Ga naar inhoud
Vespaforum.be

4000+ Kilometer op een 36 jarige P200E


pdvd

Aanbevolen berichten


De afgelopen 2 jaar ben ik, om het even lekker rustig aan te doen, met mijn Vespa P200E uit 1982 op vakantie gegaan. Ondanks dat het rijden op een machine uit 1982 met ouderwetse techniek en een vermogen van net 10 PK een stuk inspannender is dan het rijden op mijn in vergelijking moderne V-Strom koos ik er ook dit jaar er weer voor om op pad te gaan met dit heerlijke masjientje. Waar je met de Strom wegkomt met een redelijk standaard set gereedschap mag er met de Vespa wel iets meer mee. De kans op stukken is met een 36 jaar oude 2-takt Vespa namelijk wel ietsje groter. 
De routes voor mijn zomertrip waren al bijna een half jaar in voorbereiding, voorpret noem ik dat, maar werden ook steeds weer aangepast. Een belangrijk onderdeel van het maken van deze routes was het vinden van geschikte en, in mijn ogen, leuke campings. En met leuk bedoel ik dan niet de aanwezigheid van een animatieteam of een dubbele waterglijbaan. Nee, warm stromend water in de vorm van een douche en schoon sanitair zijn voor mij meer dan voldoende. Is er ook nog iets te eten te krijgen in de buurt dan is dat helemaal mooi meegenomen. Verdere drukte van jankende kinderen, blaffende honden of rumoerig skottelbraaivolk zijn voor mij een No Go! De campingsite van ACSI bood redelijke uitkomst in deze zoektocht. Daarnaast had ik ook enkele campings in de route opgenomen waar ik eerder geweest was en welke mij toen ter tijd goed bevallen waren. 
De route zou als eerste eindbestemming Lloret de Mar hebben waar mijn vriendin en haar kinderen zouden verblijven in het daar, in de bergen dus niet in de drukte, gelegen vakantiehuisje. Vanuit hier zou ik na bijna 2 weken weer terug naar Nederland rijden. Een zomervakantie van 4 weken dus! Ik had er zin in!

Dag 1 - Zaterdag 7 juli 2018
De eerste en laatste dag van de vakantie hebben over het algemeen gezien de meest saaie routes en zeker met een Vespa waar je het liefste niet mee de snelweg op wilt. Dwars door België heen wat, afgezien van de Ardennen, behoorlijk saai en druk is over slecht onderhouden wegen. Na alle zooi op de Vespa gebonden te hebben kon ik beginnen aan deze eerste etappe van 285 kilometer van Oosterhout naar Charleville-Mezières. Ik was net 1 kilometer onderweg en ik besefte me dat ik mijn Camelbag aan mijn kapstok had laten hangen. Mooi stom, zeker aangezien ik mijn sleutels door mijn brievenbus gegooid had en slechts een voordeursleutel bij had welke heel diep in mijn bagage verborgen zat. Snel langs mijn ouders dus om daar een reservesleutel te halen om zo alsnog de, in geval van hitte, zeer noodzakelijke Camelbag op te kunnen pikken. Met een kwartier vertraging was ik dan eindelijk goed onderweg. Al snel passeerde ik de grens met België, eerst een aantal keer in Baarle-Nassau en vervolgens op weg naar Turnhout. Dit eerste stuk viel nog wel mee maar vanaf Turnhout tot Namur zou het saai zijn. Pas bij het bereiken van de Maas werd de route weer mooier. Bekend terrein maar de weg langs de Maas naar het zuiden is erg mooi om te rijden. Net voor het passeren van de Franse grens was het voor mij hoogste tijd om te lunchen en aangezien ik nog net in België was deed ik dit in Onhaye bij Friterie “Au Vioulet”. 

qwbpPRC.jpg

LT3enrg.jpg

Na nog een stukje door de bossen en langs de Maas en ik kwam aan in Charleville-Mézieres. Op de stadscamping welke ik eerder bezocht had en waar ik eerder dus tevreden over was schreef ik mezelf in. Ik bestelde alvast broodjes voor de volgende morgen welke ik na 9 uur op kon halen bij de receptie. Eigenlijk best laat, maar ach de route voor de zondag zou slechts een kilometer of 180 zijn. Bij het barretje naast de receptie bestelde ik een Oubliette Blonde, dronk deze op en zocht vervolgens een mooi plekje op de camping uit om mijn tent op te zetten. 

GvWIos3.jpg

Aangezien het nog vroeg was ging ik de stad even in om even een rondje te lopen en op een terras een van mijn meegebrachte boeken te gaan lezen. Bij “Bar le Retro” plofte ik neer op het terras en bestelde daar een lokaal biertje. Het was net happy hour dus ik kreeg een halve liter… en er volgden er nog meer. Een man, die ook alleen op het terras zat, merkte op basis van mijn boek op dat ik ook Nederlander was. Of ik ook motorrijder was aangezien ik alleen aan het reizen was. Er volgde een gezellig gesprek onder het genot van nog meer biertjes. Rond een uur of half 10 merkte ik op dat ik nog steeds niet gegeten had. In uit eten gaan had ik gezien het “liquid diner” geen zin meer, maar de dönerzaak welke ik passeerde was wel heel erg aantrekkelijk. 

ZNYuKH6.jpg

kLwnjCF.jpg

Na een broodje döner was het tijd om terug te gaan naar de camping. Echter de rest van de stad bleef nog doorfeesten tot een uur of half 5 in de ochtend. Dit ook op een manier dat de hele stad het kon horen. Van een goede nachtrust was dus absoluut geen sprake. 

Dag 2 - Zondag 8 juli 2018
Na een brakke nacht werd ik rond een uur of half 8 wakker. Na even gedoucht te hebben zette ik een potje koffie op mijn Bialetti en was het tijd om mijn spullen in te pakken. 

yGSHAFo.jpg

Om 9 uur liep ik rustig aan naar de receptie om mijn broodjes op te halen alleen deze was potdicht. Naast mij stonden nog meer geïrriteerde mensen te wachten op hun brood. Ik liep maar terug naar mijn tent en pakte de rest van mijn spullen in. Toen ik om kwart voor 10 een laatste plas wilde doen kwam daar eindelijk de beheerster van de receptie aangelopen zodat ik eindelijk mijn broodjes kon krijgen. Kwart voor 10 is immers ook na 9 uur, dus daar was niets over gelogen. Ik pakte de broodjes mee in en verliet de camping. Na een uur of anderhalf rijden begon mijn maag weer te knorren en stopte ik op een rustpunt langs de weg om daar mijn broodjes te eten. 

M78WyRg.jpg

Ik vervolgde mijn weg tot ik op den duur bij het afremmen een vervelende rammel hoorde vanuit de Vespa. Een korte inspectie leerde mij dat een van de moertjes waar de standaard en het bagagerek mee vast zaten was losgetrild. De toolrol kon van de Vespa af, het moertje werd vast gedraaid en het probleem was opgelost. 

2mtMEcc.jpg

De weg door de Champagne schoot goed op. Ik passeerde wat hennepvelden wat voor een Nederlander een beetje vreemd overkomt. Deze hennep wordt echter gebruikt voor de vezels en dus niet voor de toppen zoals in Nederland. Er zat dan ook zo goed als geen geur en geen enkele top aan deze planten. 

g2mGxGm.jpg

Al snel belandde ik in Géraudot waar ik camping “Les rives du lac” uit had gezocht. Ook hier was ik een aantal keer eerder geweest en ik hoopte dat deze camping niet zoals die van de dag ervoor verandert was in een hel. Dit was gelukkig niet het geval. Ik werd vriendelijk ontvangen, mocht zelf een plaatsje uitkiezen en bij de receptie hadden ze koud bier. Na mijn tent opgezet te hebben kocht ik een paar biertjes en ging voor mijn tent mijn boekje zitten lezen. Dit afgewisseld met het wandelen naar de receptie voor wederom een koud biertje. 

QrXAiOn.jpg

Ik wandelde naar het terras voor de camping om bij het “Pizza du lac” een pizza en enkele biertjes te nuttigen. De pizzeria had 2 locaties, een drukke aan het meer gelegen locatie en een rustigere 50 meter verderop. Ik koos voor de rustige locatie. Eenmaal terug op de camping was het genieten geblazen van het uitzicht over de velden naast de camping waar de avondzon schitterend overheen scheen. 

5juYgGN.jpg

DIuu3FR.jpg 

Toen de zon eenmaal onder was gegaan was het te donker om verder te lezen dus besloot ik lekker op tijd te gaan slapen. 

Dag 3 - Maandag 9 juli 2018
Al vroeg was ik wakker en de Bialetti werd, nadat ik mezelf gedoucht had, aangeslingerd. Hier lag het bestelde brood wel op tijd klaar op de camping dus ik had een mooi compleet ontbijtje. De tent werd ingepakt en ik vervolgde mijn route door vanuit de Champagne naar de Bourgogne. Bij de eerste tankstop draaide ik mijn sleutel om de Vespa uit te zetten, echter er gebeurde niets en de Vespa bleef braaf doorlopen. Ik trok de bougiedop van de bougie af, okay het was even wat gepriel, maar de Vespa viel wel uit. Dit was duidelijk een zogenaamd “groene kabel probleem”. De draad die vanuit de cdi naar het contactslot loopt. Aangezien ik deze na eerdere problemen al vervangen had door een extra dik zwart exemplaar wist ik waar ik moest zoeken. Òf de kabel was losgetrild van het contactslot òf deze was losgetrild van de cdi. Aangezien de cdi het meest makkelijk te bereiken is op een volgepakte Vespa koos ik ervoor om dit als eerst te controleren en ik had gelijk! De stekker was losgetrild van de draad. Even een nieuw stekkertje knijpen aan de draad en het contactslot van de Vespa functioneerde weer. Dit spul had ik natuurlijk allemaal in mijn toolrol zitten. 

zdaULwa.jpg

In de Bourgogne was het duidelijk oogsttijd. Overal op het land reden grote KLAAS machines rond om het graan te oogsten. Dit zorgde voor behoorlijke stofwolken in het landschap en ook ik werd steeds stoffiger. 

oAbeWxz.jpg

Eenmaal op Camping Solange Sand in Montgivray was er geen beheerder aanwezig. Wel een briefje dat ik gewoon mijn tentje ergens op kon zetten en dat de beheerder er rond een uur of 6 wel weer zou zijn. Ook deze camping had ik eerder bezocht, zo’n 30 jaar geleden met mijn ouders. Er was niet veel verandert, het was er nog net zo rustig, er stond nu alleen een mooie nieuwe receptie met aangrenzend toiletgebouw. Het tentje werd opgezet en mijn Powerbank werd in het toiletgebouw opgeladen zodat ik de dag erna weer genoeg prik op Vespa had om mijn Garmin te voeden. 

lRY6U7n.jpg

Op deze camping was niets te eten te krijgen dus reed ik op een lege, zonder bagage veel te stug afgeveerde, Vespa naar La Châtre.  Bij de Intermarché deed ik wat boodschapjes en gooide de Vespa gelijk maar even vol. Zonder enige koeling bederft alles redelijk snel dus eenmaal terug op de camping besloot ik maar gelijk mijn avondmaal te maken. Eerst werd de Verse ravioli gekookt, een tomaatje werd gesneden, de saus ging bij de pasta en ik had iets te eten. Echter alleen pasta was wat saai. Ik had bij de slager van de Intermarché ook een mooi stuk biefstuk gekocht welke maar net in het pannetje paste. Ondanks dat het een supermarkt was smaakte het vlees beter dan van welke slager dan ook in Nederland. 

3FWkVtq.jpg

5oOmAFl.jpg
 
FcS3ZA4.jpg

Na het eten wandelde ik een rondje om de camping om even bij het aangrenzende kasteeltje te kijken. Al redelijk vroeg scheerden de vleermuizen, die zich hier gehuisvest hadden, over de camping heen. 
In het licht van de ondergaande zon ging ik verder met mijn boek onder het genot van een flesje rode wijn. Toen de zon eenmaal onder was had ik de fles ook leeg en was het tijd om te gaan slapen.

lioQbPk.jpg

oJ8Jmyc.jpg

 

wordt vervolgd...

Link naar reactie

Dag 4 - Dinsdag 10 juli 2018
Ik was al behoorlijk vroeg wakker en mijn tentje was nat van de dauw. Eerst maar eens douchen om goed wakker te worden en daarna een bak koffie, een peperkoekreep en wat fruit dat ik de dag ervoor gekocht had in de Intermarché. De bakker was immers nog niet geweest. Ondanks dat het tentje nog niet helemaal droog was pakte ik het toch maar in. De tijden dat tenten daar niet tegen konden zijn immers verleden tijd en 2 dagen nat ingepakt zijn daar kunnen moderne tentjes echt wel tegen. 2 dagen want de volgende tussenstop zou bij een vriend zijn die met zijn vriendin, kinderen en schoonouders een huis had gehuurd in de buurt van Cahors. Eenmaal ingepakt haalde in mijn broodjes op bij de receptie, stopte deze in mijn bagagerol en begon aan mijn route. 
Het eerste gedeelte van de route ging door een rustig gedeelte van de Bourgogne welke op den duur overging in de Limousin. De Limousin is zo’n mooi stukje Frankrijk waar ze het toerisme nog niet hebben uitgevonden. Mooie kleine weggetjes waar je wel lekker op door kunt rijden door een leuk glooiend landschap. 

6WnwZak.jpg

Rond het middaguur kwam ik eindelijk weer een dorpje binnengereden waar ik een terrasje zag. Mijn ontbijtbroodjes had ik al lang op en mijn maag begon weer te knorren. Helaas kon ik hier volgens de dame achter de bar van de Bar Tabac niets te eten krijgen. Wel een zakje chips… Ik raakte aan de praat met een Nederlands echtpaar wat hier in het dorp woonachtig was, de man wilde graag een foto van mijn Vespa maken en of dat mocht. Tuurlijk! Op den duur zag ik toch broodjes staan op de bar. Men zag dit schijnbaar niet als eten aangezien eten in Frankrijk altijd uitgebreid moet zijn. Na nog een cola en een behoorlijk droog broodje was het weer tijd om verder te rijden. 
Vanuit de Limousin reed ik de Dordogne in welke eigenlijk bij mij bekend staat om de kleine kronkelweggetjes met volgens de GPS iedere 500 meter wel een afslag. Het tempo lag er dus echt uit maar het was er wel schitterend rijden. 

UM40V62.jpg

Het laatste toetje van de dag was het weggetje door het dal van de Vers. Een erg smal stroompje dat in het plaatsje Vers uitmond in de Lot. Dit dal was echt supermooi om te rijden en gelukkig met veel schaduw wat erg fijn was gezien de hoge temperaturen. Vanuit Vers volgden er een aantal heerlijk smalle haarspeldbochten en ik kwam aan bij het huis van mijn vrienden. 

YlsiBRd.jpg

Na een gezellig bij gekletst te hebben en een goede pastamaaltijd reden we met de auto naar het plaatsje Vers om daar bij het lokale hotel onder het genot van een biertje te zien hoe België (helaas) werd uitgeschakeld door de Fransen op het WK voetbal. Ik sliep in een heerlijk koele kamer, wel op mijn eigen luchtbedje, maar had een erg goede nachtrust in het heerlijk frisse huis. 

fL2V54L.jpg

Dag 5 - Woensdag 11 juli 2018
Na een erg goede nachtrust friste ik mezelf op in de fatsoenlijke badkamer en pakte mijn spulletjes alvast in. De tafel werd gedekt en er stond een goed ontbijt voor me klaar. Na de zooi op de Vespa gebonden te hebben was het tijd om afscheid te nemen en weer te gaan rijden. Het eerste stukje van de route na Cahors was erg mooi om te rijden. Echter na een tijdje begon het saaier te worden, maar dat wist ik van te voren. Lange rechte wegen die dan weer wel goed opschoten. Een kilometer of 50 voor Lourdes werd in ingehaald door een dikke Tiger 1200 (man) met daarachter (heel stereotyperend) een V-Strom 650 (vrouw). Dikke tourfietsen die natuurlijk niet achter een Vespa aan konden blijven rijden. Iets met imago… Nadat ze mij ingehaald hadden bleef ik een kilometer of 30 achter ze aan hangen en was ze daarna kwijt. De Vespa trekt weliswaar niet zo snel op, echter meekomen in het verkeer gaat goed. Inhalen om het inhalen zonder er verder iets mee op te schieten omdat al het verkeer toch in hetzelfde tempo rijdt is (ook op mijn V-Strom) niet zo mijn ding. Gewoon meerijden met de flow. Sommige mensen moeten zichzelf bewijzen (denken ze) en zeker tegenover een Vespa van 36 jaar oud. Ditzelfde maak ik geregeld mee als ik voldoende afstand blijf houden tot mijn voorganger. Dit omdat de Vespa niet zulke goede remmen heeft. Mensen die achter je aan rijden voelen zich dan genoodzaakt mij in te halen om in dat gat te gaan rijden wat ik niet zonder reden wilde handhaven.. maar net om 1 plekje verder naar voren te rijden, je zou maar 10 seconden later op je werk zijn. 
Zo’n 10 kilometer voor Lourdes waren de Tiger en V-Strom er weer. Ik moest natuurlijk weer ingehaald worden en tot in Lourdes bleef ik achter ze aan rijden. Lourdes is een kermis voor ultiem vrome mensen.  De degelijkheid van de mensen die hier naar toe gaan op bedevaart straalt er van af terwijl het gewoon één grote commerciële kermis is. 
Vanuit Lourdes reed ik naar Argelès-Gazost waar ik echt de Pyreneeën in reed. Ik had het vermoeden nog wel een pomp tegen te komen maar helaas… ik kwam aan op de camping met een ver lege tank. De volgende dag zou ik dus even terug moeten rijden naar Argelès-Gazost om daar de Vespa vol te gooien bij een pomp die net niet in mijn route lag. 
Mijn tentje werd opgezet op Camping Mialanne in Arrens-Marsous. Een erg fijne en ook rustige camping. Tegenover de camping was een klein supermarktje waar ik een quiche haalde welke maar net in mijn pannetje paste. Wel was er een koelkast voor gemeenschappelijk gebruik waar ik mijn biertjes in gelegd had. Na die quiche gegeten te hebben liep ik een rondje over de camping en in de avond keek ik samen met wat Fransozen en een Brit, die net voor mij op de fiets op de camping was aangekomen, naar de wedstrijd Kroatië tegen England. Jammer voor de Brit want Kroatië won. Na het sixpackje bier sliep ik heerlijk. 

nXAE0yy.jpg

yDhLnhW.jpg

JyRDemP.jpg

wordt vervolgd...

Link naar reactie

WoW.. fantastisch reisverhaal.. goed geschreven en puike fotos.. ik wacht met plezier op het vervolg !  kudo's

Lijkt me fantastisch om te doen zo n trip met de wesp!  Veel succes nog!

Link naar reactie

Dag 6 - Donderdag 12 juli 2018
Nadat het ’s nachts een beetje gespetterd had was het ’s ochtends gelukkig weer droog. Ik was extreem vroeg wakker en op deze camping was er geen broodservice. Na gedoucht te hebben werd er dus weer een banaan tevoorschijn getoverd welke ik de dag ervoor in het supermarktje gekocht had. Samen met een ontbijtkoekreep en een goede bak koffie vormden deze mijn ontbijt. Het zou een relatief korte rit van zo’n 180 kilometer zijn. Echter qua bergpasjes was dit de koninginnerit. Voor ik de Col du Soulor op kon rijden moest ik eerst terug naar Argelès-Gazost om mijn tank vol te gooien bij de in het dorp gelegen Total. 5 kilometer terugrijden en wielrenners ontwijken die soms 4 man dik naast elkaar de pas op aan het rijden waren. Na getankt te hebben kon ik deze wielrenners weer in halen, echter er zat weer zo’n droplul voor me die het leuk vond om met een SRV wagen op vakantie te gaan. Op een recht stuk waar ik even zicht had langs deze Van Putten èn waar er even geen wielrenners over de weg aan het zwalken waren liet ik alle 10 de Italiaanse pony’s los en kroop ik langs de camper. Ik was er voorbij en had weer mooi zicht op de bergpas die voor me lag. Na een aantal mooie bochtencombi’s die zelfs met de kleine bandjes van de volgepakte Vespa erg leuk waren kwam ik aan op de top van de Col du Soulor. Bergtoppen zijn altijd redelijk druk maar het was hier ook druk met vogels. In de verte zag ik toch al snel een 30-tal vale gieren zitten. Dit zijn aaseters en al snel zag ik waar ze op afgekomen waren. Iets verderop lag een aangevreten paard. Het stonk gelukkig nog niet en ik vermoed dan ook dat het karkas kaal gegeten zou zijn door deze vogels voordat de echte verrotting zou beginnen. 

PAARDENMEISJES EVEN SNEL DOORSCROLLEN NAAR BENEDEN: SHOCKING PICS!!!

Z8CDud9.jpg

kvZVeUv.jpg

VwpVyRP.jpg

En een video van de Col du Soulor: 

Op dit punt van de pas kon ik kiezen om de Col d’Aubisque op te gaan of om de omweg te kiezen via Asson naar Bielle. De Aubisque was een aantal weken geleden ingestort mar volgens Viamichelin was deze al weer open. Ook stonden er borden dat de pas open was. Ik koos er dus voor om door te rijden. Het mooie aan deze pas is dat deze uit een schuine bergwand weggehapt is. Een erg mooie pas om te rijden, zelfs nu gezien het niet het mooiste weer was, maar dat is het nooit aan deze kant van de Pyreneeën. Toen ik op de top van de Col aankwam stond er dus wel een bord dat Gourette bereikbaar zou zijn, maar dat de pas verder dicht was door de aardverschuiving. Er zat niets anders op dan de pas terug te rijden tot het kruispunt. Gelukkig was ik gaan tanken en had ik niet de gok genomen om door te rijden tot Laruns, wat nog net mogelijk was geweest, want dat was nu dus niet meer gelukt. Op de terugweg kwam ik de Engelse fietser die bij mij op de camping zat al zwaaiend weer tegen. Ook hij zou om kunnen draaien, maar ook hij kon de Aubisque van zijn lijstje afstrepen. 

w56GW3R.jpg

owpVXqk.jpg

8SQi63b.jpg

 

En een video van de Col d’Aubisque:

 

Via de omweg, die overigens ook erg mooi was reed ik naar Bielle om zo bij het volgende colletje van de dag uit te komen. De Col de Marie Blanque. Niet echt een spannend exemplaar omdat deze zo goed als helemaal door het bos heen ging, en hoe meer bomen, des te minder uitzicht. Vanuit Escot reed ik naar Bedous om daar de Col de Houratate op te rijden. Een colletje van slechts 1009 meter hoog maar wel vreselijk smal en bochtig. En aangezien er zo goed als niemand rijdt verwacht je ook niemand. De groep GS rijders die plots in een veel te hoog tempo op me af kwam had mij ook totaal niet verwacht en ik zag 5 motorrijders één voor één plotseling een geschrokken uitwijkmanoeuvre maken om mij niet te raken, en dat terwijl ik geheel rechts van het paadje reed. Een kwestie van domweg doorvlammen waar het niet goed kan. 

 

Video van de Col de Marie Blanque:

 

gT4sBWI.jpg

 

Video van de Col de Houratate:

Eenmaal boven ging dit colletje over in de Col de Labays welke door zou gaan tot 1354 meter hoogte. Een behoorlijk lang en smal kronkelpad door het bos met af en toe een geweldig uitzicht tussendoor. Eenmaal boven op de col kwam ik uit op een grotere weg wat de Col de la Pierre-st-Martin bleek te zijn. Gelukkig was deze een heel stuk breder maar deze col ging nog wel een heel stuk de hoogte en letterlijk de wolken in. Ik moest onder mijn zonnebril doorkijken om nog een beetje zicht te hebben en daarnaast was ik niet de enige weggebruiker. Hier liepen ook koeien, paarden en enkele schapen op de weg. 

pGjAjIo.jpg

Video van de Col de la Pierre-st-Martin

Het bordje Spanje heb ik niet zien staan maar ik zag wel een welkomstbord voor de provincie Navarra staan. Ik had Spanje weer gehaald! Na enkele zeer mooie (maar frisse) kronkels werd het uitzicht Spanje in weer steeds zonniger. Het was inmiddels lunchtijd geworden en ook de Vespa had na de laatste tankstop al weer een kilometer of 100 gereden. Het eerste restaurantje op de bergpas was voor mij dan ook gelijk een reden om te stoppen. Ik liet de Vespa buiten uit het zicht staan en hoopte maar dat iedereen er van af zou blijven. Binnen in het restaurantje werd mij een plaats toegewezen en ik nam een klara en het Menu del Dia. Ook uit dit menu moest ik keuzes maken maar Google Translate bood uitkomst. Na een goede bodem gelegd te hebben kon ik aan de laatste kilometers van de dag beginnen. Via Isaba en Garde reed ik naar Ansó waar ik een kleinschalige camping uitgezocht had. 

Video van het weggetje naar Ansó:

Op de camping aangekomen dronk ik een biertje aan de bar en zette mijn tentje op. Na nog enkele biertjes maakte ik een wandeling door het dorpje Ansó wat eigenlijk erg mooi bleek te zijn, maar ook heel erg verlaten. Of het klaar was bussen toeristen te ontvangen. Wat me wel opviel is dat ik behoorlijk wat cannabisluchten rook. Het leek wel of het halve dorp aan het blowen was. 

hni54sy.jpg

pAhAAFZ.jpg

Eenmaal terug op de camping pakte ik mijn boek weer en ging bij het barretje op het terras zitten om daar verder te lezen onder het genot van enkele biertjes. Toen op den duur het meisje van achter de bar het terras op begon te ruimen merkte ik op dat ze dit deed met een dikke joint in d’r mond. Ik las rustig verder en toen mijn maag me weer een teken van honger gaf en het frisser begon te worden ging ik maar binnen in het barretje zitten en bestelde het e.e.a. te eten. Ook hier was het eten erg lekker! Na nog een biertje was het tijd te gaan slapen.

Link naar reactie
2 hours ago, pdvd said:

PAARDENMEISJES EVEN SNEL DOORSCROLLEN NAAR BENEDEN: SHOCKING PICS!!!

Te snel gelezen...dacht dat er stond, voor paardenmeisjes even snel doorschrollen naar beneden...waarschijnlijk kronkel in mijn mannelijk brein.

...Verder weer een mooi verhaal, foto’s en filmpjes, en het belangrijkste van alles, nog geen technische problemen (heb je wel nog een sproeier aanpassing gedaan of liep ze mooi de berg op).

Link naar reactie

Liep mooi de berg op, wel iets langzamer maar ach... als je bij iedere berg de sproeier moet wisselen dan heb je daar een dagtaak aan. 

 

Link naar reactie

Dag 7 - Vrijdag 13 juli 2018
Ook op deze camping was ik weer vroeg wakker. Na gedoucht te hebben liep ik terug naar mijn tentje en vanuit de voortent van mijn degelijk ogende overburen kwam de geur van een vers gedraaide smeulende joint me al tegemoet. Ècht wat is er hier aan de hand op deze camping, of in dit dorp? Ben ik de enige die hier niet blowt? Ik hield het bij een goede kop koffie en een ontbijtkoekreep. 
Mijn route had ik al een beetje aangepast. Volgens Google zou er in het dorpje Hecho, wat 10 kilometer ten oosten van Ansó ligt een tankstation zijn. Deze stond niet in mijn Garmin maar iets anders was, gezien het eind van mijn tank in zicht kwam, geen optie. Vanuit Ansó reed ik via een erg mooie weg naar Hecho. Hier aangekomen gooide ik de Vespa vol en dronk een cola aangezien het al erg vroeg heet begon te worden. De route schoot verder erg goed op en aangezien ik weinig tankstations tegen was gekomen op de dag ervoor gooide ik de Vespa in Jaca opnieuw maar weer vol. Na een saai stuk in de route begon deze vanzelf weer mooier te worden. De bergen werden ruiger en de uitzichten werden mooier. Toen ik een bordje zag met daarop een afbeelding van een fototoestel wist ik dat ik moest stoppen. Deze bordjes zetten ze niet voor niets weg in Spanje, dan is er ook daadwerkelijk iets moois te zien. In dit geval had ik het uitzicht over een erg mooi dal met een rivier en een oude houten hangbrug er over heen. 

TIPnSNS.jpg

Videootje van het rijden in Huesca:
http://www.youtube.com/watch?v=9MnIwwd1bQE

Een aantal jaar geleden was ik door een erg mooie kloof gereden in deze regio, de Cañón de Añisclo. Dit was een eenrichtingsweg. Ik had deze als een extra lusje in de route opgenomen. Aangezien ik nog tijd zat had besloot ik hier een kijkje te gaan nemen. Wat me al snel opviel was dat er auto’s vanuit de andere kant kwamen rijden. Dit hoorde niet… en al snel stond ik voor een slagboom. De kloof was gesloten in verband met té veel vallend gesteente, een te slechte weg, oftewel men was in gaan zien dat deze weg echt gevaarlijk geworden was. Helaas… ik kon weer terug rijden. 

ISTUrAs.jpg

m3CVH9B.jpg

vZIfJtW.jpg

Videootje van het rijden naar de kloof:
http://www.youtube.com/watch?v=zEPXtiphi3U


Eenmaal terug in Aínsa-Sobrarbe zocht ik een restaurantje uit met een menu del dia bordje. Ik parkeerde mijn Vespa en ging lunchen. Het tentje dat ik uitgekozen had was een erg goede keus geweest. Vooraf Canelones, daarna een mooi stuk gestoofd hert met aardappeltjes en abrikoosjes. Als afsluiter, wat een beetje jammer was, een bakje voorverpakte turron. 

2ujsQBn.jpg

svHk7FT.jpg

Nadat ik een erg goede bodem had gelegd voor de rest van de route reed ik verder op weg naar Camping Isábena. De wegen schoten goed op en het landschap was werkelijk schitterend! Al snel kwam ik aan op de camping waar ik een mooi plekje in de schaduw uitzocht. Hier zou ik 2 dagen blijven staan. Van mijn Duitse buurman op de camping, die een zelf geheel verbouwde BMW bij zich had, kreeg ik gelijk een koud pilsje aangeboden. Toen het tentje eenmaal stond was het tijd om te gaan relaxen. 

Video van de schitterende weg naar Camping Isábena
http://www.youtube.com/watch?v=r_SKCvv1LS0

1BQp4Xy.jpg

lZ3Ifcz.jpg

aqV6r1J.jpg

Na nog een aantal biertjes op het terras met mijn andere buren was het tijd om te gaan slapen. 

 

Dag 8 - Zaterdag 14 juli 2018

Ondanks dat ik vandaag niets gepland had staan was ik toch redelijk op tijd wakker. Na een bak koffie en een ontbijtkoekreep reed ik even naar het nabijgelegen Roda de Isábena wat een mooi dorpje zou zijn. Ik parkeerde de Vespa op de parking van het dorpje en liep het oude plaatsje in. Naast dat het een leuk dorpje was om doorheem te wandelen lag het ook een stuk hoger dan de rest van de omgeving waardoor je een mooi uitzicht had. Echter het was er zo heet dat ik snel besloot terug te gaan naar de Vespa. 

6yQGIUD.jpg

KcHOTSB.jpg

wqVLFUG.jpg

MK7QcKX.jpg

0WyzNSW.jpg

Vanuit de parking reed ik langs de camping naar het ca. 1 kilometer verder gelegen tankstation zodat ik de volgende dag met een volle tank zou vertrekken. In de supermarkt scoorde ik een beperkte lunch en een flesje rode wijn. De rest van de dag spendeerde ik bij de tent met de wijn en mijn boek en keek de verliezersfinale van het WK. Een heerlijke relaxdag dus. 

322nsKA.jpg
 

Link naar reactie

Dag 9 - Zondag 15 juli 2018
Ook op Isábena was ik behoorlijk vroeg wakker. Na even goed gedoucht te hebben werkte ik mijn standaardontbijt wat bestond uit een ontbijtkoekreep, een banaan en een kop koffie naar binnen. De spullen werden ingepakt, de camping werd betaald en ik kon vertrekken. Het eerst stuk van de route ging door het dal van het riviertje de Isábena. Een erg mooie, vast en zeker zwaar door de EU gesubsidieerde, weg met schitterende uitzichten. Alles schoot weer heerlijk op. Op de grens met Catalunya stopte ik even om Tim, de vice-president van de Gaylordz Scooterclub uit Antwerpen, te bellen dat ik in de buurt was. Hij was met zijn gezin in Tremp op vakantie en had zijn moderne GTS 300 meegenomen. We zouden elkaar tegenkomen op de Coll de Montllobar, in de buurt van de Figols de Tremp. 

Video van het eerste stukje weg na Isábena:
https://www.youtube.com/watch?v=pdYutl5w6ds

6kTy6De.jpg

Video van de Figols de Tremp / Coll de Montllobar:
https://www.youtube.com/watch?v=qucBScP2Ohs

Bovenop deze col stopte ik nog even om wat plaatjes te schieten en tijdens de afdaling kwam ik Tim al tegemoet gereden. Toen we even stonden te kletsen kwamen er al snel tientallen vale gieren boven ons cirkelen. Helaas voor deze beesten waren wij nog in leven. 

ifxGCIH.jpg 

y1EYhST.jpg

gf9S6Xt.jpg

In Tremp werd mijn tank volgegooid en deden we een terrasje waar ik gelijk een tosti naar binnen werkte want mijn maag begon weer te rommelen. 

VdsJ5Hz.jpg

Na even gepauzeerd te hebben was het weer tijd te gaan rijden. Tim zou nog een stukje met me mee rijden tot aan de kloof, dit werd uiteindelijk tot net na de kloof. En op dat punt begon mijn voorwiel te zwabberen en dat kon maar 1 ding betekenen, een lekke band. Gelukkig zat er bijna gelijk een parkeerplaats waar dit probleem verholpen kon worden. Het velgje werd losgehaald en vervangen door mijn reservevelg. Een klusje van niets bij een Vespa. Op de parking was een natuurlijke bron aanwezig die door vele locals gebruikt werd om hun privé drinkwatervoorraad aan te vullen. Oude 8 liter waterkannen uit de supermarkt werden hier hervuld. En ik moet zeggen, het water smaakte lekker voor zover water lekker kan smaken dan natuurlijk. 

Video van het stukje sturen met Tim: 
https://www.youtube.com/watch?v=G2_7YlXh1ts

Ce0aNUS.jpg

qCLKQXh.jpg

Tim reed terug naar zijn camping en ik vervolgde mijn route. Al snel had ik in de gaten dat mijn wegligging verre van optimaal was. Het euvel bleek ‘m te zitten in de goedkope prutsvelg van SIP. Deze trekken op den duur krom en sluiten niet mooi meer op elkaar aan. Ik had voor nu even geen andere oplossing dus ik moest het er maar mee doen. De weg door de Sierra del Montsec was heerlijk en het uitzicht over het stuwmeer was schitterend, maar gezien de velg deed ik het toch maar wat rustiger aan. 

Video van het rijden door de Sierra del Montsec:
https://www.youtube.com/watch?v=-P72rOeaz9U

FrUbOYe.jpg

Bij Camarasa werd ik een smal weggetje opgestuurd door mijn GPS. Duidelijk een foutje bij het maken van de route maar ik volgde het maar. Ik reed door bloedhete graanvelden en kwam uit bij het plaatsje Cubells. Aangezien het behoorlijk heet was, was ik maar wat blij dat ik hierna een iets bredere en snellere weg gekozen had. Zowel ikzelf als de Vespa koelden hierdoor iets beter af. In de buurt van Berga begon het drukker te worden en op het weggetje langs het stuwmeer naar het noorden toe was het gewoon echt druk. Na de energiecentrale die bij het stuwmeer hoorde sloeg ik een rustiger weggetje in richting de camping.  Hier was gelukkig nog plek zat. Mijn tentje werd opgezet en ik ging naar het barretje van de camping om de WK finale te kijken onder het genot van enkele biertjes. 

Video van de C-26 naar Berga:
https://www.youtube.com/watch?v=NAcdYqnDzHw

1oesmJ0.jpg

o0SUxhe.jpg

Hierna was het tijd om de prutsSIPvelg van de Vespa af te halen en de lekke band te repareren. Gelukkig had ik een binnenbandje bij dus ik hoefde alleen de kapotte binnenband uit de velg te halen en er een nieuwe in te leggen. De compressor van de campingeigenaar deed de rest. 
Op het terras van het barretje bestelde ik een pizza en ik kreeg er een die vele malen beter was dan je in menig pizzeria kunt krijgen. Ik ging terug naar mijn tentje en viel als een blok in slaap. 

Dag 10 – Maandag 16 juli 2018
Ik werd wakker van het getik van de regen op mijn tent. Gadverdamme! Dat werd dus weer een natte tent inpakken in de voorlopig laatste etappe. Ondanks dat het nog lichtjes spetterde ging ik lekker douchen in het geweldige sanitair wat camping El Bergueda heeft. Na mezelf opgefrist te hebben liep ik terug naar de tent en ondanks dat het nog steeds een beetje drupte zette ik mijn gasbrander buiten om een bak koffie te maken. Terwijl de brander z’n best deed de bialetti heet genoeg te stoken pakte ik alvast mijn spulletjes in. Na alweer een ontbijtkoekreep genuttigd te hebben met de bijbehorende kop koffie pakte ik mijn natte tent maar in. 
Eenmaal op weg was het gelukkig droog echter aangekomen bij Berga keek ik even op een meteosite en zag dat er behoorlijk wat onweer boven de Pyreneeën hing. Het leek me geen goed idee hier doorheen te rijden, echter de weg naar het zuiden naar Manresa nemen was ook geen optie omdat dit dan een veel te lange omweg zou zijn. Ik besloot dus maar de origineel geplande route via Ripoll en Olot te volgen. De weg tussen Berga en Ripoll was iets meer dan 40 kilometer en daarna zou ik wel weer verder zien wat te doen. Het begon echter steeds donkerder te worden en toen er af en toe een druppel viel, tussen het donderen en bliksemen door, wist ik dat ik maar snel een plekje op moest zoeken waar ik droog kon staan om mijn regenoverall aan te trekken. 
Na enkele kilometers was daar eindelijk een boerderij met een stal die open stond. Ik reed de Vespa tot aan de ingang van de stal, haalde mijn voorste bagagerol er af en haalde hier de regenoverall uit tevoorschijn. Het spetterde een beetje maar nog niet dermate dat je niet meer door kon rijden dus mijn gedachte was gewoon weer verder doorrijden tot Ripoll. Ik reed het erf af en vanaf een balkonnetje stond een oud boertje me aan te kijken en wuifde me vriendelijk gedag. 

wVrP3bm.jpg

Ondanks dat het langzaamaan harder begon te regenen ging het rijden nog steeds goed. In Ripoll zat een Repsol waar ik de Vespa op een verse slok, kwalitatief goede, benzine trakteerde. Het was hier toch wel harder begonnen te regenen en naast het tankstation zat barretje. In mijn regenoverall ging ik daar maar naar binnen om samen met mijn gps om te kijken wat de slimste route zou zijn om te volgen. Na een kop koffie en een donut besloot ik dus lekker eigenwijs om toch maar de weg richting Olot te vervolgen. Ik mocht dus nog een mooi stukje door de Pyreneeën heen. Nu spetterde het slechts nog lichtjes dus wat kon er gebeuren. De weg naar Ripoll was schitterend. Overal hing laaghangende bewolking waar je dan op neer keek. Een schitterend gezicht, echter ik reed toch maar door en maakte er geen foto’s van. Hoe eerder ik in echt droog gebied was, des te beter. 
Iets na Olot werd de hemel geheel zwart, druppels ter grote van grindsteentjes vielen en ik wist niet hoe snel ik een schuilplaats moest zoeken. Bij het tankstation waar ik stond te schuilen kwamen zelfs auto’s schuilen omdat ze het niet veilig meer vonden de weg, die inmiddels geheel ondergelopen was, op te gaan. Maarja, je moet iets als je verder wilt. En ik was het wachten wel even beu. Dus maar weer verder rijden… Ik was toch al nat en de regen was zo hard over mij heen gekomen dat deze via mijn nek mijn jas in was gekomen en ik was al tot aan mijn onderbroek nat. 
De regen beukte als hagel in mijn gezicht maar ik wilde door en ik had nog slechts 70 kilometer te gaan vandaag. De weg was zeiknat en op rotondes stond soms zelfs meer dan 20 cm water maar de Vespa bleef braaf doorrijden. De C63 waar ik op reed ging op den duur over in een echte N weg. Volgens de GPS is dat geen snelweg echter in mijn ogen is een 4-baansweg met een vangrail in het midden waar je gewoon 120 mag echt wel een snelweg. Met een kilometer of 85 in het uur bleef ik netjes op de rechterbaan hangen. Ik werd op en neer gebeukt door de wind die ook nog eens met een kracht van ca 5 beaufort op mij in aan het beuken was. Dit gecombineerd met regendruppels ter grote van kiezels die nog steeds op mijn gezicht werden afgevuurd, had ik nu maar een integraal helm opgedaan… De afslag Vidreres kwam in zicht echter mijn GPS stuurde me er langs.. WTF… ik volgde ‘m braaf en ging er af bij Macanet del Selva waar ik op een rotonde om moest keren. Ik vervolgde weer braaf de C63 tot ik de afslag Lloret Blau zag staan. Wederom wilde mijn GPS me anders sturen. Echter vanaf hier kende ik de weg echt wel uit mijn hoofd. Bij het verlaten van de C63 stopte het spontaan met regenen. Ik reed door naar le Creu de Lloret en kwam aan bij het vakantiehuisje van de ouders van mijn vriendin waar zij en haar kinderen al aanwezig waren. Ik was toe aan wat eten en een warme douche… 

Dag 11 t/m 21 - Dinsdag 17 t/m vrijdag 27 juli 2018
Mijn Vespa heeft gedurende deze periode droog in de garage van het vakantiehuisje gestaan. Ik had even een totaal andere vakantie dan de periode ervoor. Lekker hangen op het strand, natuurlijk verder gaan in de boeken die ik aan het lezen was, een dagje Barcelona èn klussen aan de Vespa van mijn vriendin die ze al 20 jaar stil had staan in Spanje. Dit is een ongoing project waar ik aan klus wanneer ik in Spanje ben. 

Op de foto heb ik net de voorvork gereviseerd.

PyExbQo.jpg

Link naar reactie

Dag 22 – Zaterdag 28 juli 2018
Om 6 uur ging de wekker. Erg vroeg maar zowel ik als mijn vriendin wilde vroeg vertrekken. Ik had mijn route iets aangepast en deze was nu 25 kilometer langer geworden dan ik in eerste instantie gepland had. Ik had echter tijd zat en ik wilde het kustweggetje tussen Tossa en St. Feliu nog even rijden. Vanuit Le Creu de Lloret reed ik naar Lloret de Mar waar ik de tank van mijn Vespa nog even volgooide. De bagagerol welke op mijn zadel ligt moet altijd even van de Vespa gehaald worden als ik moet tanken dus dit duurde zoals gebruikelijk even. Achter mij stond iemand met minder geduld die maar gebaarde dat ik op moest schieten. Er waren zat andere pompen maar ook daar stonden mensen. Hij was gewoon niet slim genoeg bezig door achter mij te gaan staan. Knop om en negeren (toepasselijk woord in dit geval maar dan met een andere klemtoon kijkend naar de persoon) is hetgeen ik dan doe. Hier was deze persoon niet echt van gediend… maar ach.. lekker boeiend, ik ga niet haasten voor een ander. 

Vanuit Lloret reed ik naar Tossa wat al een leuke weg is. Vanuit Tossa schoot ik het meest geweldige weggetje op wat ik ken. Schitterende uitzichten over de Costa Brava en bochten, bochten en nog eens bochten. 370 stuks in 17 kilometer. Niet voor niets dat de Yamaha R1 op deze weg geïntroduceerd is voor de pers. Hierna hebben vele persintroducties van motoren gevolgd op dit bochtenparadijsje. Een waar motorwalhalla dus waar het zelfs met een volgepakte 36 jaar oude Vespa een genot is om te mogen rijden. 

Filmpje van deze geweldige weg:
https://www.youtube.com/watch?v=uZVXjA4BcG0

AoSuOFL.jpg

eZo9VP1.jpg

kPvbMbH.jpg

HoDHAX9.jpg

Na een aantal fotostops kam ik aan in St. Feliu en mijn GPS stuurde me vervolgens dwars over de strip van Platja D’Aro heen. Vanuit Platja D’Aro reed ik naar Calonge en zo naar La Bisbal. Ik kreeg echter weer een zeer leuke verrassing voor mijn kiezen... wederom een waar bochtenwalhalla. Die GI-660 Tussen Calonge en La Bisbal bleek echt geweldig te zijn. En die zat niet eens oorspronkelijk in mijn route. 

Video van de weg tussen Calonge en La Bisbal:
https://www.youtube.com/watch?v=plMhFT0n5rc

Na La Bisbal begon de route weer saaier te worden en bij Le Jonquera was het gewoon echt druk. Dat dacht ik tot ik in Le Perthus beland was. Daar was het pas ècht heel druk. Wat een kermis is dit grensplaatsje zeg. Ik slingerde door en om de auto’s heen om zo snel mogelijk door deze toeristenkermis heen te zijn. 

Eenmaal in Frankrijk aangekomen was het gelijk weer een stuk rustiger op de wegen. Ik slingerde door de gebieden om Perpignan heen welke ik specifiek zo in de route had gezet om maar niet door die stad heen te hoeven. De weggetjes door de Haute Languedoc waren ondanks dat het tempo er echt niet hoog kon liggen werkelijk schitterend! De wind had echter wel wat minder mogen zijn, maar ach, altijd beter dan regen.

Video van het rijden in de Haute Languedoc:
https://www.youtube.com/watch?v=baW9Ux5suQ8

aOjtzNj.jpg

Mijn buik was al weer flink aan het knorren en ook de Vespa was erg dorstig aan het worden. Als eerste zag ik een barretje genaamd Le P’Tit Motard in Thezan-des-Corbières. De Vespa moest dus nog even wachten. Op de oprit stonden meerdere motoren dus daar paste mijn Vespa perfect tussen. Op het terras bestelde ik een pizza met een cola welke er goed in gingen. De eigenaar van het restaurantje welke gezien de naam en inrichting van het restaurant een fanatiek motorliefhebber is, moest natuurlijk alles horen hoe ik gereden was en hoe lang ik al onderweg was. 

Ik vervolgde mijn route naar Lézignan-Corbières waar ik bij het eerste tankstation wat ik zag maar gelijk stopte. Er ging 7,05 liter in de tank en daar moest de olie dan nog bij. Echt zo goed als leeg dus! Bij het tankstation ontmoette ik nog een Waal welke zelf ook een Vespa had en ook hij was onder de indruk van mijn tripje. Altijd leuk om te horen zulke dingen! 

Als eindbestemming van de dag had ik Camping Rendez-Vous in Lunas gepland staan. Een van de bekendere motorcampings in Frankrijk. Echter 20 kilometer voor ik er was begon de Vespa te horten en te stoten. Ik gaf gas en de Vespa leek uit te vallen. Help wat is dit nu weer dacht ik. Gelukkig was daar een tankstation wat ik net haalde en hier zou ik in de de schaduw kunnen sleutelen. Bij het stilzetten van de Vespa bleef deze wel netjes lopen alleen het geluid klonk totaal anders dan hoe het hoorde te klinken. Ik zette ‘m maar snel uit. Valbeugel er af, zijkap er af en als eerste de cdi checken of alle draadjes daar wel goed aan zaten. Dat was dus het geval. Wat nu? Carburateur open, sproeiers er uit, doorblazen met WD40 en weer terug er in. Bougie er uit, welke wel een beetje licht zag, maar echt nog niet wit. Deze verving ik door een ander exemplaar wat ik bij had. Ik checkte de vonk en die was gewoon goed. Ik had niets geks gevonden. Ik zette de Vespa maar weer in elkaar en zou wel zien of ik Lunas zou halen. Tijdens het in elkaar zetten van de Vespa kwam er een Guzzi California aangereden. Ik vroeg of hij, ook een Nederlander, toevallig ook op weg was naar Lunas en dat bleek het geval te zijn en of ik achter hem aan kon rijden voor het geval ik weer met stukken zou komen te staan. De Vespa was inmiddels aan beetje afgekoeld en startte gelijk weer. Ik hobbelde in een rustig tempo de laatste 20 kilometer achter Bob, de guzzipiloot, aan en kwam zo veilig aan op camping Rendez Vous in Lunas. Rijden deed de Vespa wel, maar goed oppakken bij gas geven zat er niet echt in. Op de camping haalde ik, na mijn tent opgezet te hebben, de Vespa nogmaals uit elkaar om alles nog maar een keer te controleren. Helaas, ik kon echt niets geks vinden. De Vespa startte weer mooi dus het was tijd om enkele biertjes te gaan drinken. 

ATosBaP.jpg

De camping was gezellig en het eten was goed en ik sliep als een roosje! 

Dag 23 – Zondag 29 juli 2018
Op camping Rendez Vous is er de mogelijkheid tot ontbijten. Ik had dus een keer een lekker ontbijtje in plaats van de ontbijtkoekrepen welke inmiddels wel een beetje mijn neus uit begonnen te komen. Alle spullen werden alweer ingepakt, wel onder het genot van een vers op de Bialetti gezet bakkie kofie, en ik schoof daarna aan bij Bob die ook aan het ontbijten was. Hij zou vandaag ook naar Le Camping Moto nabij Crest rijden. We wisselden telefoonnummers uit voor het geval ik weer met stukken zou komen te staan. 

De Vespa startte netjes en ik begon aan mijn route. Al snel merkte ik dat het oppakken van het gas weer niet lekker ging. Aangezien ik al een kilometer of 80 gereden had liet ik mijn GPS naar een tankstation zoeken in Lodève. Tussen alle Intermarchés en Super U’s stond ook een Avia welke ik maar koos aangezien hier de benzine vast van een betere kwaliteit zou zijn. De Vespa begon steeds meer te horten en te stoten en ik wist niet of het een goed idee was om verder te rijden. Maarja zo eigenwijs als ik ben… Bij het tankstation kon ik er immers ook niets aan veranderen en gooide de Vespa vol met 98. Ik startte ‘m weer en vervolgde mijn route weer. De eerste kilometers pakte de Vespa nog steeds niet lekker op en toen was het plots over. Ze liep weer als een zonnetje en pakte weer goed op! Zou het dan echt aan de goedkope benzine gelegen hebben? 

Ik vervolgde mijn route tot aan Saint-Maurice-de-Navacelles waarna er een aantal heerlijke bochten volgden. Wat was het weer fijn rijden met de Vespa die gewoon weer goed liep en ook goed bleef lopen. Ik had mijn lesje wel geleerd. Voortaan gewoon de betere tankstations opzoeken om dit soort gezeik te voorkomen. Mijn V-Strom liep altijd wel okay op de supermarktbenzine, echter ik merkte wel dat ik veel minder kilometers met een tank kon doen dan met merkbenzine. De Vespa weigert dus gewoon dienst op deze goedkope rommel. En dan was dit nog niet eens de E10 variant welke in überhaupt nooit in de Vespa gooi.

Om het mengsel zo optimaal mogelijk te krijgen, er zat immers nog een beetje goedkope benzine door de Avia heen, stopte ik in Anduze weer bij de Avia om de tank te vullen. Een van mijn vrienden uit Oosterhout zat nabij Anduze op de camping dus ik besloot hem maar eens te bellen om een bakkie te doen. Echter de telefoon werd niet opgenomen. Ik besloot bij de Pizzeria vlakbij het tankstation maar even te lunchen en bestelde een kleine salade… klein was groot genoeg in dit geval. 

nOBejCV.jpg

Na de salade gegeten te hebben ging mijn telefoon over. Feiko belde en ik vertelde dat ik in de buurt was. Het zou nog zo’n 5 kilometer zijn naar hun camping. Eenmaal op de camping, met erg leuke steile weggetjes, deden we gezellig een bakkie koffie en vervolgens reed ik terug naar Anduze om daar mijn route weer te vervolgen. 

Bi1sFwy.jpg

62ilXk2.jpg

Aangezien ik best een stuk van mijn route was afgeweken door Anduze in te gaan liet ik mijn GPS maar een nieuwe route berekenen. De route schoot redelijk op maar op sommige punten werd ik door mijn GPS op smalle paralelweggetjes gestuurd die dan misschien net 1 meter korter waren maar wel vele malen langzamer te berijden waren. Ik zag nu een keer totaal andere wegen dan ik gewend was en alles schoot weer lekker op. De Vespa liep als een zonnetje en ik kwam mooi op tijd aan op Le Camping Moto. Ik werd gelijk aangesproken door Hans, wat een vriend van Bob bleek te zijn. Bob was net voor mij aangekomen en was zijn tent aan het opzetten. Na een welkomstbiertje zette ik mijn tent op, deze keer niet op mijn vaste stekkie maar op het veld voor de bar aan het water. Dit bleek een erg goede keus te zijn. 

V93sWYp.jpg

’s avonds volgden er na een goede maaltijd een aantal biertjes en al snel was het laat en ik viel als een blok in slaap. 

Dag 24 – Maandag 30 juli 2018
Op Le Camping Moto had ik een extra rustdag ingelast. Een heerlijk dagje niksen zou het worden. Na een bak koffie met een ontbijtkoekreep bij de tent nam ik bij het barretje van de camping nog een tosti met een perensap. Het enige wat ik van mezelf moest doen was de Vespa weer volgooien bij de Agip in Crest. Na de problemen met goedkope benzine van de dagen ervoor moest ik er per sé fatsoenlijke benzine in hebben. Ik had geen zin om mijn pak aan te trekken en geheel tegen mijn principes in reed ik lekker in korte broek, t-shirt en slippertjes op het gemakje naar Crest. Dit was een ritje van een kilometer of 8, maar wat was het heerlijk die wind, hier mocht ik geen gewoonte van maken. Na een bezoekje aan de Agip deed ik de pinautomaat in Crest aan en vervolgens het campingwinkeltje in Mirabel-et-Blacons. Ik kocht wat fruit zodat ik naast bier en snacks ook wat vitaminen binnen zou krijgen. 

BelSl17.jpg

Eenmaal terug op de camping at ik de helft van het fruit op, de rest zou voor de volgende ochtend zijn. Na nog enkele bakken thee bij de tent begon ik meer trek te krijgen. En hoe fout het ook klinkt, een broodje kroket zou er heel goed in gaan! En laten ze die nou net hebben op deze camping. Dit samen met een lekker koud glas Hoegaarden. Na deze zeer verantwoorde lunch plofte ik neer naast het zwembad met mijn boek en heb hier eigenlijk de hele verdere middag gelegen. 

tYvypwD.jpg

AyJLqLE.jpg

RMQ2QeJ.jpg

‘s Avonds at ik samen met Hans en Bob op de camping en de nodige biertjes gingen er weer goed in. Wederom viel ik als een blok in slaap.

Dag 25 – Dinsdag 31 juli 2018
Na gedoucht te hebben werd voor de zoveelste keer alles weer ingepakt. Ook vandaag was mijn ontbijt weer een ontbijtkoekreep en wat fruit met een kop koffie. Ik rekende de camping af, zei gedag tegen Hans en Bob en reed vanuit de camping de Vercors in. De Vercors vind ik echt een van de mooiste stukjes van Frankrijk. De natuur is er schitterend, velden worden afgewisseld met stroompjes, grote rotspartijen en gorges. Daarnaast is het er relatief rustig omdat het een nationaal park is waar zich volgens mij geen industrie mag vestigen. 

Su42CTM.jpg

Ik was al redelijk snel in Pont-en-Royans en reed daar de Gorges de la Bourne in. Natuurlijk was ik hier al veel vaker geweest maar het blijft een genot om hier te mogen rijden. 

BqhJwTl.jpg

dUcn8AS.jpg

Bij Rencurel volgde ik de weg naar het noorden de Col des Écouges op waarna de Canyon des Écouges volgde. De 500 meter lange onverlichte uit de rotsen gehakte tunnel is iedere keer weer zeer apart om doorheen te rijden. Downhill de col af stopte ik nog even bij de waterval om een fotootje te maken, ik kon er echter niet ver genoeg vandaan gaan staan om deze er in zijn geheel op te krijgen. 

Jf4SZJx.jpg

ML0ir38.jpg

qPlWunS.jpg

Eenmaal beneden was het echt hoog tijd om te gaan tanken en ik liet mijn GPS voor de zekerheid maar even zoeken. Het tankstation zou slechts 3 kilometer rijden zijn, echter mijn route was een paar honderd kilometer langer geworden toen ik dit punt had toegevoegd. Dat werd dus weer op goed geluk een stukje terugrijden en op gevoel hopen weer op de goede route te komen. Volgens mijn GPS reed ik naar het noorden en ik zat op de route dus ik had het vermoeden dat ik wel weer goed zat. Ik reed langs diverse meertjes en bij Lac du lit au Roi stopte ik even om een fotootje te maken. 

CF6zRmr.jpg

Eenmaal bij Belley wist ik dat ik weer helemaal op de goede route zat. Hier stopte ik bij de vertrouwde Mac voor een verantwoorde lunch. Geen frietjes maar salade naast de dubbel zo grote Big Mac. 

EBMwhpB.jpg

Het vervolg van de route door de Jura schoot lekker op en de Vespa bleef het perfect doen! Rond de klok van 4 kwam ik aan op de camping in St. Claude waar ik ooit eerder geweest was. Toen ter tijd was dit een heel erg rustige camping. Ik was alleen even vergeten dat het toen voorseizoen was. Ondanks dat dit een municipalcamping was, was het er afgeladen vol. Ik had het laatste trekkersplekje wat vrij was. Niet groot, maar genoeg voor mijn tentje en mijn Vespa. In het sanitair gooide ik mijn Powerbank, welke nodig is om mijn GPS van prik te voorzien, aan de lader en wandelde zelf terug naar de receptie aangezien ze daar koud bier verkochten. 
Na 2 biertjes bij de tent was het ongeveer tijd om te gaan eten. Op de camping was de mogelijkheid tot het afhalen van pizza’s. Er zat echter ook een restaurantje en ik had onderhand wel weer eens zin in een echt goed stuk vlees en dat zou daar wel te krijgen zijn. Met mijn boek ging ik aan een tafeltje zitten, bestelde een biertje en een entrecote welke geweldig was. Er volgden nog enkele biertjes en ook toen ik eindelijk mijn boek uit had was het de hoogste tijd om te gaan slapen. 

dRnphm2.jpg

Link naar reactie

Dag 26 – Woensdag 1 augustus 2018
Ik werd wakker met een verrekte stramme linkerpoot. Ik was duidelijk door een of ander kutbeest in mijn linkerbovenbeen gestoken. Op het moment kon ik er niets aan doen dus ik ging lekker douchen en pakte daarna mijn tentje maar weer in. De laatste koffie uit mijn blik ging in de Bialetti en ik zette de laatste kop zelfgemaakte koffie van de vakantie. Ik had wel broodjes besteld maar de receptie was te ver lopen waar ik geen zin in had dus ik pakte maar weer een peperkoekreep. Na afgerekend en mijn broodjes opgehaald te hebben begon de twee-na-laatste etappe van mijn vakantie. 

Het eerste stuk van de route door de Jura was erg mooi maar toen ik eenmaal de grens met Zwitserland gepasseerd was werd het nog vele malen mooier. Mooie wegen, mooie uitzichten alleen wat rijden die Zwitsers traag. Zelfs met mijn Vespa moest ik menig automobilist inhalen. Net in Zwitserland tikte mijn teller de 55555 aan wat voor mij natuurlijk een reden was hier even een foto van te maken.

AZ4G4Ev.jpg

Ik vervolgde mijn weg langs het Lac de Joux en stopte aan het eind van het meer om daar mijn broodjes op te eten. Dit uitzicht was te mooi om er niet even voor te stoppen. 

s3tJj3t.jpg

Iets later kwam ik weer aan bij de Franse grens. Waar het bij de vorige grensovergang rustig was en je zo door kon rijden was hier een strenge controle en werden diverse mensen er uit geplukt zodat ze hun hele hebben en houden uit konden pakken. Ik waande me in de jaren 80. Ik reed langs de rij met auto’s en net voor de overgang propte ik mezelf er  weer tussen en reed Frankrijk weer in. Ik was beland in de regio de Doubs. 

Ik was echter op zoek naar een apotheek maar die was onvindbaar. Of ze waren er wel maar compleet gesloten. In Pontarlier was het druk en de route stuurde me langs de stad, echter ik moest wel tanken en stelde de Total in zodat ik mijn Vespa weer van goede peut kon voorzien. Jammer maar helaas, mijn route werd ineens een paar honderd kilometer verlengd. Er klopte niets meer van. Bij het tankstation werd de route maar weer opnieuw ingeladen en ik kon mijn weg van de volgens de GPS nog 700 kilometers tellende route vervolgen. Ik had herberekenen maar uit gezet en reed naar de route toe. Waar de Garmin zei dat ik rechts moest om een heel stuk van de route nog een keer te rijden ging ik links en plots klopte alles weer. 

De weg door het dal van de rivier de Doubs schoot lekker op. Ook dit weggetje behoort tot een van mijn favorieten. Leuke doordraaiers en alles lekker overzichtelijk zodat je lekker tempo kunt houden. Echter lunchgelegenheden kon ik er niet vinden. Pas vele kilometers later vond ik een Boulangerie/Pattiserie/Sandwicherie waar ik een belegd broodje kon krijgen. Het was behoorlijk heet geworden dus deze lunchgelegenheid met airco was een goede keus. 

Het laatste gedeelte van de route bestond uit eigenlijk veel te brede N wegen. Het schoot goed op maar echt leuk rijden was het niet, zeker niet aangezien het ook nog eens flink was gaan waaien. In de verte zag ik al regenbuien vallen maar deze raakten mij gelukkig niet. Eenmaal aangekomen bij La Mouche in Le Clerjus zette ik na 2 biertjes mijn tentje op. Aangezien het was gaan donderen zette ik eerst mijn tent op en wilde ik daarna pas de rest van de Vespa halen. Dat lukte dus al niet meer want het onweer barstte los. Ik dook mijn tent in met alle spullen die in dezelfde tas als mijn tent zaten. Ik pompte rustig mijn bedje op en hoorde het buiten tekeer gaan. De Vespa stond in de stromende regen met daarop nog mijn tas met kleren. Gelukkig was alles mooi waterdicht verpakt dus dat hoefde niet uit te maken. 

HVykphr.jpg

Toen het onweer was gaan liggen haalde ik de rest van mijn spullen van de Vespa af, gooide ze in mijn tent en ging terug naar de bar. Gelukkig had Jos wel iets tegen de insectenbeet zodat deze een stuk minder vervelend werd. Of waren het nou de vele biertjes die hier vloeiden die hier voor gezorgd hadden… Het was gezellig aan de bar en de biertjes bleven rijkelijk vloeien. Ik probeerde wijs te zijn en ging redelijk op tijd terug naar mijn tent aangezien ik de volgende dag zo’n 385 te gaan had. Ik sliep weer voortreffelijk deze laatste nacht in mijn tentje.

Link naar reactie

Dag 27 – Donderdag 2 augustus 2018
Ik pakte mijn tentje voor de laatste keer in en reed vanaf het campingterrein naar de bar van La Mouche toe. Hier stond het ontbijtbuffetje al te wachten. Na een goede bodem gelegd te hebben rekende ik af en begon aan mijn een na laatste route van de vakantie. Mijn tank had ik een paar kilometer voor aankomst bij La Mouche nog gevuld dus ik kon gelijk beginnen met meters maken. Volgens de GPS had ik vandaag zo’n 385 kilometer te gaan wat best een eind is op een oude Vespa. 

De wegen door de Lorraine schoten goed op en de Vespa deed het voortreffelijk. De Garmin daarentegen deed het een heel stuk minder goed. Ondanks dat ik zowel bij het maken van de route als bij het instellen van de Garmin aangegeven had geen onverharde wegen te willen nemen èn niet de snelweg of een Tolweg op te willen gaan werd ik een onverhard pad opgestuurd. Ik dacht slim te zijn door er omheen te rijden. De Garmin zou de boel wel herberekenen, dacht ik. Tot de weg waar ik plots op reed overging in de bredere N57 en daarna in een snelweg, de A330. Help! Hier zat ik niet op te wachten. De vrachtwagens raasden om me heen en ik wist dan ook niet hoe snel ik van deze weg af moest komen. Ik nam de eerst de beste afrit echter de Garmin stuurde me linea recta weer terug de A330 op. De hier op volgende afslag ging ik maar weer gelijk van de snelweg af en ik zag in de verte een paal staan met een grote gele M er op. Ik bestelde een kop koffie met een donut en ging eens rustig kijken waar ik mezelf precies bevond. Ik stopte de route op mijn Garmin, zette herberekenen geheel uit en laadde de route opnieuw in. Zo te zien zat ik dus best een eind van de oorspronkelijke route af. 

Ik zag in ieder geval dat er nog wat tussenliggende plaatsjes waren. Deze stelde ik steeds in als eindbestemming en zo kwam ik uit eindelijk weer aan in Saint-Nicolas-de-Port waar de oorspronkelijke route doorheen zou lopen. Er kwamen dus nog behoorlijk wat kilometers extra op de toch al erg lange route. De tank van de Vespa was ook leeg aan het raken en ik gokte er op dat de supermarktbenzine het nu deze keer wel goed zou doen. Er was immers geen ander station in de omgeving te bekennen zonder weer de snelweg op gestuurd te worden. 

wviySMj.jpg

QfZpDlj.jpg

Nu de Garmin zich wel aan mijn oorspronkelijke route moest houden schoot alles een heel stuk beter op. In Schengen, waar duidelijk heel veel EU subsidiegeld in gepompt was, was de tank weer bijna leeg. Hier vulde ik ‘m weer bij de lokale Total met 98. Ik vervolgde mijn weg, na een snelle lunch bij een hamburgertent, langs de Moezel tot aan Reisdorf. Aangezien de weg zo lekker liep vergat ik op mijn Garmin te kijken en zat plots op de weg naar Diekirch. In dit gebied kan ik de weg dromen dus ik volgde de bordjes Vianden en zat weer netjes op mijn route. 

ungKiPr.jpg

Bij Dasburg vervolgde ik de weg naar Marnach welke echt met het jaar slechter en slechter aan het worden is. Ik stuiterde letterlijk alle kanten uit op dit stuk. In Wemperhardt gooide ik de Vespa nog een laatste keer vol bij de lokale Shell maar nu met 98 V-Power. Ik kon duidelijk merken dat de Vespa hier vele malen lekkerder op reed dan op welke andere benzine dan ook. Net iets duurder maar zo veel meer fun. En dat duurder… het blijven Luxemburgse prijzen die een lachertje zijn met de bedragen die men in Nederland durft te vragen voor een liter peut. 

Ik vervolgde de N68 tot aan Vielsalm waar het voor mij altijd een soort van thuis komen is bij Motorherberg Baton Rouge. Heerlijke speciaalbiertjes van de tap, goede bedden, een goede douche en een heerlijke maaltijd. Na en gezellige avond sliep ik, misschien door de biertjes, dan ook heerlijk. Een keer niet in mijn tent maar in een goed bed. 

hSSGyex.jpg
 

Link naar reactie

Dag 28 – Vrijdag 3 augustus 2018
Na een vertrouwd en erg goed ontbijt bij Baton Rouge pompte ik mijn bandjes een beetje extra op. Deze waren langzaamaan wat leeg gelopen en dat slijt in je rijgedrag waardoor je het eigenlijk niet merkt. De tassen werden even extra aangespannen en ik kon, na afscheid genomen te hebben bij Baton Rouge aan mijn laatste rit van de vakantie beginnen. 

De weg was voor mij bekend terrein. Het eerste gedeelte van de route zou door de Ardennen gaan en vervolgens een stuk door Vlaanderen wat eigenlijk totaal niet spannend is om te rijden. Maar je moet wat om thuis te komen. Door de droogte begonnen, nu begin augustus, vele bomen al te verschieten van kleur of zelfs hun bladeren te verliezen. Een erg vreemd fenomeen zo in de zomer. 

vXvXKLk.jpg

G4s39pC.jpg

x4Tzvng.jpg

Eenmaal op het saaie stuk van de route aangekomen stopte ik nog een keer om te tanken en om daarna nog een broodje Martino te eten bij een lunchroom langs de weg. Daarna was het doorkachelen tot aan de Nederlandse grens. Dit ging op het laatste stuk niet zo goed. Op de weg tussen Turnhout en Baarle Nassau zat er een of andere verrekte kutvrachtwagen uit Letland voor me die al het verkeer ophield door niet harder dan 40 te rijden op deze weg. Net voor Baarle Nassau, waar ik eigenlijk nog wilde tanken, zag ik een momentje om er voorbij te schieten. Met een bijna lege tank kwam ik thuis aan. Moe maar voldaan na 4 weken vakantie. De Vespa had de 4011 kilometer lange trip weer overleefd!

lOkkkrh.jpg
 

Link naar reactie

Haha gaat nog wel even duren denk ik. In mei ook al een tripje gedaan. Niet op de Vespa maar op de Strom. Mocht je interesse hebben dat is hier (waar dit reisverslag ook staat) terug te vinden: https://www.motor-forum.nl/forum/list_messages/435913/0-5-daagjes-Frankrijk-Hemelvaart-2018

 

Link naar reactie

Echt een top verslag van een indrukwekkende reis op een 36 jaar jonge Bella Vespa. Ik weet niet of ik het aandurf op mijn veel jongere Cosa 200

Het verslag van vorig jaar was ook al zo’n topper.

 

Link naar reactie

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...