Speedracer Geplaatst: 1 maart 2007 Delen Geplaatst: 1 maart 2007 Dit is het tweede deel van 'EuroVespa 2006 in Italië. Deel 1 kan je hier lezen. And so the epic voyage began... Eigenlijk te vroeg om te vertrekken wegens niet volledig wakker, maar 't zonnetje scheen, de temperatuur steeg en de scooters draaiden ongeduldig en gewillig dus opentrekken die handel! Tempo rustig, geen stress, rustig aanvoelen wat een aangename snelheid is voor beiden (in ons geval blijkt dat volle gas te zijn), richting Oudenaarde en dan via de kleine baantjes over de grens richting Valenciennes. Vanaf Valenciennes hadden we voorzien om een stukje expresweg te nemen naar Maubeuge, vanwaar we dan het voorlicht resoluut zuidwaarts zouden keren, maar halverwege zijn we een scenische route afgedraaid die na controle niet alleen korter maar ook aangenamer bleek te zijn. Dubbel zo goed dus! Ergens halverwege, rechte weg, niets aan de hand, in het zonnetje aan't cruisen tussen de velden, ik voorop en Gregory op 5m linksachter mij, mijn vizier open voor frisse lucht, kijk ik wat rond en dan achter me om te controleren of Gregory nog mee is, draai ik mijn hoofd terug om voor me te kijken, zie ik honderden zwarte vlekjes voor mijn ogen... Heb ik nog net de reflex om mijn vizier te sluiten voor we beiden door een enorme zwerm bijen rijden die de weg kruist. Iedereen die al eens een bij,vlieg of wesp op de moto/scooter tegenkwam weet dat je als je tegen 80 à 90 km/u tegen een bij rijdt, je dat dan een klein beetje voelt op je motovest en dat veel voelt tegen je vingers of kneukels en dat je dat heel veel voelt aan je kaak! Gelukkig waren onzer beide helmen en vizieren dicht, maar door een zwerm bijen rijden voelt aan alsof er langs de kant van de weg plotseling 137 lokale jeugddelinquenten met loodjesgeweren elk simultaan van op korte afstand 17 salvo's afvuren! Twee seconden later was het voorbij... dachten we! Terwijl ik rond me kijk, merk ik dat op mijn scooter, jas, broek, bagage, noem maar op, nog zo'n 37 verdwaasde bijen rondkruipen. Bij Gregory blijkbaar ook want terwijl ik teken doe of alles bij hem nog in orde is gaat hij plots met een perfect uitgevoerd noodstopmanoevre zoals hem geleerd werd in de rijschool naar de berm van de weg, stapt van zijn scooter en begint zijn helm, jas en al zijn kleren uit te trekken, ondertussen wild om zich heen slaand tot hij uiteindelijk nog in enkel zijn onderbroek aan de kant van de weg staat omdat een bij erin geslaagd was door zijn broek te steken tot net in de kroonjuwelen! Ik krom van het lachen en Gregory in zijn onderbroek krijgen we argwanende blikken van voorbijrijdende Fransen die zich natuurlijk van geen kwaad bewust zijn... De broek terug aan, dan rustig doorgereden tot voorbij Troyes en doorgestoken naar Chalon-sur-Seine (dat was ongeveer zo'n 450km gereden, zodat we de tweede dag +/-350km moesten rijden, en dan de derde dag 200km... afbouwen is belangrijk!), waar we onze eerste camping voorzien hadden. Daar toegekomen om 19.45u bleken we net op tijd te zijn want om 20.00u ging de ingang dicht (dat was nipt!). Dan te horen gekregen dat het zwembad net naast de camping al gesloten was.. Damnit! Dan maar het plaatselijke dorp ingereden en iets te eten gezocht (elk één voze Pitta van de regionale Ahmed, NIET voor herhaling vatbaar). Later rustig op 't gemak voor de tent liggen relaxen in de stilte van het schemerdonker, met op de achtergrond enkel het lawaai van een paard in de weide naast de camping dat het schijnbaar absoluut nodig vond om ons er om de 7 minuten van te verzekeren dat het er nog was, door paardengeluiden te maken. Godzijdank voor oordopjes, die mij een vaste slaap verzekerden! Gregory daarentegen was dat paard tegen de morgen redelijk beu! 's Morgens terug op ons stalen ros en vol goeie moed vertrokken, uiteraard in de stralende zon! Halverwege stoppen we ergens om te tanken. We willen vertrekken en Gregory rijdt over een bult, klets zijn volledige bagagerek met jerrycan en bagage op de grond! Hilariteit alom! Later op de dag herhaald dit scenario zich nogmaals wanneer we stoppen om de kaart te bekijken en Gregory op het voetpad wil rijden waarop zijn bagagerek wederom de vlucht naar vrijheid zoekt door zichzelf van zijn scooter te ejecteren richting grond! Vanaf dan mijn en Gregory's jerrycans van 5 liter nafte op het bagagerek van 'Toy machine', mijn bagagerek is hopelijk stevig genoeg om die te ondersteunen! Tegen de avond en na enkele 'pis, eet, drank, benzine en even vloeken want ik ben mijn chromé versnellingsselector afdekkapje onderweg verloren' pauzes later terug stoppen net voorbij Bourg-en-Bresse voor de tweede geplande tussenstop... aan een camping bij een meer, YEAH BABY! Een meertje met aan de ene zijde een klein openbaar strandje met bijbehorende snackbar en de lokale jeugdpopulatie die genieten van het frisse water. Aan de andere kant van datzelfde meertje ligt de camping, met aan onze kant van het meertje onze eigen steiger om te duiken, weliswaar met, ontdekken we later, het meest onhandige laddertje om terug uit het water te geraken, maar desalniettemin een half meer voor onszelf, zonder luidruchtige Franse jeugd! Ah, die rust, die stilte... genieten! Inchecken die handel, zwembroek aan en zwemmen maar... doet echt deugd na zo'n dagje rijden! Wij daar rustig aan het genieten van de avondrust op de (nagenoeg verlaten, daar was niemand behalve wij twee) camping na iets gegeten te hebben en een absurd spelletje jeux-de-boules in de schemerende valavond met een zonsondergang aan ons meertje, als daar plots vanuit het riet aan het meer een kikker begint met wat alleen kan omschreven worden als brullen (waarschijnlijk vandaar de naam "brulkikkers"), en daarin gevolg wordt door wat niets anders kan zijn dan de halve brulkikkerpopulatie van het noordwestelijk halfrond die zich gegroepeerd had rond die ene vijver. Dit tot matig tot middelgrote frustratie van Gregory die met een oerkreet de kikkers tot bedaren wilde aanmanen maar hierin schromelijk tekortkwam... Tegen 23.30u, een paar uur later dan verwacht geraakt Alice (vriendin van Greg) , samen met Kim (vriendin van Dieter) aan de camping met de auto met aanhangwagen en daarop de Vespa van Alice. Na het delen van de stoere reisverhalen gaat iedereen vroeg, maar versleten, slapen. Nouja, toch diegene die een warme slaapzak en oordopjes hebben... Donderdagkwam weer te vroeg voor iedereen, nog allerminst voor mij want ik had dankzij mijn immer-trouwe oordopjes waarschijnlijk nog het best van al geslapen! Maar, we hadden er meer dan ooit zin in. De zon brandde en de lokroep van het asfalt weerklonk vanuit de banden van de voorbijrijdende auto's, dus snel ons tentenkamp opgeruimd, in gang schoppen die scooters en rijden maar... Nog voor onze eerste tankbeurt, enkele kilometers verder, een trosje Engelsen, ook op de vespa onderweg naar Eurovespa, tegengekomen die aan de kant stonden voor een sigaret-break, even goeiedag gezegd en doorgereden. Onze planning was 200km rijden, kamperen en dan de vrijdagmorgen over de Col de Mont St-Cenis gaan en doorsteken naar Italië naar de camping. Gezien we vrij vlot bleven cruisen, ondanks het licht hellende karakter van de streek, en we tegen 15 uur al in de buurt stonden van die camping, hebben we dan maar beslist om gelijk de Col aan te vallen en door te rijden naar de camping. Mountains, here we come! Na het grootste deel van de dag in de blakende zon bij 34 graden gereden te hebben, begint Gregory zijn scooter langzaam maar zeker meer moeite te hebben met het steeds groter wordende hoogteverschil met ons platte Belgelandje en zijn we genoodzaakt een korte, technologisch getinte, pauze in te lassen waarin we bij de scooter van Gregory de luchtfilter verwijderen. Na dit even getest te hebben, blijkt dit te volstaan en zijn we gewoon de Col opgereden zoals we al de hele dag onderweg waren: in motovest, maar wel zonder handschoenen en in korte broek... bad idea number 7! In 't begin alles goed, maar naarmate we rond de 1300 meter kwamen, begon daar precies wat frisse wind op te steken. Geen probleem, wij zijn stoere scooterboys en kunnen daar tegen zolang we in de zon rijden.. maar tegen de 1600m was de zon weg... en was er nog meer frisse wind... en was 't plotseling vree kil, maar we waren boven voor we het goed beseften. Toen we daar plotseling monsieur Pierre Gleizes tegenkwamen die net achter een bocht met zijn camera stond te wachten om nietsvermoedende motorrijders op de gevoelige plaat vast te leggen. Ik natuurlijk direct de remmen dicht, terug naar Pierre en in mijn beste Frans met een licht West-Vlaams accent :"Bonjour monsieur, ..." En dan mochten Gregory en ik nog eens terugkeren in de andere richting en heeft monsieur Pierre nog enkele sfeerfoto's getrokken, waarvan hij er later nog ééntje heeft doorgemailt naar me. Best leuk zo'n fotootje van halverwege de Col-de-Mont-St.-Cenis, ergens rond de 2300m hoogte waar we toen terug in de zon zaten, maar het toch nog fris was omwille van de wind! Dan snel doorgereden en alweer onderweg naar beneden toen we de magische grens van Italië bereikten, in de zon, uit de wind! YIEHAA, YEAH BABY, 1000 man sterk en smiling all the way! Blijkt de grenspost eigenlijk niets meer te zijn dan een halfvervallen, dichtgetimmerde barak van 2 verdiepingen met een oude bareel eraan en twee witte strepen op de grond. Zelfs geen bordjes met Italië of Frankrijk.. daar ging ons fotomoment! Maar dat kon de pret niet bederven en toen daar -terwijl we wachtten op de volgwagen met Alice en Kim- 7 min na ons nog eens een tros (andere) Engelse scooters van de "Darkside"-scooterclub toekwam, kon de dag al niet meer stuk. Daar ter plaatse nog even Gregory zijn achterste remtrommel vastgezet die een beetje speling ontwikkeld had, en dan aan de afdaling begonnen, Gregory alleen en ik met Kim vanachter, die wou meerijden in de afdaling! Nog nooit zo tevreden geweest met mijn hydraulische schijfrem, een echte lifesaver zo'n ding en een plezier in de bergen! We hadden toen nog zo'n 100 km te gaan naar Lanzo Torenese, waar onze camping lag, en 'life was grand'! Wisten wij veel dat we over de laatste 40km nog meer dan 2 uur zouden rijden omdat we nog over de 'Col de Vyu' moesten! Levensgevaarlijk, haarspeldbochten à volonté, eerst stijl bergop en dan stijl bergaf, met evenveel haarspeldbochten! Uiteindelijk tegen 19u30, moe maar voldaan, dan toch op de camping aangekomen en daarmee ons eerste eindpunt in Italië bereikt, om daarna een traag ritje door de camping met oude verlepte Italiaanse besjes die ons PIANO, PIANO toeroepten om ons trager te doen rijden (mevrouw, als ik nog trager rijd, val ik omver) begroet te worden door de helft van VCA die ook op die camping zat... en te gloeien in de glorie van het ons bejegende respect... Life was fucking brilliant, en dan de dag nog afgesloten met een lekker spaghettietje op de camping eens de rest van VCG (Dieter, Peter en Kwinten) ook toegekomen waren... We hadden de hele weg gereden zonder noemenswaardige pannes, geen platte banden, geen doorgetrokken kabels, geen forfaitgevende bougies, enkel mijn selectorbox-dekseltje had mijn scooter verlaten, en het treffen moest nog beginnen en Turijn hadden we nog niet eens gezien! Link naar reactie
Gast ampersand Geplaatst: 1 maart 2007 Delen Geplaatst: 1 maart 2007 fantastisch verhaal en werkelijk aanstekelijk geschreven, ne mens krijgt zowaar zin in avontuur na dit epos! Link naar reactie
Gast Gio695 Geplaatst: 1 maart 2007 Delen Geplaatst: 1 maart 2007 Super! Te gek verhaal en goed geschreven! Ik moet ampersand gelijk geven...voelde me al daar! Link naar reactie
Gast EriX Geplaatst: 1 maart 2007 Delen Geplaatst: 1 maart 2007 Inderdaad te mooi voor woorden en ik spreek uit ondervinding... Link naar reactie
Gast Carlosvespino Geplaatst: 2 maart 2007 Delen Geplaatst: 2 maart 2007 Wauw, ik vind dit echt zalig om te lezen! Het is goed geschreven en zoals Ampersand al zei: Hierna krijg je echt zin om op avontuur te gaan! Link naar reactie
Gast vespapostino Geplaatst: 2 maart 2007 Delen Geplaatst: 2 maart 2007 Die kerel heeft verborgen talenten.Echt van genoten.Blijven schrijven!! Link naar reactie
Gast Lancelot Geplaatst: 10 april 2007 Delen Geplaatst: 10 april 2007 Boeiend verhaal dat je doet wegdromen naar zonovergoten dalen en avontuurlijke bergpassen. Link naar reactie
Aanbevolen berichten
Gearchiveerd
Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.