Ga naar inhoud
Vespaforum.be

ss-trip.


nero

Aanbevolen berichten

Met het einde van de vakantie in zicht, en het plotse besef daarvan, heb ik besloten een vijfdaagse minitrip te maken richting zon. De voorbereiding is bewust zeer kort gehouden om het overlevingsgehalte van de reis op een avontuurlijk niveau te houden. Vrijdagnamiddag ben ik begonnen om het noodzakelijke reparatiegereedschap te verzamelen. Na een grondige deductie blijft dit over:

reisvespa07001apt1.jpg

Verpakt past het juist in de ruimte binnenin het reservewiel, wat het voordeel geeft dat in mijn handschoenkastje de tweetaktolie, gps, sigaretten en 2 flesjes drank kunnen weg geborgen worden.

reisvespa07002ads6.jpg

Om mogelijke diefstal van mijn enig vervoermiddel enigszins te voorkomen heb ik dan toch maar een hangslot aangeschaft, dit volledig tegen mijn principe in dat in elke mens toch iets goeds zit en dat men me niet zal ontdoen van mijn stalen ros.

reisvespa07003aiy4.jpg

Zaterdagochtend enige kledij, een tentje, slaapzak en lig-matje bijeen gritsen, afscheid nemen van vrouw, kinderen en ons hondje flora, om onder een zwaarbewolkte hemel koers te zetten naar zonniger oorden. Na mijn veertig jaar oude metgezel te hebben vol getankt, kan het echte avontuur beginnen.

dijon07001aju8.jpg

Aangekomen in Mons, na dertig kilometers ben ik, in een poging de autowegen te vermijden, een eerste maal de weg kwijt. In de wetenschap dat mijn gps nog dienst zal moeten bewijzen om zonder kleerscheuren door Reims te raken, wijst een schuchter doorkomende zon mij de juiste weg naar “La Douce France".

Pas bij een eerste stop besef ik ten volle dat het Belgisch grondgebied een eind achter mij ligt. De uitgestrekte velden van de graanschuur van Europa bieden een ietwat desolaat uitzicht. Iets wat mij nog meer doorzettingsvermogen geeft om zo snel mogelijk zuidelijkere contreien op te zoeken.

dijon07002aui9.jpg

Ik ben juist op tijd om de chaotische vijfuur- spits in Reims te kunnen proeven. Een verhitte strijd tussen de gps, die ik ondertussen Lucy ben gaan noemen en mijn beruchte koppigheid barst los. Na het slagveld belanden we in Chalons Sur Champagne, ten zuidwesten van Reims. Moegestreden besluit ik een camping of hotel op te zoeken. Hotel Bristol lijkt mij aan het nodige comfort te voldoen.

dijon07003arc7.jpg

Na de bagage te hebben veilig gesteld weet de eigenares van het hotel me te vertellen dat er geen avondeten wordt opgediend, maar dat ik terecht kan bij een restaurant van een supermarktketen. Bij Leclerc ,niet te verwarren met Leclerc uit allo- allo aangekomen, bekijken de dienstertjes me met een naar mijn aanvoelen vetgeile blik. Iets later realiseer ik me dat dit blijkbaar een aangeleerd truckje is om de klanten te behagen. Na het nuttigen van een voorgerecht en een kop koffie begint een voldaan gevoel zich van me meester te maken. Nog even het obligate telefoontje naar huis en ik kan heerlijk onder de lakens kruipen voor een weldoende nachtrust.

De volgende ochtend wordt ik gewekt door het tikken van de regen tegen mijn raam. Mijn wespje, die buiten op de parking de nacht moest doorbrengen, zal zich een betere veertigste verjaardag hebben voorgesteld, net zoals ik mijn ontbijt. Na een paar droge boterhammen te hebben binnengewerkt, opgediend door een nog drogere maitre d’hotel, haast ik mij met mijn bagage naar buiten waar het is opgehouden met regenen. Nu besluit ik Lucy toch te vertrouwen, vrouwen hebben altijd gelijk, om zo snel mogelijk weer op de juiste route te geraken richting Chaumont.

Een fel opstekende wind en fikse regenbuien onderweg doen mij even twijfelen aan de slaagkans van mijn reis.

dijon07004adt9.jpg

Op een parking ontmoet ik een ietwat ouder koppel met hond die mij met de typisch Franse “gentillesse” een hete tas koffie en pretzels aanbieden. Na een leuk gesprek, over vespa’s en vakantie, kan ik voldoende opgewarmd de reis voort zetten.

Verstand op nul en alleen maar gas gevend, vergeet ik dat de vespa ook dorst heeft gekregen. Op zo’n twintig kilometer van Chaumont, in niemandsland, verplicht ze me de op reserve over te schakelen. Een collega- mottard weet me te vertellen dat het dichtstbijzijnde benzinestation zich in het centrum van Chaumont bevindt, wat een lichte paniekreactie teweeg brengt. Aan een gezapig tempo van zo’n vijftig kilometer per uur om benzine te sparen, tuf ik verder richting Chaumont. Men moet niet mooi zijn om geluk te hebben, met minder dan een halve liter benzine in de tank bereik ik het centrum en een benzinestation met kaartsysteem, want ook in Frankrijk vertikt men het te werken op zondag.

Daar dagen twee jonge gastjes van het uitschottype op en vragen me de volledige werking van een vespa uit te leggen, iets waar ik met plezier op in ga. Even breekt de zon even door de wolken en een behaaglijke warmte doen me de beslommeringen van de dag vergeten.

Richting Langres begint eensklaps de motor te sputteren. Telkens ik gas minder valt de motor uit, een probleem dat zich meermaals zal voordoen. Op een parking demonteer ik de luchtfilter om de stationaire sproeier te reinigen en gelukkig lijkt het te werken, zonder verdere problemen kan de rit worden voortgezet. Waarschijnlijk is het tanken van vervuilde benzine of water in de tank de oorzaak van het probleem.

Ter hoogte van Langres begint de regen met bakken uit de hemel te vallen. Samen met het voorval van de tegenstribbelende motor dwingt dit mij om de eerste beste camping die ik tegenkom halt te houden. In het dorpje Longeau, waar één van de vier meren liggen die de bron vormen van o.a. de Marne en de Seine, beland ik in “café du lac” waar men heerlijke “café au lait”serveert. Dit zal mijn tijdelijk stamcafé worden.

dijon07006awb0.jpg

Na het opslaan van mijn tentje kan ik mij tegoed doen aan de typische toeristenmaaltijd in Frankrijk: frieten met merguez en mosterd. Met zo’n kleine vijfhonderd kilometer op de teller in twee dagen kan alleen een warme slaapzak mij nog bekoren.

Als ik de volgende ochtend wakker wordt, schijnt volop de zon.

dijon07005ack7.jpg

De bazin van de camping heeft voor croissants en chocoladekoeken gezorgd en is zelfs bereid om koffie te maken. Ze heeft twee gerestaureerde “deux-chevaukes” staan, en is heel verwonderd dat ik met een “mobylette” van België kom. Kortom, la vie est belle!

Een rustdag is welkom, en mijn Belgisch wintervel hunkert naar de zon. Een aangelegd strandje aan het meer , meer heeft een mens niet nodig om tot rust te komen.

In de late namiddag besluit ik een bezoekje te brengen aan de versterkte stad Langres op zo’n vijftien kilometer van de camping. De omwalde binnenstad is zeker een bezoek waard.

dijon07008agu3.jpg

Voor de “pousse-café” verkies ik mijn stamcafé. Twee oudere stamgasten beginnen me te vertellen over hun vroegere vespa- of liever acma-avonturen. De ene wijst me een litteken op de kin aan: “opgelopen in de oorlog in Algerije na een valpartij met een vespa”, terwijl de andere beweert dat hij met een acma, uitgerust met bazooka nog heeft gevochten in “ la guere de l’Indo-chine”. Er moet gezegd worden dat de pastis al rijkelijk heeft gevloeid, wanneer beide heren met hun verhaal op de proppen komen.

De volgende ochtend bekruipt me de onrust om verder te trekken. Door tijdsbeperking heeft verder zuidwaarts rijden weinig zin, en het gemis naar huiselijke warmte doen mij besluiten het roer om te slaan en geleidelijk noordwaarts te rijden. afscheid nemen op de camping en een laatste “café au lait” op het terras van “café du lac” waar me het volgende opvalt:

dijon07007aeh3.jpg

Het vele zwaar verkeer op “la route national” doet mij naar Lucy grijpen om de kortste route te kiezen. Een wijs besluit blijkt, want plots bevind ik me ver van alle verkeer op “la route de la champagne”. Smalle bochtige wegen door adembenemende landschappen worden afgewisseld door kleine pittoreske dorpjes met prachtige namen zoals Beurville, La Biche Rousse, Mamyville,…

dijon07009ash6.jpg

dijon07011amy8.jpg

dijon07010aic3.jpg

Rond vijf uur bevind ik me al voor Reims, waar Lucy mij nu feilloos doorheen leidt. Een volgend dilemma dringt zich op: rijd ik door naar huis of sla ik hier ergens mijn tent op. Lucy weet me te vertellen dat ik rond 10.30u thuis zal zijn als ik nu doorrijd.

Midden in de graanvelden boven Reims begint de motor plots weer te sputteren. Toch niet het speedracer- syndroom zeker? Een verlicht benzinestation in het eerstvolgende dorpje wordt mijn volgende gedwongen tussenstop. Luchtfilter verwijderen, stationaire sproeier uitblazen, gelukkig kan ik weer verder.

Ondertussen is de zon volledig onder en begint het serieus af te koelen tot bijna vriestemperaturen. Tot overmaat van ramp begeeft de lamp in het voorlicht het, wat maakt dat ik niet alleen geen zicht meer heb op de weg maar ook niet meer word opgemerkt door tegenliggers. Als ik mijn reservelamp boven haal blijkt die te zijn gebroken. Met alleen een piepklein “parkeerlichtje” probeer ik mijn weg voort te zetten. Mijn opluchting is dan ook groot als ik in de verte het verlichte Belgische wegennet opmerk. Nog veertig kilometers te gaan…

Aangekomen in Mons duikt er plots een witte sportwagen voor me op met drie jonge gasten. Ze proberen een race uit te lokken door juist voor mij hun wagen tot stilstand te brengen en nadien met gierende banden opnieuw te vertrekken. De goede raad van het forum indachtig negeer ik ze compleet, waarna ze dan maar afdruipen.

Tegen 11.30 kan ik eindelijk de vespa op zijn pikkel trekken en wordt ik vergast op een paar lekkere tassen hete soep en een supergroot bord spaghetti. Oost- west, thuis best!

Link naar reactie

@the sarge: dupont et dupont reden die niet met een 2pk? Denk dat het da is maar ben het ook nie zeker. Denk dat hij een raadsel wil lanceren...

Link naar reactie
@the sarge: dupont et dupont reden die niet met een 2pk? Denk dat het da is maar ben het ook nie zeker. Denk dat hij een raadsel wil lanceren...

Je moet niet zover zoeken, Ets. Dupont is de verdeler van de "beroemde" MaxMeyer-verven. Ik dacht nog even binnen te springen om een paar liter zilvergrijze verf te kopen voor mijn gs, maar wegens plaatsgebrek ben ik van dat plan afgestapt.

@vespapostino: verleden zaterdag vertrokken en woensdag nacht terug thuis gekomen.

@tattooderek: tot nu heb ik geen problemen ondervonden met verstopte sproeiers, er zitten er trouwens al 2 filters (1 aan de kraan en 1 voor de carbu)standaard op. Het moet zijn dat die filters niet fijngazig genoeg zijn. Als het probleem zich blijft voor doen zal ik moeten opteren voor een derde filter.

@kurt: of je nu met een ss of een px gaat touren maakt niet zoveel uit, je moet je alleen aan je voertuig aanpassen, zo heb ik nooit meer dan 85km/u gereden en regelmatig gestopt om de motor wat laten af te koelen.

@allen: Een meerdaagse reis met de vespa is een aanrader voor iedereen. Als je door die eindeloze landschappen rijdt besef je hoe nietig en eindig de mens is. Je bent alleen op jezelf aangewezen om mogelijke problemen op te lossen waardoor je leert handelen op het juiste moment en relativeren.

Hartelijk bedankt voor de leuke reacties, het doet me deugd te horen dat ik niet alleen open sta voor halfgekke ideeën. Groetjes, nero.

Link naar reactie

@ Nero: Tja, maar als je zoals ik zogoed als alleen die spiezen herkent tussen al dat andere gereedschap. Ik ga nog zo men beste MacGyver-trukken mogen bovenhalen. Het eindresultaat zal ni echt vet zijn vrees ik.

Ik ga de mijne dan toch maar houden om op de grill te gebruiken.

PS: Ben best wel een beetje jaloers op al die techneuten die zich hier op het forum bevinden. Moet een gerust gevoel geven als je onderweg bent en weet dat je jezelf kan behelpen in geval van panne.

grts,

chris

Link naar reactie

@Nero: Mooi, mooi, mooi ! Eigenlijk ben ik jaloers op mensen die dit doen. Wie weet dat ik ooit eens de moed bij elkaar kan rapen. Een keer mijn been over de vespa slaan en zweven naar het zuiden. Daar stoppen waar de zon heet is en de mensen een taal spreken waar ik niets van begrijp.

Link naar reactie
@ Nero: echt een leuk verhaal en tof dat je dat gedaan hebt! ik wou dat ik de moed had om ook zomaar te vertrekken!

Ik wou dat ik de moed had om alles 6 maand vooraf tot in de puntjes te plannen.

PS: Ben best wel een beetje jaloers op al die techneuten die zich hier op het forum bevinden. Moet een gerust gevoel geven als je onderweg bent en weet dat je jezelf kan behelpen in geval van panne.

Als je eerst maar genoeg pannes hebt, leer je zeer snel bij. Trouwens, een vespa(zeker de oudere) zijn eigenlijk maar opgewaardeerde grasmaaiers qua techniek.

Ik heb ondertussen wat opzoekingen gedaan ivm de beweringen van de oudere heren in "café du lac" en het zou wel kunnen kloppen:

http://www.panzerbaer.de/helper/f_bazook.htm

Link naar reactie
@Bolderik:

Antwerpen?

Ahaaah, ik ben vandaag al tot in Doel geraakt. Dus ik ben al goed op weg. Het was voor het eerst met de dochter van zeven achterop. Vandaag een helm gekocht voor haar. Het was de eerste keer dat ze op een tweewieler mocht meerijden, volgens mij had ze er nog meer plezier in dan ik.

Link naar reactie

@nero, de reis er naar toe was goed te doen. Alleen leek de camping daar wel een moeras door de overvloedige regenval. We zijn er in geslaagd de tent goed op te zetten. Door de modderpoel die was ontstaan door de overvloedige regenval was het alles behalve aangenaam in en uit de tent te geraken. Telkens het ritueel van schoenen schoonmaken en zo. Na enkele dagen begon het gras onder de tent te composteren. De stank daarbij was niet te harden. Zelfs de zeilwedstrijd met de befaamde skutjes (platbodems) werd afgelast wegens te veel wind en regen. Toen de jongste van 8 maanden s'nachts last kreeg van hoestbuien hebben we besloten om vroeger dan gepland naar huis te vertrekken. Ik kan gerust zeggen dat ons verblijf daar letterlijk in het water gevallen is. Gelukkig duurt ons verlof drie weken en kunnen we nu genieten van het zonnetje dat zich alsnog laat zien.

Groeten,

Paul.

Link naar reactie

Pieter,

die Acma's die in Indochine gebruikt werden, zijn de zogenaamde TAP's, een omgebouwde Acma met bazooka en munitiehouder erop gemonteerd. Ook was er een beugel omheen gemaakt, om ze te beschermen wanneer ze per parachute werden gedropt. De rechterbil (motorzijde) is trouwens dezelfde als bij een model U.

grt,

Kurt

Link naar reactie

Op de vespa beleef je een gevoel van vrijheid,

Deze Acma heb ik al eens eerder ergens in een boek zien staan maar dan zonder wapenuitusting. Een grotere schoffering van het begrip vrijheid en vespa is nu nauwelijks denkbaar. Natuurlijk was dat toen niet aan de orde. Laten we het positief benaderen. Dit geeft tegelijkertijd de veelzijdigheid van het concept aan. Gelukkig dat Frankrijk geen Acma's meer produceert anders gingen er binnenkort waarschijnlijk duizend stuks naar Libie ;+B

Link naar reactie

Nero,

Het meeste gereedschap op de foto kan ik wel identificeren. Ik kan mij indenken waar je het voor zou kunnen gebruiken. Zie ik ook een poelietrekker voor het vliegwiel ? contactpuntjes ? Wat zijn die geheimzinnige twee priemen met die vierkant omgebogen ogen ? Verder zie ik lampjes, bougies, kabels, ducktape ?

Misschien is hierover uitleg mogelijk voor degene die ook eens een lange vlucht wil maken ? Ik zou denk ik door onwetendheid een hele kist vol gereedschap meenemen. Wat is jouw motivatie voor deze sortering ?

Groeten,

Paul.

Link naar reactie

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...