nero Geplaatst: 21 juni 2014 Delen Geplaatst: 21 juni 2014 Het is een warme zaterdagochtend als ik de bagage op mijn SS180 bind om koers te zettennaar de Vespa World Days in Mantova, Italië. Op uitnodiging van François zal ik eerst Lagorce in Frankrijk aandoen om er een paar dagen te bekomen van de hectische laatste werkweken. De dag voordien had ik nog snel een route uitgestippeld die de grootste steden vermijdt, echter zonder veel omwegen. Doordat de zon min of meer gesluierd is loopt de temperatuur niet hoger op dan 30°C, ideaal vespaweer ! Al snel bereik ik de hoofdstad van de Champagnestreek, Reims. De wegen liggen er goed bij en omdat er in het weekend geen vrachtvervoer is toegelaten in Frankrijk, kan ik goed doorrijden en toch nog genieten van het landschap. Het moet rond 19.00u zijn als ik Corbigny bereik, een dorp iets ten westen van Dijon. Op aanraden van de plaatselijke café-uitbaatster besluit ik om uit te wijken naar Nevers, een iets grotere stad op 60km, met betere overnachtingfaciliteiten. Hotel Première Classe voldoet aan alle voorwaarden.. De volgende ochtend sta ik vroeg op, en na een stevig ontbijt zet ik koers richting Lagorce.De zon schijnt ongenadig en al snel loopt de temperatuur op tot vlot boven de 30°C . Gelukkig heb ik me voorzien van voldoende drank om de dag door te komen. Het is al na 15.00u als ik Yssingeaux bereik, een stadje in de Auvergne. Na voldoende te hebben gedronken, gegeten ende GPS te laten opladen in de Boys bar neem ik contact op met François. We besluiten elkaar zowat halverwege tegemoette rijden. Waar ik geen rekening mee heb gehouden is dat ik nog het Centraal Massief moet oversteken alvorens in Aubenas aan te komen, de plaats van afspraak. Na een uurtje rijden doemt het hooggebergte op met verschillende col’s. De temperatuur daalt gevoelig en er steekteen strakke wind op. Ik heb alle moeite om zijn Vespa recht te houden door de windstoten, maar het zicht is er prachtig. Door het tijdsverlies in de bergen wordt er afgesproken in Lagorce in plaats van Aubenas. Op 3km van Lagorce valt plots de motor van de Vespa uit. Gelukkig heb ik snel door dat eendefecte bougie de oorzaak zou kunnen zijn van de panne. Ondertussen is het wel al na de zevenen eer ik Lagorce bereik. Daar wacht me een hartelijk onthaal en een goede maaltijd, klaargemaakt door Joke, deechtgenote van François. De daaropvolgende dagen zijn er van veel rusten, eten, zwemmen en bijpraten, kortom “leven als god in Frankrijk”. Maar zoals steeds komt aan elk mooi liedje een einde, en na 2 dagen begint het opnieuw te kriebelen… Samen met François plan ik de route uit naar Mantova. Na afscheid te hebben genomen zet ik koers richting Franse Alpen. In het begin loopt de weg nog relatief vlak door de valleien, maar hoe verder ik rijd, hoe steiler de beklimmingen en scherper de bochten worden. Plots duiken er twee 50cc- vespa’s op. Het blijken Portugezen die al 7 dagen onderweg zijn om in Mantova te geraken. Chapeau voor die jongens! Na een tijd veranderen de steenrotsen in sneeuwpieken… … en voor ik het wel en goed besef zit ik boven op de Col de la Madeleine, op de grens met Italië. De afdaling, 18 haarspeldbochten, kan beginnen. Eenmaal in het dal aangekomen hangt er de geur van lindebloesems. Het begint te schemeren en ik beslis om een agriturismo op te zoeken in Mondovi om te overnachten. Maria, de bazin van het hotel, zorgt er voor een eenvoudig maar overheerlijke maaltijd. Ook het ontbijt op het terras is heel verzorgd: vlees, eitjes, fruitsap en verse cake. Voor het vertrek krijgt ik nog een fles water mee van Maria. De geur van lindebloesems verandert in die van kippenmest en het landschap wordt vlak, hier en daar verrijzen industrieën. Ik verzeil op de “superstrada’s” een soort snelweg met 2 baanvakken en veel vrachtwagens. Het wegdek ligt er heel slecht bij en het is dan ook constant kuilen ontwijken om de Vespa heelhuids tot in Mantova te krijgen. De temperatuur stijgt tot 36°C en voor de eerste maal is het zweten in de beschermende kledij. Om voor wat afkoeling te zorgen rijd ik nu tegen de 90km/u aan tussen de camions door, de Vespa geeft geen krimp en blijft het voortreffelijk doen. Rond 16.00u bereik ik hotel La Favorita in Mantova, mijn stek voor de komende dagen. Wordt vervolgd… Link naar reactie
Gas geven Geplaatst: 21 juni 2014 Delen Geplaatst: 21 juni 2014 Prachtig verhaal en belevenis ! Link naar reactie
sintesistef Geplaatst: 21 juni 2014 Delen Geplaatst: 21 juni 2014 Kom maar op met dat vervolg, ik wil meer zien, lezen... Hoe sterk kan een +/- 45 jonge Vespa eigenlijk wel niet zijn? tja het is dan ook een SS180. grtzzz Link naar reactie
Gio Geplaatst: 21 juni 2014 Delen Geplaatst: 21 juni 2014 Kan niet meer wachten , waar blijf het vervolg . Mooie streken , zicht . Let op , op je helm he of heb je een reserve mee ? grt Gio Link naar reactie
herbal Geplaatst: 21 juni 2014 Delen Geplaatst: 21 juni 2014 Mooi verslagje. Ik was er 5 minuten 'zelf echt' bij. Het leven is kort, je haalt er veel uit, mooi zo! Link naar reactie
roufio Geplaatst: 22 juni 2014 Delen Geplaatst: 22 juni 2014 dedju , moest ik meer tijd hebben zou ik meerijden pieter , maar we hebben ter plaatse toch ook +- 600 km gereden , zet die foto in uw t shirt en korte broek :-) hier maar niet op het forum , maar het was natuurlijk heet in mantova Link naar reactie
nero Geplaatst: 22 juni 2014 Auteur Delen Geplaatst: 22 juni 2014 Bedankt voor de reacties! Hier volgt deel 2. Over het verblijf in Mantova ga ik vrij kort zijn. Het was zeker niet slecht, maar persoonlijk vind ik de VWD’s in Hasselt en Oostenrijk nog altijd de betere. Een paar hoogtepunten voor mij waren het gesprek met een vertegenwoordiger van Michelin die uitlegde waarom white-wall’s nooit goede banden kunnen zijn en de city-grip’s eigenlijk alleen goed zijn in de winter. In de parkeergarage had ik ook een goed gesprek met de vertegenwoordiger van Piaggio over de nieuwe GTS300, oldies en het organiseren van de VWD’s. Buiten mijn verwachting was dit een heel vriendelijke en innemende man. En dan was er natuurlijk de Vespa- parade ! Na het galadiner, begint het opnieuw te jeuken en omdat ik op de terugweg ook de Stelvio wil aandoen, spreek ik met Alfredo af om de route naar daar samen te rijden. Zondagochtend sluit ook Dirk aan die besloten heeft om de terugweg ook met de Vespa te rijden. Met zijn drieên zetten we koers richting Stelvio. Het wordt een hectische rit over verschillende col’s met in de dalen mooi weer maar met regen op de flanken van de bergen. Onderweg wordt er natuurlijk ook flink verbroederd! De Vespa van Alfredo krijgt het heel moeilijk in het gebergte. De motor valt uit bij het lossen van de gas waardoor de Vespa begint te schokken en schakelen gaat ook heel moeilijk. Uiteindelijk bereiken we tegen valavond hotel Nazionale in Bormio. Alfredo vervangt er zijn bougie en we spannen de koppeling van de Vespa wat aan. Hopelijk gaat het morgen beter…. Het blijkt dat er nog vespisten overnachten in hetzelfde stadje. Omdat Dirk dinsdagavond een Vespa Rally wil gaan bekijken in Frankfurt besluit hij om met anderen mee te rijden, maar eerst nog een foto maken voor het vertrek. Als Alfredo en ik aan de klim van de Stelvio beginnen zijn de wolken grotendeels verdwenen en kunnen we volop genieten van het landschap. Al snel bereiken we de boomgrens via smalle banen en tunnels. Nog wat later lijkt het dat we op de top van de wereld zijn beland. En dan wacht er ons nog de steile afdaling richting Trafoi. Alfredo’s Vespa doet het nu beter en het is volop genieten van het landschap en het bochtenwerk. De Stelvio is zeker niet de moeilijkste, maar wel één van de hoogste en de mooiste passen die ik al heb gedaan. Het absolute hoogtepunt van deze reis. Via smalle bochtige wegen bereiken we nu snel Zermany waar we via Nauders , de Fernpass ons volgende overnachtingplaats aandoen, hotel Kreuz. Als avondmaal krijgen we er iets ondefinieerbaar, maar zeker niet slecht. De eigenaar van het hotel blijkt een fervente Ducati- fan te zijn. ’s Morgens nog even bijtanken om dan via het Zwarte Woud koers te zetten naar het Eifelgebergte. Tegen de middag slaat de vermoeidheid toe en zoeken we een rustig plaatsje op om even uit te rusten. Tegen de avond bereiken we Gammelingen waar we de tenten opslaan in hotel Franco. De accommodatie is niet van de beste, maar de spaghetti is er heerlijk en we kunnen de match Brazilië – Nicaragua volgen op groot scherm! Het Eifelgebergte is een paradijs voor moto-en scooterrijders, mooie overzichtelijke bochten waar men tegen relatief hoge snelheid kan “doorsjezen”. Het duurt dan ook niet lang eer we in de moezelstreek aanbelanden. Tijd om nog een paar foto’s en afscheid te nemen van Alfredo. Dan gaat het via St-Vith, Laroche en Namen richting thuis, en is terug thuiskomen niet het aangenaamste van een reis? Graag zou ik François willen bedanken voor zijn gastvrijheid, Joke voor haar voortreffelijke kookkunsten, de mannen en het bestuur van Amici voor de organisatie (in het bijzonder Steven en Christophe om me ’s nachts niet te wekken J ) en Alfredo om me mee te nemen op de terugreis en het meer dan aangenaam gezelschap. En mijn vrouw, want het eten was weer juist gereed als ik thuis kwam. Tiens, da laatste zinneke heb ik hier precies ni bijgezet???? Nooit had ik durven hopen dat mijn ouwe trouwe Vespa deze 3500km- lange reis zouoverleven zonder pannes. Groetjes, nero. Link naar reactie
gunter Geplaatst: 22 juni 2014 Delen Geplaatst: 22 juni 2014 Zeg Pieter ,ik lees hier weer een ongelofelijk schoon verslag van uw avontuur .Nu moet ik zeggen dat ik er een beetje mijn twijfels over heb of het wel allemaal waar is,want ik lees nergens iets over pannes en gestolen helmen . ;-) even ernstig nu,knap^gedaan zeg'k!! Link naar reactie
nero Geplaatst: 22 juni 2014 Auteur Delen Geplaatst: 22 juni 2014 Tussen ons gezegd en gezwegen, eigenlijk heb ik de vespa gewoon in de camionet geduwd en hier en daar eruit gehaald om wa foto's te nemen. Neen, ik snap het eigenlijk zelf niet, 't was precies of ik mé ne gts op gang was... Groetjes, nero. Link naar reactie
herbal Geplaatst: 22 juni 2014 Delen Geplaatst: 22 juni 2014 Zonder meer knap! Met of zonder camionette. Link naar reactie
Jakke 70 Geplaatst: 23 juni 2014 Delen Geplaatst: 23 juni 2014 ZALIG verslag, ik krijg zo goestig om te vertrekken. Bedankt Nero om ons weer te laten meegenieten van je trip! Link naar reactie
propliner Geplaatst: 23 juni 2014 Delen Geplaatst: 23 juni 2014 ik krijg ook al goesting!! :rolleyes: Link naar reactie
nero Geplaatst: 23 juni 2014 Auteur Delen Geplaatst: 23 juni 2014 Waarop wachten jullie dan? Men leeft maar één maal en je kan er beter van genieten. Groetjes, nero. Link naar reactie
fico luciano Geplaatst: 23 juni 2014 Delen Geplaatst: 23 juni 2014 Prachtig reisverslag Nero, 'tis dat het reizen met de vespa me wél aanspreekt maar die VWD niet. Lijkt me wat veels te druk allemaal. Mvg, Luciano Link naar reactie
nero Geplaatst: 23 juni 2014 Auteur Delen Geplaatst: 23 juni 2014 Bwa, valt wel mee, die drukte. Je hoeft ook niet aan alle activiteiten mee te doen. Trouwens, de VWD's zijn voor mij eerder een exuus om erop uit te trekken. En volgend jaar is er Kroatïe... Groetjes, nero. Link naar reactie
Gio Geplaatst: 23 juni 2014 Delen Geplaatst: 23 juni 2014 Moet eens mijn wederzijts kunnen ompraten of gek maken om toch zo'n zulke tripjes mee te maken Maar ook de kindjes moeten natuurlijk ook wat ouder worden om deze kans te realiseren :)Maar nero, ooit ga ik je nog na doen Mvg Gio Link naar reactie
vespafun Geplaatst: 24 juni 2014 Delen Geplaatst: 24 juni 2014 Hey Nero. De terugreis was inderdaad fantastisch... Zeker de Stelvio...twee maal beklommen met de vespa. Eerste maal zonder bagage en een tweede maal met bagage Dit onder schitterende weersomstandigheden en ik dank de weergoden hiervoor Een mooie pas die tot de hoogste van Europa hoort. Deze pas gaat tot een hoogte van 2750 meter. Maar de vespas gaven geen krimp...zelfs met ijle lucht. De routes door duitsland mogen we ook niet vergeten te melden, mooi weer,duizenden bochten, mooie asfalt en goed presterende vespas en zo goed als geen verkeer...op de kleine wegen Wat wil je meer... Nero, nog eens bedankt voor de fijne company... Blijkbaar bestaan er toch nog echte vespisti !!!(zonder een groot ego 8-) ) Grz. vespafun Link naar reactie
nero Geplaatst: 24 juni 2014 Auteur Delen Geplaatst: 24 juni 2014 De route van de terugweg was idd schiterend, 's nachts was ik nog bochten aan het nemen... Nogmaals bedankt voor het uitstippelen van die route , het (bij))boeken van de hotelkamers en het gezelschap! Wat betreft dat ego, ik denk dat de meningen hierover verdeeld zijn... Groetjes, nero. Link naar reactie
Marc T Geplaatst: 24 juni 2014 Delen Geplaatst: 24 juni 2014 mooi en aanstekelijk verslag... waardoor het kriebelt om ook dit jaar toch weer ergens een trip van een week te plannen. (ik denk Zuid Engeland) ik heb vorig jaar een stuk de zelfde route gevolgd in "la Douce France". (tot net iets voorbij Lyon) ter hoogte van de monding van de Ardeche heb ik de Rhône overgestoken en door de Provence tot L'Ambesc waar men zus woont. 200% genieten was het. Link naar reactie
Marc T Geplaatst: 24 juni 2014 Delen Geplaatst: 24 juni 2014 mooi en aanstekelijk verslag... waardoor het kriebelt om ook dit jaar toch weer ergens een trip van een week te plannen. (ik denk Zuid Engeland) ik heb vorig jaar een stuk de zelfde route gevolgd in "la Douce France". (tot net iets voorbij Lyon) ter hoogte van de monding van de Ardeche heb ik de Rhône overgestoken en door de Provence tot L'Ambesc waar men zus woont. 200% genieten was het https://www.flickr.com/photos/99267590@N06/ (t kan zijn dat je ze al gezien hebt, ik was toen ook vol van de trip ) Link naar reactie
nero Geplaatst: 24 juni 2014 Auteur Delen Geplaatst: 24 juni 2014 Mooi! Die friterie komt me precies bekend voor! Groetjes, nero. Link naar reactie
Marc T Geplaatst: 26 juni 2014 Delen Geplaatst: 26 juni 2014 Mooi! Die friterie komt me precies bekend voor! Groetjes, nero. ik mag hopen van de frietjes en niet van de foto Link naar reactie
Aanbevolen berichten
Gearchiveerd
Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.