Ga naar inhoud
Vespaforum.be

Reisverslag: 4200 Zomer-kilometers op de P200E


pdvd

Aanbevolen berichten

Na in 2020 op vakantie te zijn geweest met de V-Strom was het dit jaar weer de beurt aan de Vespa om mij, en al mijn bepakking, door Europa te vervoeren. Zoals te lezen is in het topic (https://www.motor-forum.nl/threads/vespa-p200e-projectje.409600) dat ik gemaakt heb van al het onderhoud was de Vespa geheel klaar voor de trip. Routes werden gemaakt en ik verheugde me op een mooi stukje toeren door de Alpen om op de terugweg via centraal Frankrijk weer omhoog te gaan. 
Helaas, in de week voor mijn vertrek bleek dat het weer in Zwitserland behoorlijk slecht zou zijn. Ik draaide de route grotendeels om en zou hier op de terugweg wel langs gaan, dacht ik. 

NsuRE9k.png

Zaterdag 24 juli 2021
De Ardennen en Limburg waren inmiddels getroffen door een overstroming. Mijn eerste etappe zou naar Luxemburg gaan waar een aantal vrienden van mijn oude motorvereniging op de camping zaten. In mei had ik ook al een weekendje met hen gekampeerd en vannacht zou ik een nachtje aansluiten. De route die ik gemaakt had ging met een grote boog om Luik en Pepinster heen dus ik zou geen last hebben van afgesloten wegen, dacht ik. Het eerste en laatste stuk van de reis zijn altijd het vervelendste, namelijk binnendoor door het land waar men met de spaarpunten van een krat pils een rijbewijs krijgt en waar men wegenonderhoud doet met een kangoo. Ik heb het inderdaad over België, het land waar in het Vlaamse gedeelte alle dorpen in elkaar overlopen en waar het dus overal druk is. Gelukkig was het in dit drukke gedeelte nog droog. In het Waalse gedeelte, na het passeren van de Maas, welke weer laag stond, bij Huy begon het toch wat grijzer te worden en te spetten. In het verleden had ik geleerd om maar gelijk het regenpak tevoorschijn te halen want mijn katoenen spijkerbroek en jas drogen niet snel. 
In de buurt van Durbuy begon het harder en harder te regenen en mijn zonnebril was geheel beslagen en de regen tetste flink hard in mijn gezicht. Redelijk op de tast wist ik het dorp te halen waar ik de Vespa het centrale plein opreed. Overal werden horeca-intereurs en apparatuur naar buiten gegooid in containers. Het had hier dus schijnbaar ook onder water gestaan. Bij de pizzeria die wel open was werd mij verteld dat het water een week eerder nog een meter hoog stond in het restaurant maar dat ze hard gewerkt hadden om zo snel mogelijk weer open te kunnen om gasten te ontvangen. Zo kon er weer omzet gegenereerd worden dus ik was meer dan welkom. Ik zat droog op het terras en de Vespa die werd nat. Echter na mijn pizza, cola en koffie bleek dat de bui maar heel langzaam naar het noorden zou trekken. Het was dus of nog anderhalf uur de bui uitzitten, of een kwartiertje doorperen en de bui voorbij zijn. Ik koos voor de tweede optie. Net na Durbuy hield het dus al op met regenen. Ik gooide de Vespa vol en begon aan de laatste 150 kilometer van de trip. In de Ardennen moest er natuurlijk nog even gestopt worden om een rolletje aan te duwen want dat hoort er immers bij.

5YtjjcX.jpg


Het was heerlijk om door Luxemburg te rijden met droog weer echter toen ik bijna bij mijn eindbestemming Berdorf was bleek dat daar de weg was afgesloten. Ik mocht in plaats van 4 kilometer nog 20 kilometer omrijden. Op camping Martbush was het gezellig, het eten was goed alleen het plekje was voor 6 tentjes wat klein, maar het paste. Ik kon alleen mijn scheerlijnen niet geheel mooi in de volledige lengte afspannen. Na een lekkere maaltijd in het campingrestaurant, wat biertjes en een aantal borrels bij de tent was het tijd om te gaan slapen. 

SYqUE2G.jpg

Zondag 25 juli 2021
Mijn nieuwe Exped Synmat had me heerlijk laten slapen. Echter door het niet goed af kunnen spannen van de tent was de binnentent tegen de buitentent aan gekomen en dat was dus nat geworden. Ach, de tent was toch zeiknat en moest ingepakt worden. Een leermomentje voor de volgende keer. De Vespa werd weer opgepakt, de rest werd na een ontbijtje gedag gezegd en ik begon aan de tweede etappe van mijn trip. 

v4hOm6w.jpg

Bij het verlaten van de camping moest ik er even rekening mee houden dat de weg die ik wilde nemen afgesloten was. Mijn Garmin houdt hier geen rekening mee dus het was even zoeken hoe te rijden en weer naar de juiste route toe rijden. Dat herberekenen dat houdt in het type gps dat ik heb nog geen rekening met wegafsluitingen en al helemaal niet als ik er waypoints heb gelegd. In Luxemburg gooide ik de Vespa nog een keer vol en reed op den duur het volgende land in. Het land waar men het wegenonderhoud afgekeken heeft van de Belgen. Het land waar naast vreemdgaan het bumperkleven volkssport nummer 1 is. Het land waar je na lunchtijd even van de weg af moet zijn aangezien iedereen dan met een slok op aan het rijden is en tevens het land waar het peu in Peugot staat voor iets kleins wat men moet compenseren met een volslagen idiote rijstijl. Inderdaad, ik reed Frankrijk binnen. 
Het noorden van Frankrijk is gelukkig een relatief rustig gebied dus dit schoot goed op en al snel kwam mijn eindbestemming in zicht. Onderweg stopte ik even om een nog in mijn rugzak zittende krentenbol naar binnen te werken.

GO2x6PI.jpg

Aangezien ik nog niet geluncht had besloot ik in Vitry de Vespa eerst nog even vol te gooien en daarna mezelf te trakteren op een rondje Mac. Deze kwam ik echter niet in en alleen de Mc Drive was open. Met een volgepakte Vespa door de Mc Drive en dan een beker cola aanpakken zag ik niet echt zitten. Het werd dus te voet door de Mc Drive. Dit was gelijk de traagste Mc Drive die ik ooit in mijn leven ervaren had. Na 10 minuten voor het raampje gestaan te hebben, met een claxonnerende menigte achter me, kreeg ik eindelijk mijn menuutje. 
Na het menuutje naar binnen gemetseld te hebben begon ik aan de laatste kilometers naar Courdemanges. Ik werd door de eigenaresse van de camping gelijk herkend en mocht een plekje uitzoeken. Aangegeven plekjes heeft deze camping niet maar toch… Ik besloot lekker mijn boek te gaan lezen met een flesje bier en daarna een fles (door de camping) zelfgemaakte appelsap. 

6UV277E.jpg

jyGnLtX.jpg

Eten was op deze camping niet te krijgen dus ik schakelde over op mijn noodrantsoen. Een zak pasta pesto welke eigenlijk nog heel goed te eten was. 

rgh7rb8.jpg

Op tijd ging ik mijn bedje in en toen de kinderen op de camping uitgespeeld waren (hier spelen ze nog echt dus niet op tablets) viel ik in slaap. 

Maandag 26 juli 2021
Mijn ontbijt bestond uit een kop koffie, een krentenbol en een koekreep. Het tentje werd ingepakt, de camping werd afgerekend en ik was weer onderweg. 
De wegen door de Champagne schoten weer heerlijk op en net voor de Bourgogne trof ik een barretje waar ik eerder gezeten had. Toen ter tijd stond er een leuke dame achter de bar en nu, 5 jaar later, stond ze er nog steeds, echter vergezeld van een zeker 15 jaar oudere nors kijkende fransoos. Ik gokte dat hij Peugot rijder zou zijn. De Vespa parkeerde ik aan de overkant van de straat en ging zelf lekker op het terrasje zitten.

hv67maa.jpg

7jASyGb.jpg

De wegen door de Bourgogne schoten ook goed op en voor ik het wist was ik er doorheen en in de Auvergne beland

c9kDmT9.jpg

Niet veel later arriveerde ik op Camping Moto Auvergne. Een relatief nieuwe motorcamping waar ik nog niet eerder geweest was. Een leuk kleinschalig plekje op een zeer rustige locatie. Het veldje lag er prima bij. Naast mij waren nog 3 andere motorrijders, van tegen de 70, aanwezig op de camping. De maaltijd was in buffetvorm maar erg goed en meer dan voldoende.  Na nog wat biertjes en twee goede borrels was het tijd om te gaan slapen. 

YbN1hMk.jpg

Dinsdag 27 juli 2021
Na een goede douche in het zeer propere sanitair van deze camping werd het tentje ingepakt. Ondertussen zette ik nog wel een bak koffie omdat het ontbijt pas om half 9 klaar zou staan. En tsja ik ben altijd nogal vroeg wakker. Toen de boel was ingepakt kon ik aanschuiven aan het ontbijtbuffet. Eindelijk een keer een goed ontbijtje met yoghurt en muesli gevolgd door een croissant. 

krTMFIT.jpg

Iedereen werd gedag gezegd en ik vertrok aan de volgende etappe van mijn trip. De eerste tussenstop zou in het dorpje Auzon zijn. Hier zit het Vespa museum. Helaas was dit gesloten. De dame van de VVV welke ernaast zat belde nog wel even met de eigenaar maar wilde er niet bij zeggen dat ik een mede Vespa-rijder was die uit Nederland hierheen gereden was. 

8Xcp5uE.jpg

De brug over de Allier was gesloten dus ik moest een flinke omweg maken. Natuurlijk liet ik mijn GPS niets herberekenen om de route intact te houden. In het plaatsje Brioude, wat niet oorspronkelijk in de route lag stopte ik even bij de bakker om een lunch te regelen. Een straat verderop stond een mooi kerkje waar ik even naar toe liep om een fotootje te schieten. 

dn4v2ZT.jpg

De wegen die volgden, met name de N122, schoten heerlijk op en op een parking langs een van deze wegen stopte ik even om de in Brioude gekochte broodjes en Cola naar binnen te werken. 

zsMRyX7.jpg

Eenmaal aangekomen op le Camping Moto Dordogne was het als thuiskomen. Gezellige lui die ik kende van eerdere jaren, welkomstpilsje, een mooi plekje in de schaduw en ’s avonds een gezellige BBQ.

svON7pd.jpg

Woensdag 28 juli 2021
Vandaag had ik een rustdag gepland. Door de schaduw was ik later dan normaal wakker. Na een goede kop koffie en mijn verdere reguliere ontbijtje stelde ik de achterschokbreker van de Vespa iets bij zodat ik vandaag zonder bagage kon gaan rijden. Ik had een klein toertje in de omgeving gepland. Als eerste stopte ik bij l’Abbaye-Nouvelle. Een oude abdij die half ingestort was. Het kerkgedeelte stond nog wel overeind maar dit was gesloten. Een kleine sneak peak door het sleutelgat leerde me dat het er binnen nog wel mooi uitzag. Op de vloer lag echter wel behoorlijk wat omlaag gekomen rommel. 

t698UEP.jpg

skwhkC1.jpg

Xi3R4F1.jpg

Aangezien mijn tank ver leeg was besloot ik een stukje van mijn route af te wijken en te gaan tanken in Gourdon. De Total waar ik wilde tanken ging net dicht en een extra kan 2-takt olie kopen zat er niet meer in. Enige behulpzaamheid van de dame die werkzaam was bij deze pomp zat er niet in. Ik had nog wel genoeg, en iets meer, om mijn tank af te vullen en de juiste smering te maken dus dat werd maar later terugkomen. Ik had voor de volgende etappe toch echt wel een nieuwe kan nodig. Vanuit Gourdon reed ik terug naar mijn route en reed naar het plaatsje Salviac en wandelde hier een klein rondje. Het is een mooi plaatsje maar net als alles in de Dordogne vergeven van de Hollanders die keer op keer de vraag blijven stellen of ik helemaal op dat ding hierheen gereden was. Het lag op mijn lippen om een keer te zeggen dat ik te voet was en de Vespa zelf met het vliegtuig gekomen was maar ik deed het maar niet. Iedereen probeert vriendelijk te zijn … alleen steeds dezelfde vraag… misschien lok ik het ook wel uit door deze manier van reizen. 

fTZ9yGf.jpg

o5eEXiW.jpg

Vanuit Salviac reed ik door naar een uitzichttoren die al van kilometers ver staat aangegeven. Het barretje wat er onder zat was natuurlijk gesloten. Het uitzicht vanaf de toren was niet echt heel spannend. Natuurlijk kon je ver kijken maar voornamelijk over de bossen heen. 

4eN8dBq.jpg

a8KfeWB.jpg

Na nog wat andere plaatsjes reed ik terug naar Gourdon om de tank geheel af te vullen bij de Total zodat ik mijn volgende etappe in ieder geval met een volle tank zou beginnen. De laatste druppels olie uit mijn kannetje gingen in de tank erbij en ik zou binnen wel een nieuwe kan kopen. Helaas, geen 2-takt olie te krijgen bij deze pomp. Gelukkig zat er niet verderop een Bricomarché. Bij de bosmaaiers en grasmaaiers stond wel 2-takt maar deze is speciaal geschikt voor tuingereedschap. Na enige navraag werd ik doorverwezen aar een ander schap met automaterialen en ik trof daar zowaar de keuze uit 3 verschillende soorten 2-takt. Ik koos de Castrol die ik er nu ook al in had zitten. 
Na een warme panini gegeten te hebben bij de bakker ging ik weer terug naar de camping. Hier verzamelde iedereen zich langzaam aan weer op het terras. Na een gezellige avond was het weer tijd om te gaan slapen. 

Donderdag 29 juli 2021
De tent werd na een goede douche weer ingepakt, een kop koffie ging erin en na het verplichte fotomomentje begon ik aan mijn volgende etappe, deze keer op weg naar Spanje! 

2Aowg9P.jpg

De wegen door de Dordogne waren heerlijk om te rijden en al snel reed ik rond in de Midi-Pyrenees. Ook wel het Franse Toscane genoemd. Leuke kleine dorpjes in een heuvelachtig landschap. 

8yaGeVX.jpg

De wegen gingen voornamelijk rechtdoor dus het tempo zat er goed in. Op het moment dat ik bedacht te moeten gaan lunchen reed ik langs een restaurantje en besloot maar gelijk te stoppen. Een saladebuffet vooraf, Steak Tartare (zo goed als rauw) maar wel met warme pepersaus, aardappeltjes en witte boontje en een Crême Brulée na. 

Y63bHyN.jpg

Met een goed gevulde maag vervolgde ik mijn weg tot ik plots een pijnscheut voelde op mijn borstkas. En daarna nog een… en even later lager nog een. Ik stopte direct en wist dat er een beest mijn shirt in was gevlogen. Zo snel mogelijk alles uitdoen en uitschudden. Het beest had 5 keer zijn angel in mijn torso getorpedeerd… de bitch. 
Na het heuvelachtige landschap werd het plots vlak en daarna ineens een stuk stijler. Ik zat in de Pyreneeën. Via de Pont de Rei reed in Spanje in en al snel trof ik hier een Repsol station waar ik de Vespa voorzag van een nieuwe sloot kwaliteitspeut en mezelf tracteerde op een ijsco. 

UdcoKb5.jpg

Met een volle tank vertrok ik weer en haalde bij een wegafzetting wat langzame vrachtwagens in die op bochtige wegen wel heel erg langzaam reden. En toen was daar de Tunnel de Viella. Een behoorlijk lange tunnel die toch best wel heel erg stijl omhoog bleek te lopen. De vrachwagens zaten achter mij maar de Vespa wilde door de hellingshoek niet harder dan 60 rijden. In zijn 4 had ik niet genoeg vermogen en in z’n 3 is 60 de max. In de stikdonkere tunnel (ik had mijn zonnebril nog op) zag ik de vrachtwagens toch langzaam naderen in mijn spiegels. Ik ging platter liggen maar dat hielp niet veel. Ik zat duidelijk nog met de asociale Franse bumperklevers in gedachten. Toen de vrachtwagens dichterbij naderden hielden ze gelukkig in en ineens wist ik weer dat ik in Spanje was waar men wel rekening houdt met (langzame) motoren op de weg. 

kdkECFo.jpg

Camping Isabena was nog een kilometer of 40 rijden dus in totaal had ik 70 kilometer gereden als ik op de camping aan zou komen. Ik zou de dag erna wel even de boel volgooien bij de eerste pomp die zou volgen. Het tentje werd opgezet en van mijn buren kreeg ik een eerste koude pint. 

Ew6K47k.jpg

PhqW430.jpg

Na een frisse douche ging ik naar het terras om verder te lezen in mijn boek, wat te eten en vervolgens nog meer pintjes te drinken samen met twee Belgische motorrijders. 

 

Wordt vervolgd!

  • Like 8
  • Bedankt 2
Link naar reactie

Bedankt voor het mooie verslag weer, gaaf om te zien hoe jij je Vespa gebruikt, niks rondje om de kerk maar gewoon in de zomervakantie 4200km afromen. Ben benieuwd naar het vervolg en of je nog tegen technische zaken bent aangelopen.

  • Like 1
Link naar reactie

Vrijdag 30 juli 2021
De routine van het tent inpakken en douchen zat er goed in. De tent en het grondzeil waren gelukkig kurkdroog. Vandaag zou ik naar Lloret de Mar rijden waar mijn vriendin met haar kinderen al aanwezig zouden zijn in het vakantiehuis. Normaal zou ik de tent daar dan te drogen hangen aangezien je die niet nat 2 weken in de verpakking moet laten zitten. Dit scheelde weer een klusje. Toen alles ingepakt was haalde ik bij het restaurantje op de camping mijn bestelde broodjes op en verliet de camping. 
De weg van Isabena naar het zuiden is en blijft schitterend. Een geheel ander landschap dan ik de eerdere dagen in Frankrijk gezien had. Mijn GPS stuurde me een weggetje in wat redelijk stuiterig was en vervolgens het dorpje Lascuarre in. Alles leek hier dood te lopen dus ik reed weer terug naar de weg en drukte op overslaan op de gps, ik had volgens waarschijnlijk per ongeluk een waypoint net in dat dorpje gezet. De pomp waar ik langsreed bij Castigaleu was zo gesloten als wat. Er zou vast wel een volgende komen als ik weer bij de grotere weg uit zou komen, dacht ik. Helaas tot aan Puenta de Montañana was er geen pomp te vinden. Ik keek op mijn GPS waar de dichtstbijzijnde pomp was. Dit was hemelsbreed 15 kilometer wat dus in zou houden dat het in het echt veel langer zou zijn. Ik keek in mijn tank en die was toch echt wel erg leeg aan het raken. Ik had de keus, gaan zoeken naar die ene pomp of het er op wagen en hopen de andere kant van de berg te halen en in Tremp, waar ik eerder geweest was, uit te komen en daar 100% zeker een pomp te treffen. Grote kans dat dit de pomp was die mijn gps ook aangaf. Ik koos de laatste optie. 

eZFffPR.jpg

De weg was schitterend maar echt lekker zat het me niet. Het gevoel wat ik had werd waarheid. De berg afrijdend naar Tremp begon de Vespa te sputteren en viel op den duur uit. Ik zette de motor uit, zette de Vespa in z’n vrij en liet ‘m de berg afrollen. Onder was een T-Splitsing met 2 opties., Tremp ingaan naar links naar een pomp waarvan ik wist dat deze zeker open was of rechtsaf van de route af naar een andere pomp waarvan ik niets wist. Ik koos voor linksaf. Echter Tremp was weer omhoog en de pomp was nog 850 meter. Met een temperatuur tegen de 35 graden was dit best wel een klusje. Doordat de weg omhoog liep kwamen de laatste druppels benzine toch nog even in de carburateur terecht en de Vespa startte zowaar weer. Na 100 meter gereden te hebben viel deze weer uit, maar ach, het was al een kleine winst. Zwaar verhit kwam ik aan bij het tankstation waar ik 7,5 liter peut, en nog wat olie, in de tank gooide. Ik trakteerde mezelf maar een koude cola en op de broodjes die ik op Isabena gekocht had. Met een nokvolle tank ging ik weer op weg en had mezelf voorgenomen eerder te gaan tanken want ik wilde niet nog een keer duwen. 

uQzHtCm.jpg

Een van de punten die ik in mijn route had opgenomen voor deze dag was het Museu de la Moto de Bassella. Ooit had dit museum een vestiging in Barcelona. Toen ik het daar wilde bezoeken was die vestiging jammer genoeg al voorgoed gesloten. Tijdens mijn trip op de Suzuki in 2020 was het museum in Basella ook al gesloten geweest in verband met Covid. Nu zou het wel open zijn. Naast het museum lag een tankstation en aangezien ik toch al wel weer 75 kilometer gereden had nam ik het zekere voor het onzekere en gooide de tank maar vol. Eerst hetgeen doen wat echt moet en dan pas het aangename. Ik parkeerde de Vespa voor het museum en ging naar binnen. 

Mv4mEFS.jpg

Afgezien van enkele mensen die een broodje kwamen eten in het aangrenzende Pans restaurant was ik de enige persoon in het museum. Het kapje, of in mijn geval mijn Buff, kon dus naar beneden. Het meisje dat achter de kassa van het museum zat vertelde me dat er nu een speciale Montesa collectie aanwezig was op de benedenverdieping. De rest van het museum was de reguliere collectie welke uiteenliep van motoren van rond 1900 met een leren belt aandrijving tot cross Bultaco’s en zelfs enkele scooters. 

WvR5JC4.jpg

LLszUIM.jpg

l9x95mg.jpg

De benedenverdieping was een collectie van alle soorten Montesa’s ooit gemaakt. Crossers uit de jaren 60, Endurospul en ook WK winnend spul van enkele jaren oud. 

ClCBgpo.jpg

Na alles goed bekeken te hebben verliet ik het museum en at nog een broodje bij de Pans, heerlijk in de airco. Eenmaal buiten was het weer goed warm. Ik startte de Vespa en reed de weg weer op om mijn etappe te vervolgen. Bij het overschakelen aar z’n 3e versnelling was het plots gedaan met de pret. Mijn koppeling was geheel dood. Ik zette de Vespa aan de kant van de weg en constateerde al snel dat de kabel gebroken was. In de volle zon sleutelen daar had ik weinig zin in dus dat werd voor de tweede keer vandaag duwen geblazen, nu slechts zo’n 100 meter naar het tankstation bij het museum, waar ik in de schaduw aan de Vespa kon werken. Jas uit, en sleutelen maar. Het was natuurlijk een vette bende maar binnen een half uurtje had ik de kabel vervangen door een nieuw exemplaar wat ik in mijn toolrol had zitten in geval van nood. 

FKLR7aV.jpg

Ik kon mijn weg weer vervolgen. Mijn volgende bestemming zou zeer afgelegen liggen en ook het landschap erheen was zeer verlaten, maar niet minder mooi. 

Jr5C9rm.jpg

xC8i8aK.jpg

Ik volg al geruime tijd de bouw van de Sagrada Familia. Ik ben totaal niet gelovig maar vind dit gewoon een erg interessant bouwproject. Op een afstand van zo’n 80 kilometer van Barcelona ligt het dorpje Galera. Hier is de bouwplaats van de Sagrada familia waar alles wordt gefabriceerd en van te voren in elkaar wordt gepast voordat het in Barcelona op een definitieve plaats wordt gezet. Ik wilde wel eens kijken of hier iets te zien zou zijn. Jammer genoeg was het enige wat ik zag een oude ingangspoort die ik een aantal jaar eerder nog in Barcelona had zien staan en een hele norse bewaker die me weg stuurde en me duidelijk maakte dat foto’s maken uit den boze was. 

v4ZNs31.jpg

Als toetje van mijn route moest ik over Montseny heen. Een mooi bochtig bergachtig natuurgebied. Als je bijna thuis bent begint het te kriebelen en dat merkte ik aan mijn rijstijl. Ondanks dat de Vespa zwaar beladen was had ik het tempo er erg flink inzitten en een blik op het schaamrandje van mijn bandjes leerde me dat ik misschien wel iets te fanatiek aan het sturen was geslagen. Na Montseny volgde er een saaier stukje. Niet veel later was ik dan eindelijk in het vakantiehuis in Lloret de Mar. 

 

Zaterdag 31 juli tot en met donderdag 12 augustus
In deze periode had ik dus gewoon een lekker relaxte vakantie. Dagje strand, dagje Barcelona, boekje lezen en een toertje op de Vespa, nu zonder bepakking langs de Costa Brava. Hier merkte ik dat de Vespa niet geheel super oppakte en dat het dus tijd was voor een nieuwe Bougie die ik bij het inmiddels vaste adresje in Lloret wist te scoren. 

TIrFebq.jpg

ZC6YnFP.jpg

oiyO0Fe.jpg

nNvTI4p.jpg

En natuurlijk kon ik er weer verder werken aan de Vespa van mijn vriendin. Deze heeft ze al 33 jaar in haar bezit en iedere keer lukte het mij maar niet om het ding goed lopend te krijgen. Met een gradenboog en stroboscoop ging ik aan de slag om de vernieuwde ontsteking af te stellen. De Carburateur ging geheel uit elkaar en werd gereinigd en toen was het moment daar…

OjI58Se.jpg

BVP3OGW.jpg

De Vespa liep en bleef lopen!

https://www.youtube.com/watch?v=sMpght25GlI

Na 12 dagen was het weer tijd om te beginnen aan de terugrit

Wordt vervolgd! 
 

  • Like 5
Link naar reactie

Vrijdag 13 augustus 2021
Na een kleine twee weken rust aan de Costa Brava was het weer tijd om terug te keren naar het noorden. Ik hoefde vandaag geen tent in te pakken. Alles stond al zo goed als ingepakt klaar. Nadat ik mijn vriendin gedag gezegd had was ik weer onderweg. Via een aantal dorpen reed ik naar het stadje Olot. Daar gooide ik de Vespa weer vol zodat ik in de Pyreneeën niet zonder peut zou komen te staan. Ik had deze keer gekozen voor de grensovergang bij de Col d’Ares. Deze had ik nog niet eerder genomen. Dit was wel een lus extra maar zeker de moeite waard. Eenmaal de hoogte in waren de uitzichten super. 

Mp1g1Fw.jpg

Ik vervolgde na een meegenomen broodje mijn weg naar de top welke tegelijk de grens met Frankrijk was. 

faQaut4.jpg

2rwhe25.jpg

Eenmaal naar beneden rijdend merkte ik gelijk dat ik weer in Frankrijk was door het kutasfalt. Lengtegroeven, welke de kleine bandjes van de Vespa niet amusant vinden, gaten in de weg om maar te zwijgen over de idiote manier van rijden. Het lijkt wel of men altijd en overal de drang heeft om in te willen halen. Ook al ga ik in hetzelfde tempo als de voertuigen voor mij, men moet en zal die Vespa inhalen want dat gaatje dat ik laat vallen tussen mijn voorganger en mijzelf, omdat ik gewoon een langere remweg heb, moet door een Fransoos opgevuld worden. Vanuit de Pyreneeën reed in de haute Languedoc in. Zo Haute is het eerste gedeelte hier niet van. Ook hier hadden de Fransen de goede weg langs een riviertje weer compleet weten te verkrachten door op mijn weghelft, rechts van de middenlijn dus, in het midden van mijn rijstrook een geul van zo’n 75 cm breed uit de weg te slijpen om er een kabel of iets dergelijks onder te leggen. Dit werd vervolgens met een ander soort asfalt dichtgesmeerd net een paar centimeter hoger dan de rest van de weg en dan aan beide stroken was dit hoogteverschil afgewerkt met een dikke betumenstreep. Ideale lijnen rijden zat er dus niet in want ik glibberde alle kanten uit bij het passeren van die betumenstrook, en dat een kilometer of 15 lang! 
Na het toeristische gedeelte van de Haute Languedoc verlaten te hebben reed ik een erg rustig stuk in waar zowel de wegen als de uitzichten dan wel weer mooi waren. 

qCUVeGK.jpg

MsgQI6J.jpg

In Lezignan-Corbières bezocht ik om de snelle honger te stillen nog even de daar gelegen Mac Donalds voor een burgertje en een halve liter ijskoude cola. Met temperaturen tegen de 40 graden aan was de airco zeer aangenaam en de halve liter cola zat er dan ook zo in. In het verleden had ik in dit dorp al 2 x slechte benzine getankt bij de eerste pomp in het dorp. Ik zou me geen derde keer aan deze steen stoten dus reed ik door naar de in het stadje gelegen Total. Hier lurkte ik nog een cola naar binnen en vervolgde mijn weg naar de camping. 
Op de camping kreeg ik een mooi plekje toegewezen speciaal voor motorrijders en fietsers en vlakbij het sanitair-gebouw. Er stond een mooie picknicktafel welke ook wel erg handig was. 

vJNGuoe.jpg

Na een biertje gedronken te hebben bekeek ik de Vespa eens goed en zag dat de achterband, die aan het begin van de tocht nog zo goed als nieuw was, al een heel stuk verder heen was dan de voorband die er al een eerdere vakantie op had zitten. Ik besloot de boel om te draaien zodat ik de rubberslijtage een beetje extra kon spreiden tussen voor en achter. 

L6FlNqv.jpg

Ik had mezelf ingeschreven voor het diner op de camping wat rond de klok van 8 zou beginnen. Het eten hier op de camping was altijd erg goed dus waarom dan zelf iets in elkaar zetten. Natuurlijk was ik zo’n 2 uur te vroeg dus ik ging lekker op het terras zitten lezen met een biertje erbij. Men had me al gezegd dat er een band op zou treden die avond en ik had daar een beetje een hard hoofd in. Helemaal toen bleek dat het tafeltje dat voor mij gereserveerd was geheel vooraan stond. De eigenaresse van de camping zei er nog bij dat er aan de tafel tegenover me 2 leuke dames zouden zitten. Ik waagde het er maar op en ging verder in mijn boek. Toen de band eenmaal begon te spelen ging het lezen niet meer en ik was aangenaam verrast door de 3 koppige band. Ze speelden leuk en ik besefte me dat de laatste keer dat ik live muziek geluisterd had toch zeker anderhalf jaar geleden (een carnavalsband) moest zijn geweest ivm de gehele Covid toestand. De dames gingen ook aan hun tafeltje zitten. Ondanks dat ze ook Nederlands waren en een jaar of 15 jonger dan mij, en daarmee zeker een jaar of 40 jonger dan de rest van het publiek op de camping, hadden ze alleen maar oog voor elkaar. 

fN55zFf.jpg

Door de verkeerde keuze qua rijst was de paella die ik te eten kreeg meer soort van een visnasi geworden maar het smaakte goed. 

MhalUu9.jpg

Na enkele biertjes, een sangria en nog 2 karafjes rosé was het tijd om te gaan slapen. 

Zaterdag 14 augustus 2021
Na een goede douche werd het tentje ingepakt terwijl mijn koffiepotje stond te pruttelen voor een goede bak koffie om mee wakker te worden. Toen alles op de Vespa zat liep ik naar de receptie om de daar bestelde broodjes te halen voor onderweg en ik verliet de camping. De voor en achterbandjes van de Vespa waren verschillend afgesleten en nu dus omgedraaid dus het rijden was weer even wennen. 
De route schoot goed op tot er in Bédarieux, net nadat ik getankt had, ineens een opstopping was. Als Fransen ergens goed in zijn dan is het wel demonstreren. Er was dus een demonstratie aan de gang voor of tegen het een of het ander van enkele honderden mensen en die zouden mij er echt niet langs laten. De politie stuurde ons een andere kant uit. Met een toeristisch lusje door het stadje, waarbij ik met de Vespa over banen reed waar ik niet mocht rijden maar ik had geen zin om achteraan in de rij aan te sluiten, verliet ik het dorp weer. 
In Lunas stopte ik nog even om een paar fotootjes te schieten en ik vervolgde mijn weg weer.

zvQhymH.jpg 

JDQ8dtZ.jpg

Na Lodève volgde er een heerlijk weg met uitzicht op het Cirque de Navacelles. Hierna volgde er een heerlijk bochtencircus. 

Rv341CC.jpg

Het was inmiddels echt heet aan het worden en ik begon vermoeid te raken. Ik was me met mijn stomme kop vergeten in te smeren en voelde dat ik verbrand begon te raken. Hoe dichter ik bij de Autoroute du Soleil aan het komen was des te drukker was het aan het worden. Inmiddels had ik geleerd dat afkoelen heel erg goed kon bij de Mc Donalds. Toen ik deze een zag zitten was de keuze dan ook snel gemaakt om voor de zoveelste keer even de verkoeling van de airco op te zoeken. 
In mijn route had ik een camping in Saou opgenomen. Echter na de avond zonder enige aanspraak op de camping in Lézignan-Corbières was ik wel weer toe aan wat gezelligheid. Na een mindere ervaring op Le Camping Moto 2 jaar eerder had ik besloten hier even niet te komen. Toch blijft deze camping mij trekken en dat was maar goed ook. Ik besloot dus toch naar de motorcamping nabij Crest te gaan. In eerste instantie voor 1 nachtje. De route werd hierdoor nog iets langer maar na zo’n 380 kilometer was ik dan eindelijk op Le Camping Moto aanbeland. Het was er redelijk rustig maar het terrein lag er erg mooi bij. Na een welkomstbiertje liep ik een rondje over de camping om te kijken waar ik mijn tentje op kon zetten. De laatste keren dat ik hier was  stond er op mijn vaste plekje een huurcarvan. Nu was het veldje leeg en ik kon mijn tentje weer op mijn oude vertrouwde rustige plekje aan het water plaatsen. 

e7SAldK.jpg

Na een goede douche was het tijd voor een koude pint. De tafel vulde zich langzaamaan en het was erg gezellig. Een blik op het weerbericht in Zwitserland deed me beslissen maar wat langer hier te blijven en de Alpen deze zomer links, maar op de kaart rechts van mijn route, te laten liggen. Na een goede maaltijd en een aantal pinten in goed gezelschap was het tijd om te gaan slapen. 

Zondag 15 augustus 2021
Ik werd later wakker dan normaal aangezien ik mijn tentje lekker koel in de schaduw onder de bomen had geplaatst. Na een goede douche zette ik bij mijn tentje en bak koffie en at het croissantje dat ik nog over had van de vorige dag. Ik stelde de achterschokbreker van de Vespa weer wat losser in zodat ik iets comfortabeler kon toeren vandaag. In mijn tank zat nog genoeg peut om Die te halen. Na een mooi stukje door het dal van de Drôme kwam ik aan in Die waar ik de tank van de Vespa volgoot. Na de tankbeurt schoot ik de Col du Rousset op. Dit is en blijft een van mijn favoriete colletjes. Het mooie van deze col is dat de 20 kilometer lange weg naar de top erg afwisselend is. Mooie licht slingerende stukken worden afgewisseld met 90 graden bochten en hairpins. Halverwege stopte ik even om een banaan te nuttigen welke ik eerder gekocht had in de een supermarktje. 

GeB9FQ0.jpg

Op weg naar boven zag ik nu voor het eerst dat ik hier reed vale gieren boven me vliegen. Gigantische beesten waarvan het zeer indrukwekkend is ze zo dichtbij in het wild te zien vliegen. 
Boven bij de tunnel stopte ik natuurlijk even voor het vaste fotootje en genoot van het geweldige uitzicht over de Drôme. 

JveqVLq.jpg

Normaal ga je op de Col du Rousset na de tunnel linksaf, de Vercors in. Rechtsaf zit het skidorp en rechtdoor is een doodlopende weg die nog 5 kilometer verder de hoogte in gaat naar een parkeerplaats. Ik was ooit eerder op deze parkeerplaats geweest maar toen was het er, in de zomer, 6 graden en het regende met 10 meter zicht. Nu scheen de zon en was het redelijk helder. Ik besloot dus door te rijden om hier te gaan kijken. De parking stond redelijk vol met campers en ik zette de Vespa naast een Nederlandse camper weg. Ik gokte erop dat men wel van mijn spullen af zou blijven en begon aan de wandeling naar de echte top. Ik dacht dat het een paar honderd meter zou zijn maar achteraf had ik toch 6 kilometer stijl omhoog en weer omlaag gelopen. Eenmaal boven de boomgrens waren de uitzichten op de Vercors schitterend. 

5tYmcNg.jpg

o1Xg4Kp.jpg

En hier kwamen de vale gieren nog veel dichterbij dan op de bergpas zelf. 

A3yxOLp.jpg

Nu stond ik dus echt aan het randje van het klif. 

vaxPlnJ.jpg

7tbRWUO.jpg

B7BK5HJ.jpg

Na een stukje lopen over het klif was er een uitzicht op de berpas, Col dus Rousset, vanaf een geheel andere kant dan ik gewend was. 

LHZeLhX.jpg

De flinke klim was dus echt meer dan de moeite waard geweest. Eenmaal beneden had ik behoorlijke honger gekregen en reed naar het ski-dorp waar ik mezelf trakteerde op een galette met kaas en ei met een koude cola. Hierna vervolgde ik mijn weg door de Vercors . Via Vassieux-en-Vercors reed ik de berg op welke me ook hier gelijk een schitterend uitzicht gaf. 

5FPu5Ik.jpg

Na nog enkele schitterende uitzichtpunten kwam ik aan op de Col de la Bataille. 

uwCLksp.jpg

k3wPdvz.jpg

YM0mAYe.jpg

Na de Col de la Bataille reed ik via La Vacherie en Leoncel terug naar de camping. Na mezelf even opgefrist te hebben ging ik maar alvast aan de lange tafel zitten en bestelde een biertje. Zien zitten doet zitten. Het werd dus al snel gezellig. Rond de klok van 12 was het na een flink aantal bertjes  tijd om te gaan pitten. 

Wordt vervolgd! 
 

  • Like 9
  • Bedankt 1
Link naar reactie

Maandag 16 augustus 2021
Na lekker uitgeslapen te zijn, een bak koffie gedronken te hebben en wat te eten naar binnen te hebben gewerkt slingerde ik de Vespa weer aan om een klein tripje te maken. Aangezien de tank ver leeg was reed ik eerst naar Crest om deze daar bij de Agip vol te gooien met 98 en tegelijk een nieuwe fles 2-takt olie te kopen. Ook de in Spanje gekochte fles was weer ver op z’n eind geraakt. Bij het tankstation maakte ik nog een praatje met de eigenaar van en knaloranje Volvo 244 uit ’74 welke het zo gaaf vond dat ik hier op de Vespa rondreed, het gevoel was wederzijds want zijn wagen was echt een pareltje. 
Ik reed richting Saillans en zeer donkere wolken hadden zich boven de Drôme samengepakt. Vanuit de Vercors zag ik een dikke rolwolk omlaag komen. Als dat maar goed zou komen. 

dGtuC71.jpg

Ik reed door naar Saillans en kocht daar een banaan en een croissantje zodat ik iets te eten had onderweg. Na Espenel reed ik de D135 op, weg van de drukte. Dit zou volgens andere kampeerders op Le Camping Moto een leuk weggetje zijn wat ik nog niet eerder gereden had. Het was inderdaad een mooi slingerend weggetje en ik stopte even om mijn banaan te eten en tegelijk een foto te maken van de diepte onder me. Helaas, té veel bomen waardoor het er op de foto niet uit zag. Toen ik weg wilde rijden gebeurde er iets heel bekends. Inderdaad, de koppelingskabel knapte weer. Na even gevloekt te hebben wist ik wat te doen. Ik wilde de Vespa nog wel schoon gaan spuiten vandaag. Had ik dat maar aan het begin van dit tochtje gedaan dan had ik u geen vieze klauwen gehad. De gereedschapsrol, welke ik gelukkig wel had meegenomen, werd uitgerold en na een klein half uurtje prullen zat de tweede afgestelde reservekabel ook weer afgesteld op z’n plekje. 

4SnPojl.jpg

Ik besloot toch nog gewoon een stukje verder te rijden en dat was zeker de moeite waard. De weg was uitgehouwen uit de rotsen wat altijd erg leuk rijden is. Op den duur besloot ik om te keren en in Saint-Benoit-en-Diois stopte ik even om een foto te maken van het kerkje. 

tWbtVXe.jpg

dxLNaMg.jpg

tmQlJXp.jpg

De Vespa schakelde weer lekker soepel en ik reed terug naar Crest. Aangezien ik de dag erna zou vertrekken reed ik weer naar de Agip om de Vespa weer af te tanken. Bij het binnenrijden van Crest stopte ik even om een fotootje te schieten van de Tour de Crest die vanuit de wijde omtrek zichtbaar is. 

EGoogyN.jpg

De Vercors waar ik de volgende dag doorheen zou rijden kent weinig pompstations dus ik wilde geen risico lopen zonder peut te komen staan. De Vespa kreeg gelijk een wasbeurt en was weer netjes schoon. Mocht er weer gesleuteld moeten worden dan zou dit weer een stukje schoner gebeuren. In Mirabel reed ik nog even het weggetje op naar het vieux village. Dit bleek niets spannends te zijn maar het uitzicht op het gebergte erachter was zeker mooi. 

eZaFX2l.jpg

Op de camping verzamelde ik mijn spulletjes alvast een beetje bij elkaar en liep naar de bar om een Pago vruchtensapje te bestellen en mijn boek te lezen. Helaas hadden ze deze niet meer dus ging ik maar voor het oude recept, een koude pint. Zien zitten doet zitten en al snel kwamen er anderen bij zitten. Ik had wederom mijn boek voor niets meegenomen. Ook deze avond was het weer goed eten en drinken in goed gezelschap op de camping en sliep ik weer perfect. 

Dinsdag 17 augustus 2021
Inpakken, douchen en ontbijten etc neemt bij mij normaal anderhalf uur in beslag dus had ik mijn wekker om 7 uur gezet zodat ik om half 9 de camping af kon rekenen. Thuis is dit altijd een uurtje dus een half uurtje voor inpakken van de tent valt op zich heel erg mee vind ik zelf. Ik had met Richard, met wie ik meerdere gave tripjes gedaan had (https://www.motor-forum.nl/threads/rondje-europa-2011-23-sept-t-m-3-okt-2011.439633/ en https://www.motor-forum.nl/threads/dapper-of-dom-met-de-motor-op-wintersport-januari-2012.371478/ en https://www.motor-forum.nl/threads/reisverslag-roadtrip-australië-januari-2014.439323/) afgesproken om bij hem en zijn gezin een nachtje aan te schuiven op de camping in Gigny-sur-Saône. Na de camping afgerekend te hebben trapte ik de Vespa aan en verliet de camping. Al snel merkte ik dat ik vergeten was de achterschokbreker wat strakker te draaien. Dit resulteerde in een iets hobbeligere wegligging maar ik had geen zin om te stoppen om de boel aan te passen. Via de Col de Bacchus reed ik naar Léoncel en zo via Saint-Jean-en-Royans en Saint-Laurent-en-Royans door naar Pont-en-Royans. Onderweg stopte ik nog even bij een van de weinige pompen die de Vercors rijk is om na een kilometer of 70 toch maar alvast het zekere voor het onzekere te nemen. Net na Pont-en-Royans reed ik niet de Gorges de la Bourne in maar de weg, eigenlijk het weggetje, linksaf omhoog. Van hieruit is er dan wel weer een heel mooi uitzicht op het gebied rondom de Gorges de la Bourne wat verderop ligt. 

AVSmNyt.jpg 

WPg5tx8.jpg

Ik slingerde het weggetje verder omhoog en bleef maar getrakteerd worden op schitterende uitzichten.

LsQh62v.jpg

UaEy4xR.jpg

Aangezien ik deze route niet had voorbereid had ik geen goede waypoints in mijn gps kunnen zetten. Met behulp van de kaart op mijn telefoon vond ik ook de Gorges de Nan weer terug. Dit is een iets extremere (maar kortere) versie van de Combe Laval. 

Tc3rGOs.jpg

Hierna verliet ik de Vercors en vervolgde mijn weg richting het plaatsje Belley. Iets hiervoor begon het echt wel fris te worden. Ik stopte dus om een extra laagje uit mijn kledingzak te halen. De D1504 vanaf Belley naar het westen, welke we vaak gebruikt hebben  op wintersport om zo een stuk péage af te snijden èn sneller in Val Thorens te zijn is zowel ’s zomers als ’s winters een erg fijne weg om te rijden. Na Ambérieu-en-Bugey begon het saaie gedeelte van de route. Via Bourg-en-Bresse en daarna de D975 recht omhoog richting Chalons-sur-Saône. 
Op de camping wist ik de caravan van Richard te vinden. Hijzelf was er niet maar zat vooraan op de camping mij op te wachten met een biertje. We waren elkaar dus net misgelopen. Ik stelde alvast maar even de schokbreker weer op een paar tandjes strakker. Na een gezellige BBQ en nog enkele lokale biertjes en borrels was het ook hier tijd om te gaan slapen. 

U8zfFQv.jpg
 

Wordt vervolgd! 

  • Like 7
Link naar reactie

Woensdag 18 augustus 2021
Al voor Richard en zijn gezin wakker waren had ik gedouched, mijn tentje ingepakt, en stond mijn koffiepotje te pruttelen. Op dat moment ging hun caravan open. Verse broodjes werden gehaald en gegeten en na nog een rondje met zijn oudste achterop over het grasveld van de camping gereden te hebben was het tijd weer te vertrekken. Vandaag wat later dan normaal maar ik had vandaag maar zo’n 235 kilometers te rijden. Bij het eerste tankstation in Chalon-sur-Saône gooide in de tank vol. Aangezien het redelijk fris was trok ik gelijk nog een extra laagje aan. 
Dit gedeelte van Frankrijk is net een iets minder spannend stuk wat tussen de Jura en de Bourgogne in ligt. Lange rechte wegen en verder weinig boeiends. Achteraf had ik me de avond ervoor beter in de route moeten verdiepen want dit was wel erg saai rijden. 
In het plaatsje Gray stopte ik bij een bakker om een warm broodje pikante kip te eten. Aangezien het redelijk fris was, was ik blij weer wat warms binnen te krijgen. Ik vervolgde mijn weg door het Grand Est, zoals deze regio heet, en op den duur rook het wel heel erg lekker om me heen. In dit gebied wordt veel hennep geteeld voor vezels. Echter dit zijn meestal planten van een bepaald geslacht waardoor er niets “bruikbaars” aan de planten zit. Hier was duidelijk iets mis gegaan en naast mij stonden vele hectaren hennep met dikke welriekende toppen. 

06XwVNZ.jpg

hBmIWG7.jpg

Ik vervolgde mijn weg en met nog zo’n 20 kilometer te gaan tot La Mouche kon ik de tank nog net voor aankomst volgooien. Zoveel pompen zijn er in deze omgeving ook niet te vinden dus dat was weer een meevaller. De wegen hier leken wel heel erg nat maar er viel niets uit de lucht. Het regenpak kon dus ingepakt blijven. Nat na het passeren van het bordje “Vogezen” kwam ik aan bij La Mouche. Na 2 lekkere biertjes zette ik mijn tentje zo ver mogelijk van de bar vandaan op en ging zelf weer naar die bar toe waar het erg gezellig was. 

XH8gmHR.jpg

Uiteindelijk sloten er nog 2 andere gasten aan waar ik een paar dagen eerder mee op Le Camping Moto gezeten had. Na een voedzame maaltijd en nog enkele biertjes was het tijd te gaan slapen. Althans dat dacht ik. Het broodje kip wat ik ’s middags op had dacht daar duidelijk anders over en wilde er in vloeibare en gas-vorm weer uit. Na enkele malen tot in het stikdonker op en neer gelopen te zijn naar de wc begon eindelijk het pilletje te werken en kon ik met een rustig darmgestel gaan slapen. 

Donderdag 19 augustus 2021
Na nog een goed bezoek aan het toilet werd er gedouched en het tentje werd voor het laatst deze trip zeiknat ingepakt. Bij La Mouche kon er goed ontbeten worden, koffie en sap stonden klaar samen met vers brood en de mogelijkheid om zelf eitjes te bakken. Aangezien de rest van de bezoekers het redelijk laat hadden gemaakt was het nog niet druk en was ik dus de eerste die eitjes ging bakken. Met een goed gevulde maag slingerede ik Vespa weer aan en was weer onderweg. 
Ondanks dat het droog was, was het toch redelijk fris. Het eerste gedeelte van de route was echter wel weer mooi en leuk om te rijden. Na Rambervillers begon de zon te schijnen en ik had enkele borden, dat de weg afgesloten zou zijn, genegeerd. In de meeste gevallen kon ik gewoon doorrijden had ik eerder al ervaren. Helaas, aangekomen in Moyen was de weg opgebroken en was er een verse laag asfalt aangebracht. Echter bij het oprijden hiervan liet ik mooie sporen achter in de pek. Snel rustig er weer van af dus om te zorgen dat de Vespa niet onder de meuk zou komen te zitten en daarna snel de plaats delict verlaten. Aangezien ik via Lunéville wilde rijden keek ik even op mijn telefoon of mijn GPS ook wel deed wast ik in gedachten had en via een omweg kwam ik uiteindelijk aan in Lunéville. Deze keer dwars door het oude centrum heen in plaats van handig er langs. Dit is duidelijk een manco aan mijn gps als ik deze een route laat maken op basis van plaatsnamen. De reden dat in Lunéville als extra punt had ingegeven was omdat de Garmin me oorspronkelijk dwars door Metz en Nancy heen wilde sturen. Dat zou vele malen erger geweest zijn. 
Na een lekker eindje doorrijden begon ik toch wel hongerig te worden en in Bouzonville stopte ik bij Chez Mélissa, een van de weinige tentjes die open was. Melissa bleek een hoofddoekje te dragen dus het werd, nadat mijn Covid QR code gescand was, een Durum Döner met cola als lunch. Van zo’n lekkere hartige snack knapt een mens altijd goed op. Vanuit Frankrijk reed ik Duitsland binnen om zo’n 200 meter verder Luxemburg weer in te rijden bij Schengen. Na een leuk stukje kachelen langs de Moezel werd ik het binnenland weer ingestuurd. Vianden zou ik niet halen met deze tank maar een pompstation is in Luxemburg altijd snel gevonden. Ik wilde eigenlijk het weggetje van Vianden omhoog langs de Moezel rijden. Echter na flink opgehouden zijn door idioten in Vianden die of niet door konden rijden of gewoon op de weg gaan wandelen bleek dat dit stuk vanuit Vianden gesloten was. Ik kon de berg dus weer terug omhoog rijden. Dat werd dus via Mont St. Nicolas rijden wat ook absoluut geen straf was. Vanuit hier stuurde de Garmin mij de N7 op om zo uiteindelijk in België uit te komen. Na het stukje N68 wat ik al vele tientallen keren gereden had kwam ik uit in Vielsalm bij motorherberg Baton Rouge waar het altijd als thuiskomen voelt. Een laatste nachtje niet in de tent is altijd erg lekker. Na een gezellige avond met enkele mooie speciaal biertjes met Ben was het tijd om te gaan slapen. 

Vrijdag 20 augustus 2021
Na een goed ontbijtje werden Ben en Het gedag gezegd en verliet ik hun herberg. Aanvankelijk leek de miezer wel mee te vallen maar na zo’n 300 meter gereden te hebben leek het mij slimmer om maar zo snel mogelijk te stoppen om mijn fluogele regenoveral aan te trekken. Het was gelijk ook een stuk aangenamer rijden met dit winddichte ding aan. In Trois Ponts stopte ik bij de pomp om daar de Vespa vol te gooien en gelijk mijn zonnebril even heel goed droog te poetsen. De weg langs Coo naar Rémouchamps was ondanks het weer erg aangenaam rijden. Ik had ook nu weer een aantal borden dat de boel afgezet was genegeerd. Eenmaal bij de echte afzetting bleek dat er behoorlijk wat rommel omlaag was komen zetten de weg op. Hier was via de weg echt niet langs te komen. Ik zag wel voetgangers aan de andere kant van de vangrail over een heel smal paadje lopen. Met een normale motorfiets had ik hier nooit overeen gepast maar met de Vespa ging het net. De wegwerkers stonden wel even te kijken maar ik was er voorbij en vervolgde mijn weg. Her en der was zowel aan de weg als erlangs wel flinke schade te zien van de overstromingen van enkele weken eerder. De wegen waren, op dit stukje na, allemaal gewoon open en na een mooi stuk rijden reed ik de Ardennen weer uit het saaiere gedeelte van Vlaanderen in. Eerdere jaren had ik de omgeving van Geel vervloekt om de drukte dus ik had mijn wegen daar omheen gelegd. Helaas ook nu was het een en al lintbebouwing met de bijbehorende idiote drukte. Net voor het plaatsje Diest stopte ik nog even bij een frituur voor een patat met mayo en een boulette met curry. 
De wegen die volgden waren saai, druk en ik stuiterde op sommige stukken van betonplaat naar betonplaat. Het was een redelijk deprimerende omgeving waar de enige lach die te bekennen was de lach was van de dames van lichte zeden die hun werk deden in de pandjes langs deze weg. Ook deze lach zal dus wel nep zijn geweest, maar ik zwaaide wel vrolijk terug vanaf de Vespa. Na het zoveelste dorp begon de Vespa tegen te werken. Deze had er duidelijk geen zin meer in en bij stoplichten moest ik gas bij geven om niet uit te vallen. Bij het zoveelste stoplicht viel de Vespa uit en kreeg ik deze net meer aan de praat. Dit met nog 80 kilometer te gaan tot thuis. Op een ophoging in de weg, die eigenlijk bestemd was voor voetgangers om over te steken zette ik ‘m weg en haalde mijn gereedschapsrol tevoorschijn. Ik had nog maar net getankt dus benzine had ik genoeg. Het zou dus iets met de ontsteking moeten zijn. Om dit te testen moest eerst de bloedhete bougie uit het hete blok gedraaid worden. Deze ging er wel heel erg makkelijk uit. Ik liet het blok even luchten zonder bougie en draaide er een koud maart schoon exemplaar in. De Vespa startte gelijk weer en liep weer als vanouds. De Vlaamse schijtwegen hadden gewoon de bougie los doen trillen in de cilinder. Via Herentals, Lille, Rijkevorsel en Hoogstraten reed in naar Nederland toe. Eenmaal de grens gepasseerd werden de wegen ook gelijk beter. De drukte bleef. Via Ulvenhout, Breda en Teteringen reed ik terug naar mijn woonplaats Oosterhout. Met 4200 kilometer op de klok was ik 28 dagen na mijn vertrek weer veilig thuis! 

rqPSfmQ.jpg

Op naar de volgende trip! 
 

  • Like 4
  • Bedankt 2
Link naar reactie
27 minuten geleden, Frederik9111 zei:

Alweer een schitterend avontuur en bijbehorend stukje proza, Pim!  👍

Ik hoop er anderen mee te stimuleren dit ook te gaan doen! 

  • Like 1
Link naar reactie
  • dave prikte dit topic vast

Gaaf avontuur en bedankt voor het delen. Mooi ook om te lezen dat dit stukje "basale" techniek je na 4200km weer veilig naar huis heeft gebracht. Dat moet ik de met elektronische volgehangen BaoTao, ChingChang en WongWi nog maar zien doen. 

4 uur geleden, pdvd zei:

Ik hoop er anderen mee te stimuleren dit ook te gaan doen! 

Dat doe je zeker 👍.

  • Bedankt 1
Link naar reactie

Maak een account aan of log in om te reageren

Je moet een lid zijn om een reactie te kunnen achterlaten

Account aanmaken

Registreer voor een nieuwe account in onze community. Het is erg gemakkelijk!

Registreer een nieuwe account

Inloggen

Heb je reeds een account? Log hier in.

Nu inloggen
×
×
  • Nieuwe aanmaken...