Edwin

Is inderdaad niet helemaal duidelijk en begon zelf te twijfelen, vandaar onderstaande uitleg. Wat weten we zeker over de Misa VGL vespa op basis van foto’s, folders en Misa documentatie: – Aanvang 1957 werd bij Misa de nieuwe GL voorgesteld in 4 kleuren, specifiek voor Misa. Men kan duidelijk op de foto’s de vier kleurnuances onderscheiden, maar jammer genoeg worden de kleuren niet vermeld. – Misa werkte op dat moment samen met Ditzler lakken, het latere PPG, verdeeld door Simdis in Brussel. Deze lak werd als “Ditzler Revolutionary Enamels” omschreven. Op onderstaande kaart staan mogelijk de 4 kleuren voor de VGL, echter lijkt de blauwe kleur (bleu méditerannée) lichter dan de meeste blauwe VGL’s die wij kennen. Daarnaast wordt de rode kleur omschreven als “Fiesta Red” ipv “Rouge flamme”. De vijde kleur op de kaart is het grijs voor de vespa GS. – Op de kleine kleurenwaaier van Dupont staan 3 kleuren, nl blauw, rood en diep blauw die mogelijk naar dezelfde kleurtinten verwijzen voor de VGL. – Tenslotte zijn er nog de Misa kaften met het tarief voor wisselstukken. Hier worden slechts 3 lakkleuren vermeld voor de VGL, namelijk vuurrood, turkoois groen en mediterraan blauw. – In Italië wordt voor de VGL slechts 1 kleur gelakt “Grigio Azzurro Metallizato” van MaxMeyer. De kleur referentienummer is PIA418 (1.268.0418/15028). Dit is een licht grijs-blauwe metaallak, duidelijk verschillend van de lakken gebruikt door Misa. De VGL is dus in 4 kleuren voorgesteld, maar ik vermoed dat het diepblauw nooit in productie is gebracht, hetgeen dan verklaart waarom deze kleur niet in het tarief voor wisselstukken wordt vermeld. Toas Turquoise en Rouge Flamme kennen we ondertussen van enkele zeldzame overlevers. Er rest dan nog het blauw “Bleu Méditerannée”. Ondanks het feit dat de kleurstalen niet overeenstemmen met de blauwe kleur waar de meeste Misa VGL’s, kan het niet anders dat hiermee dezelfde kleur wordt bedoeld. Waarschijnlijk zijn de kleurstalen niet 100% representatief. Voor zover ik weet, zijn er geen originele laksamenstellingen bekend. Het beste is om een stukje originele lak te laten inscannen.

Er is geen ander blauw gebruikt. De beide blauw tinten waren er al vanaf de voorstelling van de VGL in 1957.

Op basis van die foto valt weinig te zeggen. Indien de lak origineel is en niet metallic, zou het "mediterraan blauw" moeten zijn. Deze kleur:

Die oude zadels zijn van skai/kunstleer en kunnen dus niet gevoed worden zoals leder. Het probleem met skai is dat de weekmaker in de loop der jaren uit het materiaal verdwijnt. Daardoor wordt skai hard en breekbaar. Weinig aan te doen. Om het zadel visueel wat op te pimpen, kan je Bama lederverzorging nemen. Is transparant, kan je dun sprayen, een kwartiertje laten drogen en dan opblinken. Geeft wat glans en past perfect bij een "patina restauratie".

Als je het topic “Oude vespa foto’s” op pag. 4 opzoekt, zie je een zwart-wit foto waar de vier kleuren van de vgl op staan. De kleuren staan er bij vermeld.

Dit is een tekening van het tandwieltje dat ik zoek. De spoed van de onderste horizontale windingen is 2 mm.

Bedankt voor de tip, maar het tandwieltje is al verschillend vanaf 1961/1962. Deze zijn blijkbaar regelmatig vernieuwd. Ik dacht een identiek tandwieltje gevonden te hebben zoals Michel hierboven toont, maar bij nader inzien waren er vier horizontale windingen ipv drie.

Dat is het Michel! Ik stuur je een pm.

Nog eens dit topic boven water gehaald. Ik heb dit tandwieltje nog altijd niet gevonden. Heeft iemand nog een kapotte ovale kilometerteller van rond 1960 waar ik dit onderdeel zou kunnen uithalen? Anders wordt het 3D-printen. Iemand goede ervaringen hieromtrent?

Is een zadelframe voor vnb, vglb en dergelijke. Past ook minder mooi op de gs 160 en dit frame heeft wel een andere sluiting. Je ziet duidelijk op de foto hoe het scharnier met T-stuk scheef getrokken is tov de rest. Komt door scheefhangen tijdens het rijden.

Nog een verschil in het zadelovertrek: Donza met één centrale naad vanachter, Aquila met tweede naden vanachter op de hoeken.

🙂👍

Het bovenste frame is van Donza, het onderste is van Aquila. Aquila te herkennen aan de bredere rand en zwart gespoten ipv grijs. Sluiting werkt met de pin en is voor beiden hetzelfde. Of de buitenmaten van de frames identiek zijn weet ik niet. De Donza zadelovertrekken zijn inderdaad niet meer nieuw te koop. Zoals Michel zegt gebruikt de Klassieke Vespafabriek een zwart Aquila zadel met Donza logo. De originele Donza zadelovertrekken waren kwalitatief ook niet dat. Mede door de constructie van het frame, het gewicht van de berijder en het schuinhangen van een vespa zijn de Donza zadels snel gescheurd. Aquila en zeker Denfeld zijn kwalitatiever. @Pilaf. Als je een nieuwe overtrek plaatst op een oud frame, zal de overtrek al snel gaan inzakken en op termijn ook scheuren. De originele veren hebben na 60 jaar ook hun beste tijd gehad. Als je een gerestaureerde Misa Vespa GS 160 hebt, zou ik een nieuw frame en zwart overtrek kopen met Donza embleem. Bij een geconserveerde vespa kan je het frame herbruiken (eventueel veren vernieuwen) en het zadelovertrek zo goed als mogelijk restaureren of op zoek gaan naar de speld in de hooiberg.

Klopt Michel, het Misa zadel voor de GS 160 is altijd zwart en bij voorkeur Donza. Als de vespa herspoten is, kan je best een nieuw zwart Aquila zadel bestellen en eventueel het logo vervangen door Donza 🙂. Het zadelframe van Donza en Aquila is ook verschillend.

Misschien heb je nog iets aan deze link: Restauração/Restoration Vespa V31T - 1951 (vespa50.se)

Ik heb er ook nog enkele, mocht het via Jan niet lukken 😉

Controleer eens of de aanslag van de halve maantjes (op de standaard gelast) links en rechts perfect gelijktijdig tegen de beugels raken. 1 mm verschil is al voldoende om de vespa te laten wiebelen. Meet ook de lengte van beide verticale buizen na. Aan motorzijde kan de poot extra gesleten zijn.

Foto is niet van mijn vespa. Lijkt wel mogelijk om het nummer leesbaar te maken, maar zeker niet met slijpschijf of ander grof schuurgerief. Op jou foto zou op de roestplek het IGM nummer moeten staan. Net daarvoor het chassisnummer tussen twee sterretjes, daarvoor het prefix "VS5T" en uiterst links het Piaggio logo.

De latere VS5 modellen hebben wel degelijk het chassisnummer onder de linkerbil op het chassis staan. Zie foto hierbij. De vespa die je hebt is een Klassieke Misa GS 150 (VS5). Het verticale nummer tussen sterretjes achter het carburatordeksel is NIET het chassisnummer, maar een Misa controlenummer. Dit verticale nummer staat nooit op een Italiaanse GS. Ook de beide papieren stickertjes op de achterkant van het carburatordeksel zijn Misa controle nummers. Als het chassisnummer onder de linkerbil volledig is weggeroest, heb je een probleem, maar soms is het toch nog mogelijk het nummer leesbaar te maken.

https://vespa4ever.at/vespa/0422-vespa-px125-correos-originallack

Donza plaatje, exacte kopie van origineel, kan ik je wel bezorgen.

Eerst het embleem met fijn staalwol op gewenste glans brengen, daarna alles goed ontvetten (ook het beenschild). Het embleem lichtjes plooien op de juiste plaats tegen het beenschild en met potlood de positie aanduiden om makkelijk te kunnen herplaatsen. Het bolstaande logo met Bisonkit spaarzaam, maar overal, inlijmen. Logo snel monteren, overtollige lijm afvegen en eventueel een tijdje met papieren tape op zijn plaats houden.

Bijzonder dat dit na bijna 70 jaar intact is gebleven. Ik heb van dat mapje ook enkele jaren geleden foto's mogen maken. Goed bewaren of anders aan mij schenken 😉 Dergelijke bedrijfsbezoeken worden nu nog altijd georganiseerd. Handelaars die een goeie omzet draaien, worden door de fabrikanten in de watten gelegd. Win/win noemen ze dat. Bleek dat vanuit Pontadera ook wel enige druk en controle werd uitgeoefend, die Misa op haar beurt ook uitoefende op de verdelers. Hier nog een foto van Nederlandse verdelers op bezoek bij Misa ergens in 1955.

Je hebt pm ivm de spatbordbeschermers