespa een passagier mee te nemen, werd toch maar besloten om samen een ritje te maken. Niet te drukke wegen gezocht, niet te steile hellingen (ondanks ons licht gewicht weet je toch maar nooit wat de scooter daar over denkt). De meest sombere gedachten moesten echter al vlug plaats maken voor een lichter gevoel: we geraken er met twee ! (alhoewel op de Sneppebrug een fietser ons bijna inhaalde toen ik de Vespa iets overmoedig in vierde gooide)

Een week later en ettelijke ritten verder (verrassing: vertrekken uit stilstand met passagier en dit aan de lichten op de helling van de Minardschouwburg lukt echt - over stress gesproken!), beginnen we ook door te hebben in welke erbarmelijke toestand de Gentse wegen in het centrum er bij liggen. Het was me nog nooit zo opgevallen, maar mensen, daar jaag je ECHT zelfs geen middeleeuwer met ossenkar meer door. Klimhaken en touwen zijn essentieel om je over het wegdek van A naar B te verplaatsen in deze stad. Paris-Roubaix, het moet perfect haalbaar zijn om het via lokale rondes in Gent te organiseren en een boeiender finale te krijgen. Gelukkig krijgt de gewone man zijn jachthaven en aquadoorgang naar de Reep, dat maakt weer veel goed.

Het ondertussen ontstane positief Vespa-gevoel brengt ons na de eerste euforie echter terug naar af: nemen we nu een 125 of een 150, automatisch of met versnellingen, tweetakt of viertakt voor de tweede

[duciel]

Hehe, dat is wel grappig want ik zei nog net een uurtje geleden tegen iemand dat ze parijs-roubaix inderdaad evengoed in gent zouden kunnen organiseren.

2-tak, 4-tak... Als je het mij vraagt kies ik altijd voor de handgeschakelde vespa. Maar dat is mijn persoonlijke mening uiteraard. Voor mij heeft mijn vespa een ziel, het is een prachtig stukje mecaniek waar ik een goeie band mee heb. Een moderne 4takt vespa is daarintegen voor mij eerder een mooi gebruiksvoorwerp dat je van punt A naar punt B brengt. Het klinkt als een mixer en het reageert helemaal anders dan een handgeschakelde vespa. Anderzijds is het een pak veiliger/makkelijker/moderner...

Aantal CC hangt vooral af van je rijbewijs? En of je een motorijbewijs wil halen.

[Dodi]

Hehe, we zijn (gelukkig?) van die leeftijd dat we wars van enige opleiding en met om het even wat mogen stilvallen

D.

[bialetti]

Hallo,

Ik heb me bij de aankoop van een LX 125 laten leiden door enkele overwegingen: ik ben absoluut a-technisch en gebruik de vespa voor het dagelijkse woon-werkverkeer in de stad, dus liefst wat bedrijfszekerheid (geen 2-de hands), en ik heb nog nooit op een handgeschakelde gereden, nu dus ook niet. ( een volgende auto koop ik trouwens ook met automatische versnelling) Misschien niet zo Vespa-romantisch, maar wel reuze handig.

Een tweede bedenking was het aantal pk's; een lx125 heeft 10.3 pk, een px 125 heeft 7.6 pk en een px 150 komt uit op 8.2 pk. Naar vlot mee kunnen in stadsverkeer geeft dat misschien wel een verschil.

En tenslotte nog een kleine milieunorm bedenking: een lx125 voldoet aan de euro 3 norm, voor 2 takt motoren zal dat wel anders liggen denk ik.

[ticce]

@ Dodi, weliswaar een prachtig verhaal, moet gezegd worden...

Er gaat niks boven de romantiek van een Vespa en wat een gevoel en band je liefste met zich meedraagt!!!!!

Het is voor ieder verschillend, een Vespa als gebruiksvriendelijk of een Vespa als hobby, het belangrijkste is dat je een stuk geschiendenis, een cultuur in je bezit hebt!!!!

Ciao Ticce

[bolderik]

Dodi,

Ik ben een redelijk moeilijk mannetje, dat weet ik van mezelf. Ik kan behoorlijk dwars zijn. Ik heb de neiging om de dingen anders te bekijken dan de massa doorgaans pleegt te doen. Toch sta ik niet van mezelf te kijken dat ik ooit ben gevallen voor het scootertje dat vespa heet.

Reeds miljoenen mensen zijn mij voorgegaan, dus niet echt speciaal zo'n vespa, toch ? Waarom zou zo'n scooter mij het hoofd op hol moeten brengen ?

Als ik terug kijk naar mijn jeugd, herinner ik het me nog als de dag van gisteren. Ik was nog jong, zo'n jaar of 7-8. Het was ergens in de polder op een bochtige weg dat ik op mijn fietsje werd voorbijgestoken door een zilvergrijze vespa. Het dingetje maakte in mijn beleving een brutaal zoemend geluid en leek met zijn kleine wieltjes, diep verscholen in de zacht glooiende carosserie, over het wegdek te zweven.

Wel nu. Het was op dat moment dat het vespavirus zich in mijn nog jonge lijfje nestelde. Met dit wonderlijke virus ben ik inmiddels jaren ouder geworden. Het was natuurlijk slechts een kwestie van tijd, maar hoe dan ook, ooit zou ik een vespa bezitten.

Dodi, inmiddels is het al enkele jaren een feit. Het zal je niet verwonderen als ik je zeg dat ik vespa tweetakt rijdt. Net zo een als toen uit mijn jeugd. Het is voor mij een soort belijdenis, iets anders dan een handgeschakelde zoemende vespa past niet in mijn hoofd.

Ik weet dat een viertakt automaat van vespa veel dingen beter kan dan mijn oude 125 uit 1960, ja zelfs beter dan mijn nieuwe PX150 uit 2007.

Wat de nieuwe generatie viertakten in mijn perceptie mist, is een regelrechte lijn naar zijn voorouders van het eerste uur. Het eigenzinnige pruttelende tweetaktmotortje onder de rechterbil hoort bij een vespa, altijd. Dat zit nu eenmaal in de vespa-genen. Net zoals bij de mens het hart altijd links in de borst hoort te rikketikken. Iets anders gaat er bij mij moeilijk in. (dwars, dwars, dwars ?)

Tip: Volg je hart, je verstand geeft je dan altijd gelijk.

Groeten,

Paul.

[CarlosVespino]

Ik was ook in Gent een tijdje terug, en ik vond het er VERSCHRIKKELIJK om te rijden, je mag nergens in, uit, door, naast, onder,...!

Ik dacht dat Antwerpen erg was op dat vlak, sorry aan alle gentenaars (met toch wel de 2de mooiste stad van het land) maar als je het er niet kent, is het er een zooitje!

[Dodi]

Zelfs als je het kent is het een zootje... Onze lokale beleidsmakers vinden lichtplannen en jachthavens interessanter dan nadenken over wegbekleding en stratenlogica Trouwens, k zal er niet ver naast zitten door te bedenken dat de meeste van de verkeersplannen in Gent uitgevonden worden door mensen die op vijf stappen van hun werk wonen of met een gesponsord stadsfietsje rondtoeren in eenrichtingsverkeerstraten (oops, sorry indien van toepassing op iemand van de lezers van dit forum).

D.

[mjerome90]

Leuk verhaaltje dodi! Zo wil ik er hier wel meer lezen ;-)

[eeejva]

ik vin da anders wel de max om lekker door gent te snorre, ejva <3 gent (^^ ,) wel cewl verhaal dodi, kzou u wel es willen bezig gezien hebben!

[Dodi]

Had je gisterenavond op de Graslei en Hooiaard moeten rondhange eev !

D.

[tattooderek]

Gent is het leukste hindernissenparcours die je als scooterist kan hebben

da's pas een uitdaging!

me <3 Gent aswell!!